ارتباط با پزشک زنان، چطوری باشه خوبه؟

علاقه به بیمار باعث می شود پزشک درمان را با صداقت پیش ببرد و همراه بیمار باشد و بیمار به پزشک خود اتکا کند.

هفته نامه سپید: چند سال قبل در جریان مطالعه ای در مورد تاخیر سم مهلک توکسین روی خرگوش های آزمایشگاهی، دانشمندان به نتایج عجیبی رسیدند که بیشتر خرگوش ها در نتیجه تزریق این سم مردند و فقط عده ای از آنها بدون اینکه بتوان توضیحی علمی برای ایجاد ایمنی در مقابل توکسین در بدن آنها پیدا کرد، زنده ماندند.

پس از مدتی سر نخ مطالعات در مورد علت زنده ماندن این گروه به آنجا رسید که یکی از مسوولان مهربان این آزمایشگاه تحقیقاتی با عشق و علاقه این خرگوش ها را پس از تزریق نوازش کرده بود.

در مطالعه دیگری مرگ و میر نوزادان نارسی که در انکوباتورهای استریل با شرایط استاندارد نگهداری می شوند، باعث نگرانی مسوولان بیمارستان شده بود. نه تغییر درجه حرارت و شرایط دیگر و نه حتی نوع تغذیه تاثیری در میزان مرگ و میر نداشت.

مشکل این بود که این موجودات کوچولوی داخل شیشه نیازمند عشق مادرانشان بودند. امروز در بسیاری از مراکز نگهداری نوزادان به پرستاران بخش آموزش داده می شود بیماران کوچولویشان را در آغوش بگیرند و با محبت نوازش کنند. عشق زندگی آنان را نجات می دهد، باعث استحکام ایمنی بدن و مقاومت در برابر بیماری ها می شود.

با بررسی برخی فاکتورها در بدن بیماران مساله تاثیر نیروی عشق را می توان به صورت عینی و عملی اندازه گیری کرد. در سطح جسمی و فکری عشق به بیمار سبب خود ارتقایی و ایجاد احساس خوب در پزشک می شود. در افرادی که کار خود را دوست ندارند یا با عشق به آن نمی پردازند حتی انگیزه های کسب درآمد نمی تواند حس خوبی ایجاد کند.

علاقه حرفه ای

علاقه حرفه ای به صورتی منظم زمینه ساز بهبود مهارت های تکنیکی و پالایش داشته های بالینی پزشک است. دیگر شرکت در سمینارهای پزشکی نه وظیفه ای شاق و خسته کننده برای کسب امتیاز، بلکه فرصتی برای در میان گذاشتن اطلاعات همکاران پزشک یا یکدیگر است. عشق انگیزه زندگی امروز بهتر از دیروز و فردا بهتر از امروز است.

علاقه به بیمار باعث می شود پزشک درمان را با صداقت پیش ببرد و همراه بیمار باشد و بیمار مبتلا به بیماری های کشنده حتی در شرایط حاد بیماری به پزشک خود اتکا کند و سرانجام زندگی را بهتر پذیرا باشد. می داند پزشک راه درست را می رود، او را بی جهت درگیر درمان های گران قیمت نمی کند و سلامت بیمار اولین و مهم ترین هدف اوست.

یکی از بندهای سوگندنامه پزشکی بقراط می گوید: «اول به بیمار صدمه نزن» همین اصل در واقع سرچشمه ایجاد اعتمادی است که امروز به صورت یک اصل علمی ثابت شده. پزشکان خوب به بیمار صدمه نمی زنند. به او نه به عنوان یک ماشین چاپ اسکناس که به صورت انسانی نیازمند کمک نگاه می کنند.

آنگاه دستان پزشک پرعطوفت و کلامش مهرآمیز می شود و با کمال تعجب و بدون وجود توضیحی می بیند بسیار بیش از آنچه انتظار داشته موفق بوده است. کسی دقیقا هنوز نتوانسته علت این اثر مثبت را که تقریبا هر پزشکی در زندگی حرفه ای خود تجربه کرده است، توضیح دهد.

پزشکانی که به بیمار علاقه دارند، اصول زندگی سالم را به آنان می آموزند. توقف بیماری کافی نیست. باید به بیماران شیوه های زندگی سالم را یاد داد و آنان را تشویق به پیگیری کرد. با حلقه های طلایی عاطفه پزشک از حرفه خود و بیمار از روند درمان کسل نمی شود.

احساسات گرم و دوستانه به پزشک امکان می دهد با بیمار صریح باشد و بتواند با صداقت و محکم با آنچه روند تباهی در فرد را شکل می دهد، مقابله کند. در طول زندگی حرفه ای خود پزشکان بسیار مجربی را دیده ام که رو در روی بیمار نشسته اند و مستقیما با علاقه به او گفته اند یا شیوه زندگی خود را عوض کند یا دنبال پزشک دیگری بگردد.

توجه صادقانه و نه ریاکارانه پزشک، شیوه های غلط زندگی بیمار را به چالش می کشد و با ایجاد انگیزه و آگاهی قدم به قدم تغییرات مثبت را به ثمر می رساند. عاطفه و ایجاد احساسات مثبت باعث تغییراتی در فیزیولوژی بدن و افزایش مقاومت در برابر بیماری ها می شود.

ساکنین شهر کوچک رستوپن نشان دادند چگونه وجود محیطی حمایت کننده و پرعاطفه ۵۰ درصد از میزان حمله های قلبی در این شهر کاسته است.

ساکنان غالبا پرخور، با اضافه وزن و کلسترول بالا که سیگاری هم بین آنها کم نیست را تنها یک عامل از سکته قلبی دور نگه داشته است: جامعه متحد و در هم تنیده با پیوندهای محکم اجتماعی و احساس تعلق و مفید بودن. محیط پرعاطفه از افراد حمایت می کند.

ایمنی شان را در برابر بیماری ها بالا می برد. کیفیت زندگی را ارتقا می دهد و همین به نحو قابل توجهی سطح سلامت روحی و روانی و طول عمر افراد را افزایش می دهد. عاطفه پزشک مانند چراغی که از دور سوسو می زند راهنما و مایه دلگرمی بیمار است.

اولین قدم درمان

کیفیت خشک و بی روح درما ن های صرف علمی، نگاه از بالا به بیماری که درد و رنج می کشد، باید فراموش شود. علاقه پزشک به بیمار باید اولین قدم در روند درمان باشد.

استادانی که سال ها در زمینه کایروپراتیک تحقیق و کار کرده بودند توانستند قدرت قطعی عشق را در روند درمان ثابت کنند. البته در جریان آموزش ایجاد ارتباط عاطفی بین پزشک و بیمار به پزشکان و پرستاران و سایر کادر دقیقا گفته می شود که بدون قصد گول زدن یا ریا، این یکی از جنبه های حرفه ای کار درمانگری است.

این علاقه اصولا یک امر شخصی و خصوصی نیست و هر درمانگری باید این احساس را از منظر حرفه ای و برای بهبود روند درمان بیمار در خود به خود آورد و تقویت کند. درگیری غیرحرفه ای عاطفی درمانگر نه تنها روند درمان را از مسیر درست خود منحرف می کند، بلکه زندگی شخص فرد درمانگر را هم تحت تاثیر قرار می دهد.

ارتباط عاطفی بیمار و پزشک متاسفانه هنوز یک بحث نظری و توصیه است و بسیاری از پزشکان خود را از قضاوت علمی در مورد تاثیر عشق در روند درمان کنار می کشند، ولی موضوع به شدت مورد بحث است.

برخی محققان که به دنبال یافته های آماری برای اثبات موضوع هستند، به شدت معتقدند عشق به بیمار قابلیت های مداوای درمانگر و قدرت ذاتی بیمار برای بهبود و حفظ سلامتیش را به صورت فرآیندی دوطرفه و خوشایند بیشتر می کند و با ایجاد اعتماد و واقع بینی قدرت توقف بیماری را به وجود می آورد و ادامه یک زندگی سالم را ممکن می سازد. روز ۹ فوریه روز ملی عشق به بیمار است.

در این روز به یاد می آوریم وجود بیمار و خانواده اش از همه چیز مهم تر است. پس از آن به بیماری، تشخیص و درمان آن توجه می کنیم.