توجه زیاد به کودک، کار درستی است؟
در دو سال ابتدای زندگی کودکان اعتماد و یا بی اعتمادی را کسب می کنند و زمینه ایجاد این حس ها در چگونگی برآوردن نیازها توسط مادر یا مراقب اصلی و بعد از آن پدر است.
سوال: بنده ۲۷ سال دارم و دارای ۱فرزند پسر ۱۰ ماهه می باشم. به فضل خدا رابطه خوبی با همسرم دارم و از قبل از بارداری برای آن که بتوانم فرزندی سالم و صالح به دنیا بیاورم مراقبت هایی انجام می دادم. من و همسرم به پسرمان علاقه زیادی داریم و به شکر حق، بچه ای نرمال و آرام است. مساله ای که ذهن من و همسرم را مشغول کرده این است که تا چه حد باید به پسر مان توجه داشته باشیم؟
آیا اصولا کودکان از چه سنی ممکن است لوس شوند؟ تا بچه ام گریه می کند او را در آغوش می گیریم وبه او آرامش می دهیم، آیا باید تمامی خواسته هایش را براورده کنیم؟ مگر نه این که ۷ سال اول فرزند امیر است؟ از طرفی نگران لوس شدن و وابستگی شدید او هستیم. اصولا اگر کودک ۹ ماهه لوس نمی شود از چه سنی بیشتر باید جدی با او برخورد کنیم؟ از شما ممنون می شوم اگر به طور کامل مسایل مربوطه را بفرمایید و اگر کتاب مناسبی در مورد کودکان ۱۰ به بالا می شناسید معرفی فرمایید.
پاسخ: در دو سال ابتدای زندگی کودکان اعتماد و یا بی اعتمادی را کسب می کنند و زمینه ایجاد این حس ها در چگونگی برآوردن نیازها توسط مادر یا مراقب اصلی و بعد از آن پدر است. به این منظور سعی کنید درصورت ایجاد احساس گرسنگی، تعویض پوشک و ... خیلی او را منتظر نگذارید. اما باید توجه کنید که نیاز به محبت را پیش از آنکه او با گریه و واکنش های نامناسب اعلام کند درک کنید و به اندازه نیازش ابراز کنید. منظور اینکه کودکان نباید یاد بگیرند که خواسته خود را با واکنش نامناسب اعلام کنند. درعین حال با بزرگتر شدن او سعی کنید خواسته های معقول و غیر معقول او را تقسیم بندی کنید و در قبال خواسته غیر معقول با استدلال و توجیه مناسب تسلیم نشوید. درمورد این موضوع حتماً هماهنگی شما و پدرش لازم و این روش باید با قاطعیت، منظم و البته با محبت انجام بشه. اگر از همان ابتدا کودک با این شیوه برخورد داشته و پدر و مادر شخصیت هایی محکم و مقتدر اما مهربان داشته باشند، دیگر او سعی نمی کند با گریه و جیغ و ... به هدفش برسد.
لازمه مدنظر داشته باشید که درحال حاضر او همیشه نیاز به درآغوش گرفتن نیست. بلکه گاه توجه شما رو می طلبه و ممکنه صحبت کردن شما و یا بازی کردن و یا متمرکز کردن حواسش به یک موضوع جذاب برای او ارضاء کننده باشد.
کتاب های " همه کودکان تیزهوشند، اگر .../ نوشته استاپرد/ نشر دانش ایران" و چگونه با کودکم رفتار کنم/ نوشته گاربر.(تبیان)
آیا اصولا کودکان از چه سنی ممکن است لوس شوند؟ تا بچه ام گریه می کند او را در آغوش می گیریم وبه او آرامش می دهیم، آیا باید تمامی خواسته هایش را براورده کنیم؟ مگر نه این که ۷ سال اول فرزند امیر است؟ از طرفی نگران لوس شدن و وابستگی شدید او هستیم. اصولا اگر کودک ۹ ماهه لوس نمی شود از چه سنی بیشتر باید جدی با او برخورد کنیم؟ از شما ممنون می شوم اگر به طور کامل مسایل مربوطه را بفرمایید و اگر کتاب مناسبی در مورد کودکان ۱۰ به بالا می شناسید معرفی فرمایید.
پاسخ: در دو سال ابتدای زندگی کودکان اعتماد و یا بی اعتمادی را کسب می کنند و زمینه ایجاد این حس ها در چگونگی برآوردن نیازها توسط مادر یا مراقب اصلی و بعد از آن پدر است. به این منظور سعی کنید درصورت ایجاد احساس گرسنگی، تعویض پوشک و ... خیلی او را منتظر نگذارید. اما باید توجه کنید که نیاز به محبت را پیش از آنکه او با گریه و واکنش های نامناسب اعلام کند درک کنید و به اندازه نیازش ابراز کنید. منظور اینکه کودکان نباید یاد بگیرند که خواسته خود را با واکنش نامناسب اعلام کنند. درعین حال با بزرگتر شدن او سعی کنید خواسته های معقول و غیر معقول او را تقسیم بندی کنید و در قبال خواسته غیر معقول با استدلال و توجیه مناسب تسلیم نشوید. درمورد این موضوع حتماً هماهنگی شما و پدرش لازم و این روش باید با قاطعیت، منظم و البته با محبت انجام بشه. اگر از همان ابتدا کودک با این شیوه برخورد داشته و پدر و مادر شخصیت هایی محکم و مقتدر اما مهربان داشته باشند، دیگر او سعی نمی کند با گریه و جیغ و ... به هدفش برسد.
لازمه مدنظر داشته باشید که درحال حاضر او همیشه نیاز به درآغوش گرفتن نیست. بلکه گاه توجه شما رو می طلبه و ممکنه صحبت کردن شما و یا بازی کردن و یا متمرکز کردن حواسش به یک موضوع جذاب برای او ارضاء کننده باشد.
کتاب های " همه کودکان تیزهوشند، اگر .../ نوشته استاپرد/ نشر دانش ایران" و چگونه با کودکم رفتار کنم/ نوشته گاربر.(تبیان)
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼