چگونه کودک حرف گوش کن داشته باشیم؟
کودک نوپای ما از من و پدرش حرف شنوی ندارد، او بچه‌های دیگر را تهدید می‌کند، اشیا را پرت می‌کند، گاز می‌گیرد و کتک می‌زند.
روزنامه جوان: کودک نوپای ما از من و پدرش حرف شنوی ندارد، او بچه‌های دیگر را تهدید می‌کند، اشیا را پرت می‌کند، گاز می‌گیرد و کتک می‌زند، چطور می‌شود او را از این رفتار بازداشت؟
سؤال : کودک نوپای ما از من و پدرش حرف شنوی ندارد، او بچه های دیگر را تهدید می کند، اشیا را پرت می کند، گاز می گیرد و کتک می زند، چطور می شود او را از این رفتار بازداشت؟
ـ جواب: آیا به نظرتان می رسد که کودک نوپای شما می خواهد همه اصول و قوانینی که شما برای او وضع می کنید نقض کند؟ آیا او کودکان همبازی اش را کتک می زند و هل می دهد؟ آیا او همه اصول ایمنی را زیرپا می گذارد؟ بله. البته که همین طور است! این ها همان چیزهایی هستند که تصور می شود هر بچه ای در سن او انجام بدهد! (اگر کودک نوپای شما چنین نمی کند شما باید خود را سرزنش کنید!) اگرچه چنین رفتارهایی والدین را آشفته می کند، اما باید به طرز تلقی کودک توجه کرد.
از دید او تمام جهان متعلق به اوست، همه به خاطر منافع اوست که وجود دارند. اگر کسی سر راه اوست، باید از سر راه برش دارد! بچه ای که این طور فکر می کند هیچ مشکلی ندارد. این غریزه بقا است، روشی است که کودک شما به مدد آن از رشد و بزرگتر شدن خود اطمینان می یابد.
گرچه انتظار می رود از یک نوپا چنین رفتاری سر بزند اما قطعاً وقتی او بزرگتر شود قابل قبول نیست. از این جا است که قاعده وضع محدودیت ها لحاظ می شود. این قاعده تربیتی مهمی است که والدین در این سن باید آن را درک کنند. این که شما مایلید به کودک نوپای تان بیاموزید که به چه حدود و قوانینی احترام بگذارد به وضع مجموعه ای از محدودیت ها منجر می شود؛ بعضی قوانین مثل «تنها در خیابون نَدو» یا «کسی را کتک نزن».
توجه کنید که کودک در این سن هنوز آمادگی اطاعت از قوانین را ندارد، به این دلیل ساده که ذهن او هنوز نمی تواند درک کند که نقض قوانین پیامدهایی دارد. برای درک پیامد یک مساله، ذهن فرد بالغ قادر است یک فرایند سه مرحله ای را به این منظور طی کند:
۱) کسی را کتک نزن.
۲) اگر کسی را کتک بزنم تنبیه خواهم شد.
۳) بنابراین کسی را کتک نمی زنم. این روند کاملاً معنی دار است، نه؟ بله. البته برای ذهن ما معنادار است. اما یک کودک نوپا نمی تواند این روند استدلال و استنتاج را تا مرحله سوم طی کند. کودک شما احتمالاً می تواند درک کند که شما به او گفته اید«کسی را کتک نزن» و این که اگر کسی را کتک بزند تنبیه خواهد شد، اما ذهن کوچک و رشد نیافته او قادر به استنتاج نیست که: «بنابراین، من دیگر کسی را کتک نخواهم زد چون دوست ندارم تنبیه شوم.»
با تکرار چرخه مکرر و خسته کنده اجبار و تحمیل قوانین، شما نهایتاً سومین مرحله در فرآیند فوق را به کودکتان می آموزید. او ممکن است آن را طی چند ماه یا حدود یک سال بیاموزد. اما وقتی شما بارها و بارها این قوانین را با زور اجرا می کنید شما در حقیقت اجازه می دهید که ذهن کوچک او فرایند فوق را آن قدر تکرار کند تا زمانی که به حدی رشد کند که به قوانین احترام بگذارد و از آن ها اطاعت کند. این مساله ما را به یک اصل بسیار مهم تربیتی رهنمون می شود.
درگیری تان را خردمندانه انتخاب کنید
در این سن کودکان نوپا قادر نیستند از همه قوانین پیروی کنند، قوانین مرتبط با اصول ایمنی، رفتار اجتماعی، و زندگی خانوادگی و نظایر این ها. اگر شما سعی کنید یک کودک هجده ماهه را مجبور کنید که از تمام قوانینی که انتظار دارید یک کودک سه ساله از آن ها پیروی کند؛ متابعت کند، در این صورت شما تمام روز را به تنبیه فرزندتان خواهید گذراند. کودک شما پیروی از قوانین را نخواهد آموخت؛ بلکه تنها می آموزد که دنیا مملو از جنگ و تنبیه است.
ما به شما پیشنهاد می کنیم که قوانینی که احساس می کنید اهمیت بیشتری دارند انتخاب کنید و تصمیم بگیرید که کدام قوانین و حدود ارزش دعوا و مرافعه ندارد. برای مثال، شاید این مساله مهم باشد که کودک شما بیاموزد نباید در خیابان دستش را از دست شما جدا کند و به خیابان بدود، یا نباید با اشیاء سخت به شیشه های در و پنجره بکوبد. این ها قوانین تقریباً مهمی هستند.
اگرچه وقتی کودک نوپای شما بخواهد با اسباب بازی پلاستیکی اش به دیوار بکوبد، یا در دالان بی خطر منزل تان دستش را از شما جدا کند و بدود؛ ممکن است کمی برای شما ناراحت کننده باشد یا از نظر ایمنی کمی احتمال خطر باشد، اما احتمالاً ارزش کشمکش ندارد. در حقیقت وقتی شما به او اجازه می دهید که آزادانه در اطراف گشت بزند، چیزهای تازه را امتحان کند، سر و صدا راه بیندازد و کمی شلوغ و نامرتب باشد؛
شما به سادگی به او اجازه داده اید که یک کودک نوپا باشد(چنان که هست). چیزهای کوچک و کم اهمیت را فراموش کنید و توجه تان را به مسایل مهم تر معطوف کنید. در این صورت شما به جای ادب کردن کودک تان، وقت بیشتری خواهید داشت که صرف بازی کردن با او خواهید کرد.
نظر کاربران
سلام از زحمات شما در خصوص تهیه این مطالب با توجه به هزینه های زیاد روانشناسان که به یک جلسه هم قانع نیستند،تشکر میکنم
اما دوس دارم مطالبتون رو باتوجه به سن مرتب سازی کنید.ممنون
پاسخ ها
سلام و ممنون از توجهتون
برای طرح سوال و گرفتن پاسخ فقط از لینک
زیر استفاده کنید
https://ninisoal.com/