تربیت کودک بیش فعال، قابل توجه والدین
وقتی برای اولین بار تشخیص«اختلال بیش فعالی وکمی توجه» برای طفلی مطرح می شود اولین سوال والدین این است که از آنها چه کاری ساخته است؟
رونامه مردم سالاری: وقتی برای اولین بار تشخیص«اختلال بیش فعالی وکمی توجه» برای طفلی مطرح می شود اولین سوال والدین این است که از آنها چه کاری ساخته است؟
باید خاطر نشان کرد اگرچه زندگی با این بچه ها ممکن است گاهی سخت باشد ولی آنها می توانند موفق باشند و والدین با فراهم کردن محیطی مطلوب در خانه و مدرسه شانس این موفقیت را بالا ببرند. هرچه زودتر مشکل طفل مشخص شود احتمال جلوگیری از افت تحصیلی و اختلا ل در روابط اجتماعی و بروز مسائلی همچون ضعف در اعتماد بنفس و اعتیاد کمتر می شود. بچه ها بویژه نوجوانان باید به صورت فعال در برنامه ریزی مدرسه و تیم درمانی شرکت داده شوند.
موفقیت تحصیلی نیاز به بعضی توجهات دارد ولی اکثر آنها در محیط مدارس عادی قابل تربیت هستند و عده ای هم ممکن است به خدمات خاص آموزشی در مدرسه یا خارج از مدرسه نیاز داشته باشند.
نکاتی برای آموزش والدین
خود را سرزنش نکنید:
این بیماری ناشی از اختلال در بعضی نواحی مغز است و در بسیاری از موارد وراثتی است، تقویت نامناسب یا بی نظمی در محیط خانه ممکن است باعث تشدید علا ئم آن شوند ولی در بروز آن نقشی ندارند.
این بیماری را بشناسید:
باید اطلاعات درست و غلط مربوط به بیماری را پیگیری کنید و از تبلیغات دروغین برای درمان قطعی آن دوری کنید. هنوز هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد ولی قدمهای مثبتی می توان برای کاهش اثرات منفی آن برداشت.
مطمئن شوید که ارزیابی کاملی در مورد فرزند شما انجام شده است : برای تکمیل فرایند های تشخیص ارزیابی کامل پزشکی، آموزشی و روانپزشکی ضرورت دارد و باید اختلالاتی هم که ADHD را تقلید می کنند یا به طور شایع با آن همراه هستند شناسائی و رد شود.
مدیریت موثر داشته باشید:
یادداشتی از تمام امور مربوط به فرزند خود مثل مدارک قبلی، علا ئم بیماری و درمانهای انجام گرفته تهیه کنید.
روشهای بهبود مدیریت خود را بشناسید:
برای تغییرات لازم در رفتار خود یا بهبود ارتباط با فرزندتان در کلاس هایی که معمولا با حضور خانواده های مشابه شما برگزار می شود شرکت کنید.
در همراهی با تیم درمانی نقش فعال داشته باشید:
باید در انتخاب محل تحصیل یا معلمی که وضعیت فرزند شما را درک کند دقت کنید و در صورت لزوم گاهی در مدرسه حضور داشته باشید. باید با تیم درمانی از جمله پزشک و معلم نقاط ضعف و نقاط قوت فرزند خود و تاثیری را که بیماری بر رفتار و فعالیتهای او گذاشته درمیان بگذارید تا در برنامه ریزی درمانی و تحصیلی او در نظر گرفته شود.
تقاضای همیاری:
اگر خسته و دلزده شده اید باید ضمن مشورت با کارشناسان برای بازگشت خودتان به حالت سلامت و شادابی کمک کنید چون اینکار نه فقط برای شما که برای فرزندتان نیز مفید است.
هماهنگی همه اعضای خانواده:
این مساله بسیارمهم است که همه افراد بالغ خانواده (والدین، پدرو مادربزرگ، فامیل، پرستار بچه) درک کنند وبپذیرند که چگونه با فرزند شما رفتار کنند و حتی گاهی لا زم است برای این کار از تیم درمانی هم کمک بگیرند.
علا ئم ADHD را در خودتان هم جست و جو کنید:
چون این اختلا ل از طریق وراثت منتقل می شود بسیاری از والدین وقتی متوجه می شوند که فرزندشان به این بیماری مبتلا ست علا ئم آن را در خودشان هم می بینند. این والدین اگر واقعا خودشان هم مبتلا باشند باید برای آنها هم همان بررسی ها و درمان های مربوط به فرزندشان انجام شود تا نتیجه بهتری از اقدامات درمانی برای هر دو به دست آید. وجود این بیماری در والدین باعث بی نظمی بیشتر در خانه و خنثی شدن اقدامات درمانی برای فرزند مبتلا می شود.
با رفتارهای خاص، انتظارات و محدودیت ها آشنا شوید:
بچه های مبتلا به ADHD باید دقیقا توجیه شوند که دیگران از آن ها چه انتظاراتی دارند. آن ها در موقعیت های مبهم و متناقض واقعا نتوانند ارزیابی روشنی از آن داشته باشند به درستی عمل نمی کنند. با استفاده از نظرات کارشناسی می توانید سطح عملکرد خود را برای شناسایی این موقعیت ها و محدودیت ها افزایش دهید.
یک سیستم انضباطی موثر تشکیل دهید:
والدین باید از روش های انفعالی و نه منفعلا نه پیروی کنند که رفتارهای مناسب را به طفل یاد داده و به موقع به آنها پاداش دهد و در برابر رفتارهای نامناسب با تنبیهاتی مثل ندادن بعضی امتیازات یا قهر موقتی واکنش نشان دهند.
به فرزندتان کمک کنید تا از اشتباهات خود درس بگیرد:
گاهی رفتارهای طفل عواقب ناخوشایندی در پی دارد که برای این گونه بچه ها نسبت دادن این نتایج به آن رفتارها سخت است. والدین باید در این مواقع به فرزند خود کمک کنند تا این معادلا ت را یاد بگیرد و اشتباهات را تکرار نکند.
به فرزندتان بگویید که او را دوست دارید و همیشه از او حمایت می کنید:
ممکن است بعضی روزها از وضعیتی که برایتان پیش آمده سرخورده شوید و آن انگیزه همیشگی را نداشته باشید، در این روزها خیلی مهمتر است تا از مشکلا تی که فرزندتان با آن مواجه می شود آگاهی داشته باشید و علا قه خود را نشان دهید. بگذارید او بداند که شما هم روزهای تلخ و شیرین دارید.
مهارت های اجتماعی را به او بیاموزید:
این بچه ها به خاطر بیش فعالی و رفتارهای خشونت گرا ممکن است از جمع همسالا ن خود طرد شوند، آگاهی والدین کمک می کند تا آنها بتوانند برای دوست یابی و پذیرش رفتارهای جمعی فرزند خود را یاری دهند.
توانایی های فرزند خود را بشناسید:
تعداد زیادی از بچه های مبتلا به ADHD در زمینه های مختلف مثل هنر، ورزش، کامپیوتر و کارهای مکانیکی دارای توانایی و استعداد هستند. پس فرزندتان می تواند با تکیه بر این توانایی ها حس غرور و برتری را تجربه کند.
مواظب باشید که او در موقع انجام این کارها فرصت نشان دادن خود را داشته باشد و این استعدادها در سایه یک ADHD درمان نشده کمرنگ نشود. علاوه بر این تا آنجا که مقدور است از به کارگیری این روش که وقتی کار خوبی انجام می دهد اجازه فرصت این فعالیت ها را به او بدهید و وقتی کار بدی انجام می دهد به عنوان تنبیه این اجازه را به او ندهید خودداری کنید.
زمان خاصی از روز را به خودش اختصاص دهید:
نظارت مستمر و امر و نهی مداوم می تواند اعتماد به نفس او را از بین ببرد، دادن زمانی به او برای بیرون رفتن، بازی کردن یاداشتن روابط مثبت با همسالان می تواند خودباوری را در او تقویت کند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼