علت لجبازی در کودکان، حسادت میکند؟
معمولا کودکانی که به خصوص با تولد فرزند دوم احساس می کنند، دیگر والدین به میزان کافی به آنها توجه ندارند به چنین رفتارهایی دست می زنند.
سوال مخاطب نی‌نی‌بان: پسر من سه سال و سه ماه دارد و خواهرش هشت ماه دارد با اینکه به او خیلی توجه دارم ولی روز به روز لجبازتر می شود و رفتار های خواهرش را تکرار میکند، حتی در خود دستشوی می کند یا نحوه غذا خوردنش را مثل خواهرش کرد، چه کنم؟
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روان۵شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی آزاد و مدرس دانشگاه:
در علم روانشناسی به این رفتار، پدیده بازگشت می گوییم. معمولا کودکانی که به خصوص با تولد فرزند دوم احساس می کنند، دیگر والدین به میزان کافی به آنها توجه ندارند به چنین رفتارهایی دست می زنند. البته گاهی هم رفتارهای نادرستی که والدین انجام می دهد باعث بروز پدیده بازگشت در کودک می شود. اگر به هر دلیلی کودک احساس های نادرستی در ذهنش شکل بگیرد، سعی می کند به گذشته خود باز گردد تا بتواند حمایت و توجه والدین را به عنوان فرزند اول در جایگاه خود بگیرد و حفظ کند. مثلا وقتی می بیند کودک کوچک شیر می خورد و شما به او توجه دارید، او هم این کار را انجام دهد تا مادر به او توجه بیشتری کند یا حتی لباس خود را خیس کند، تا توجه ها به او جلب شود. معمولا اینها رفتارهایی هستند که کودک به خاطر ضعف و کمبودی که در ذهن و روان خود احساس می کند، انجام می دهد تا توجه بیشتری را به خود جلب کند. راه حل روانشناختی برای مقابله به این مساله این است که شما مادر گرامی از دیدگاه فرزندتان رفتارهای او را ببینید و بررسی کنید نه اینکه از نظر و دید خود مسائل را تجزیه و تحلیل کنید و بگویید که توجه کافی به فرزندتان دارید چون ممکن است از نظر کودک این توجه کافی نباشد. ممکن است شما به نظرتان به کودک توجه داشته باشید ولی در حرف ها و صحبت هایتان ناخودآگاه به کودک این پیام را برسانید که بیشترین توجه تان به کودک کوچک تر است. مثلا پنجره اتاق یا حتی در باز است و شما به همسرتان می گویید در یا پنجره را ببند و مراقب باش بچه کوچک سرما نخورد. در حالی که باید بگویید مراقب باشد پسرمان سرما نخورد. پس در چنین شرایطی حتی باید مراقب لحن و کلام صحبتتان باشید. در ضمن مسئولیت فرزند کوچک را به پسر بزرگترتان بدهید. اصلا به او نگویید چون تو بزرگی نباید این کار را بکنی یا باید کوتاه بیایی یا آخه خواهرت کوچیکه تو باید حواست جمع باشه و.... تا جایی که می توانید باید حمایت های کلامی و عاطفی و روانی را نسبت به پسرتان افزایش دهید. زمانی که دختر کوچکتان خواب است، بیشترین توجه را به پسرتان داشته باشید برایش وقت بگذارید، با او بازی کنید، شعر و داستان بخوانید و حتی عکس و فیلم هایی دوران کودکی پسرتان را که مربوط به همین سن و سال است به او نشان بدهید و با او صحبت کنید. زمانی که بیرون از خانه هستید و باز می گردید حتما برای فرزندتان یک کادوی کوچک بگیرید و بگویید من این را برای تو خریدم. او باید احساس مفید بودن را در خانه بکند پس از او نظر بگیرید. هرگز به او نگویید که «ااااا این رفتارهایت خستم کرد چرا نمی فهمی تو بزرگتری و...» باز هم تاکید می کنم که مراقب لحن و کلامتان و رفتارها و عکس العمل هایتان در برابر فرزند اولتان باشید و او را در مرکز توجه خود قرار دهید.
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روان۵شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی آزاد و مدرس دانشگاه:
در علم روانشناسی به این رفتار، پدیده بازگشت می گوییم. معمولا کودکانی که به خصوص با تولد فرزند دوم احساس می کنند، دیگر والدین به میزان کافی به آنها توجه ندارند به چنین رفتارهایی دست می زنند. البته گاهی هم رفتارهای نادرستی که والدین انجام می دهد باعث بروز پدیده بازگشت در کودک می شود. اگر به هر دلیلی کودک احساس های نادرستی در ذهنش شکل بگیرد، سعی می کند به گذشته خود باز گردد تا بتواند حمایت و توجه والدین را به عنوان فرزند اول در جایگاه خود بگیرد و حفظ کند. مثلا وقتی می بیند کودک کوچک شیر می خورد و شما به او توجه دارید، او هم این کار را انجام دهد تا مادر به او توجه بیشتری کند یا حتی لباس خود را خیس کند، تا توجه ها به او جلب شود. معمولا اینها رفتارهایی هستند که کودک به خاطر ضعف و کمبودی که در ذهن و روان خود احساس می کند، انجام می دهد تا توجه بیشتری را به خود جلب کند. راه حل روانشناختی برای مقابله به این مساله این است که شما مادر گرامی از دیدگاه فرزندتان رفتارهای او را ببینید و بررسی کنید نه اینکه از نظر و دید خود مسائل را تجزیه و تحلیل کنید و بگویید که توجه کافی به فرزندتان دارید چون ممکن است از نظر کودک این توجه کافی نباشد. ممکن است شما به نظرتان به کودک توجه داشته باشید ولی در حرف ها و صحبت هایتان ناخودآگاه به کودک این پیام را برسانید که بیشترین توجه تان به کودک کوچک تر است. مثلا پنجره اتاق یا حتی در باز است و شما به همسرتان می گویید در یا پنجره را ببند و مراقب باش بچه کوچک سرما نخورد. در حالی که باید بگویید مراقب باشد پسرمان سرما نخورد. پس در چنین شرایطی حتی باید مراقب لحن و کلام صحبتتان باشید. در ضمن مسئولیت فرزند کوچک را به پسر بزرگترتان بدهید. اصلا به او نگویید چون تو بزرگی نباید این کار را بکنی یا باید کوتاه بیایی یا آخه خواهرت کوچیکه تو باید حواست جمع باشه و.... تا جایی که می توانید باید حمایت های کلامی و عاطفی و روانی را نسبت به پسرتان افزایش دهید. زمانی که دختر کوچکتان خواب است، بیشترین توجه را به پسرتان داشته باشید برایش وقت بگذارید، با او بازی کنید، شعر و داستان بخوانید و حتی عکس و فیلم هایی دوران کودکی پسرتان را که مربوط به همین سن و سال است به او نشان بدهید و با او صحبت کنید. زمانی که بیرون از خانه هستید و باز می گردید حتما برای فرزندتان یک کادوی کوچک بگیرید و بگویید من این را برای تو خریدم. او باید احساس مفید بودن را در خانه بکند پس از او نظر بگیرید. هرگز به او نگویید که «ااااا این رفتارهایت خستم کرد چرا نمی فهمی تو بزرگتری و...» باز هم تاکید می کنم که مراقب لحن و کلامتان و رفتارها و عکس العمل هایتان در برابر فرزند اولتان باشید و او را در مرکز توجه خود قرار دهید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼