رفتار با کودکان بیش فعال(۱)
زمانی که کودکتان قانون شکنی می کند مانند یک افسر پلیس به او یک برگ جریمه بدهید و گله و شکایت نکنید یا فریاد نزنید که نمی توانم باور کنم که دوباره این کار را انجام داده ای.
علائم و نشانه های اختلال نقص توجه - بیش فعالی می تواند والدین را با چالش های بسیاری مواجه کند. این کودکان اغلب وسایلشان را گم می کنند، در انجام و پیگیری تکالیف مشکل دارند، و هنگامی که نیاز است تا برنامه ای را مدیریت کنند یا گزینه ای را انتخاب کنند دچار پریشانی می شوند. تکانشگری از دیگر چالش های مربوط به این اختلال است که منجر به مخالفت و درگیری کودکان با والدین می گردد. چرا که آنها نسبت به محرکها بیش از حد حساس هستند و نسبت به شکست و ناکامی واکنش نامناسبی نشان می دهند. در نتیجه والدین ممکن است زمان دشواری را پشت سر بگذارند تا بتوانند یک ساختار بدون فشار و استرس را در خانه ایجاد کنند.
کودکان مبتلا به ADHD می دانند که چه باید بکنند اما نمی توانند آنچه را که می دانند انجام دهند. والدین معمولا نمی دانند چه زمانی باید راسخ و محکم رفتار کنند و چه مواقعی باید صبور باشند . والدین نمیدانند تغییر در سبک زندگی و درمانهای خاص تا چه حد موثرند و اصلا کدامها سودمندتر می باشند. همچنین تا حدزیادی نگران وابستگی و اعتماد بنفس پایین کودکانشان نیز هستند.
خوشبختانه اگر چه چالش های زیادی در ارتباط با ADHD وجود دارد اما استراتژی های موثری برای کنار امدن با این چالش ها وجود دارد. کاپالکا و پالادینو ۱۶ نکته و استراتژی موثر را مطرح می کنند که به شرح زیر می باشد:
۱- آرامش خود را حفظ کنید
روانشناسان بر اهمیت آرام ماندن بسیار تاکید می کنند. اگر یکی از والدین کنترل خود را از دست بدهد ، عصبانیت کودک بیشترو بیشتر شده و منجر به ایجاد یک رابطه نادرست و زیان بخش می گردد.بنابراین به رفتارهای خودتان باید خیلی توجه داشته باشید بخصوص اگر علائمی از رفتارهای ADHD در خودتان نیز وجود دارد. با جرو بحث کردن با این کودکان راه به جایی نمی برید. خود جر و بحث - مثلا درباره زمان انجام تکالیف- باعث شود از موضوع خارج شوید و حتی زمان انجام آن کار طولانی تر هم شود. سعی کنید موضوع را رها کنید و خیلی درگیر نشوید.
2- ساختارهایی را تنظیم و برنامه ریزی کنید که بدون ایجاد فشار باشند
این ساختارها و سازمان دهی ها برای کودکان می تواند شامل نمودارهای ستاره ای باشد، برای سنین نوجوانانی می توان از تقویم یا نرم افزارهای ثبت برنامه استفاده کرد و از این طریق می توانیم یک برنامه روزانه محسوس و قواعد روشن و واضح را سازمان دهی کنیم. این ساختاربندی ها و برنامه ریزی ها کمک می کند تا نابسامامی ها و آشفتگی ها کاهش یابد. بهتر است از فشارهای تحمیلی اجتناب کنیم. به این معنا که از تهدیدکردن و گذاشتن مهلت یا موعدهای غیرمنطقی بپرهیزیم و از تنبیه هایی که در آن خشونت و ترس وجود دارد استفاده نکنیم.
۳- برای کودکتان شرایطی را فراهم کنید تا بتواند انتخاب و تصمیم گیری منطقی داشته باشد
باید به کودکان خود - کنترلی ر ا یاد دهیم به همین منظور والدین باید موقعیت های زیادی را برای کودکان ایجاد کنند و آنها را با انتخاب اینکه چه واکنشی باید داشته باشند مواجه سازند. برای این منظور می توان از تکنیک انتخاب ساختاریافته استفاده کرد به این صورت که به کودک خود دو انتخاب می دهید و او را بسوی انتخاب درست هدایت می کنید. مثلا ممکن است از او بپرسیم که اول دوست داری ریاضی بخونی یا علوم؟ اتاقت نیاز به تمیز کردن داره اول لباسهاتو مرتب می کنی یا کتابهاتو تو قفسه می ذاری؟ و.........
4- برای رفتارهای خودتان محدودیت هایی را در نظر بگیرید
اگر خیلی مستعد نگران شدن هستید، و بیشتر کارهای کودک را خودتان انجام میدهید به خودتان یادآور شوید که هرچقدر شما کارهای او را بیشتر انجام دهید او کارهای کمتری برای انجام دادن دارد و نمی گذارد که او مستقل شدن را یاد بگیرد. اگر نمی توانید چشم از او بردارید بهتر است بصورت غیرمستقیم باشد. مثلا هنگام انجام تکالیف لازم نیست کنار او بنشینید و مستقیم به او نگاه کنید بهتر است در آن زمان وانمود کنید که مشغول انجام کارهای خودتان هستید مثلا قبض هایتان را پرداخت کنید، روزنامه بخوانید و .....
۵- درصورت عدم پیروی از قوانین برای او پیامدهای منطقی در نظر بگیرید
بهتر است ابتدا از خود کودکان بپرسیم که در صورت عدم پیروی از یک قانون چه تنبیهی برایشان درنظر بگیریم. این ممکن است برای کودک این الزام و تعهد را ایجاد کند تا به آنچه خودش گفته جامه عمل بپوشاند.علاوه بر این برای رفتارهای مثبت یک پاداش و پیامد مثبت و برای رفتارهای ناخوشایندش پیامد منفی درنظر بگیرید. این باعث می شود تا کودک درک کند که هر رفتارمثبتی یک پیامد مثبت و هر رفتار منفی یک پیامد منفی به دنبال خواهد داشت.
6- منتظر قانون شکنی باشید
زمانی که کودکتان قانون شکنی می کند مانند یک افسر پلیس به او یک برگ جریمه بدهید و گله و شکایت نکنید یا فریاد نزنید که نمی توانم باور کنم که دوباره این کار را انجام داده ای. مانند یک افسر پلیس ، محترمانه و راسخ و محکم برگه را به او بدهید و حقیقت امر را به او توضیح دهید.
ادامه دارد...
کودکان مبتلا به ADHD می دانند که چه باید بکنند اما نمی توانند آنچه را که می دانند انجام دهند. والدین معمولا نمی دانند چه زمانی باید راسخ و محکم رفتار کنند و چه مواقعی باید صبور باشند . والدین نمیدانند تغییر در سبک زندگی و درمانهای خاص تا چه حد موثرند و اصلا کدامها سودمندتر می باشند. همچنین تا حدزیادی نگران وابستگی و اعتماد بنفس پایین کودکانشان نیز هستند.
خوشبختانه اگر چه چالش های زیادی در ارتباط با ADHD وجود دارد اما استراتژی های موثری برای کنار امدن با این چالش ها وجود دارد. کاپالکا و پالادینو ۱۶ نکته و استراتژی موثر را مطرح می کنند که به شرح زیر می باشد:
۱- آرامش خود را حفظ کنید
روانشناسان بر اهمیت آرام ماندن بسیار تاکید می کنند. اگر یکی از والدین کنترل خود را از دست بدهد ، عصبانیت کودک بیشترو بیشتر شده و منجر به ایجاد یک رابطه نادرست و زیان بخش می گردد.بنابراین به رفتارهای خودتان باید خیلی توجه داشته باشید بخصوص اگر علائمی از رفتارهای ADHD در خودتان نیز وجود دارد. با جرو بحث کردن با این کودکان راه به جایی نمی برید. خود جر و بحث - مثلا درباره زمان انجام تکالیف- باعث شود از موضوع خارج شوید و حتی زمان انجام آن کار طولانی تر هم شود. سعی کنید موضوع را رها کنید و خیلی درگیر نشوید.
2- ساختارهایی را تنظیم و برنامه ریزی کنید که بدون ایجاد فشار باشند
این ساختارها و سازمان دهی ها برای کودکان می تواند شامل نمودارهای ستاره ای باشد، برای سنین نوجوانانی می توان از تقویم یا نرم افزارهای ثبت برنامه استفاده کرد و از این طریق می توانیم یک برنامه روزانه محسوس و قواعد روشن و واضح را سازمان دهی کنیم. این ساختاربندی ها و برنامه ریزی ها کمک می کند تا نابسامامی ها و آشفتگی ها کاهش یابد. بهتر است از فشارهای تحمیلی اجتناب کنیم. به این معنا که از تهدیدکردن و گذاشتن مهلت یا موعدهای غیرمنطقی بپرهیزیم و از تنبیه هایی که در آن خشونت و ترس وجود دارد استفاده نکنیم.
۳- برای کودکتان شرایطی را فراهم کنید تا بتواند انتخاب و تصمیم گیری منطقی داشته باشد
باید به کودکان خود - کنترلی ر ا یاد دهیم به همین منظور والدین باید موقعیت های زیادی را برای کودکان ایجاد کنند و آنها را با انتخاب اینکه چه واکنشی باید داشته باشند مواجه سازند. برای این منظور می توان از تکنیک انتخاب ساختاریافته استفاده کرد به این صورت که به کودک خود دو انتخاب می دهید و او را بسوی انتخاب درست هدایت می کنید. مثلا ممکن است از او بپرسیم که اول دوست داری ریاضی بخونی یا علوم؟ اتاقت نیاز به تمیز کردن داره اول لباسهاتو مرتب می کنی یا کتابهاتو تو قفسه می ذاری؟ و.........
4- برای رفتارهای خودتان محدودیت هایی را در نظر بگیرید
اگر خیلی مستعد نگران شدن هستید، و بیشتر کارهای کودک را خودتان انجام میدهید به خودتان یادآور شوید که هرچقدر شما کارهای او را بیشتر انجام دهید او کارهای کمتری برای انجام دادن دارد و نمی گذارد که او مستقل شدن را یاد بگیرد. اگر نمی توانید چشم از او بردارید بهتر است بصورت غیرمستقیم باشد. مثلا هنگام انجام تکالیف لازم نیست کنار او بنشینید و مستقیم به او نگاه کنید بهتر است در آن زمان وانمود کنید که مشغول انجام کارهای خودتان هستید مثلا قبض هایتان را پرداخت کنید، روزنامه بخوانید و .....
۵- درصورت عدم پیروی از قوانین برای او پیامدهای منطقی در نظر بگیرید
بهتر است ابتدا از خود کودکان بپرسیم که در صورت عدم پیروی از یک قانون چه تنبیهی برایشان درنظر بگیریم. این ممکن است برای کودک این الزام و تعهد را ایجاد کند تا به آنچه خودش گفته جامه عمل بپوشاند.علاوه بر این برای رفتارهای مثبت یک پاداش و پیامد مثبت و برای رفتارهای ناخوشایندش پیامد منفی درنظر بگیرید. این باعث می شود تا کودک درک کند که هر رفتارمثبتی یک پیامد مثبت و هر رفتار منفی یک پیامد منفی به دنبال خواهد داشت.
6- منتظر قانون شکنی باشید
زمانی که کودکتان قانون شکنی می کند مانند یک افسر پلیس به او یک برگ جریمه بدهید و گله و شکایت نکنید یا فریاد نزنید که نمی توانم باور کنم که دوباره این کار را انجام داده ای. مانند یک افسر پلیس ، محترمانه و راسخ و محکم برگه را به او بدهید و حقیقت امر را به او توضیح دهید.
ادامه دارد...
منبع:
نی نی سایت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼