ترس از تنهایی در کودکان، چگونه از بین می‌رود؟

از جیغ و گریه در تاریکی شروع می‌شود تا فرار کردن از تنهایی و جدا نشدن از آغوش مادر. ترس، همین که بچه‌ها با ناشناخته‌های دنیای واقعی رو به رو می‌شوند، در دل بچه‌ها می‌آید و با آنها قد می‌کشد. وقتی فرزند شما از هر چیز کوچک و بزرگی می‌ترسد چه واکنشی باید نشان دهید؟بیشتر بچه‌ها از تنهایی و تاریکی می‌ترسند. ترس‌هایی که با احساس ناامنی همراه است و می‌تواند خواب و آسایش آنها را مختل کند. اما واکنش و رفتار درست شما در مقابل کودکی که می‌ترسد می‌تواند در ایجاد احساس امنیت برای او موثر باشد.

ترس از تنهایی:
ترس از تنهایی را باید با دادن احساس امنیت به کودکتان از بین ببرید. بچه‌هایی که زیاد به والدینشان می‌چسبند، دچار اضطراب جدایی هستند. اگر قبل از خارج شدن از منزل به اندازه کافی فرصت در اختیارکودک قرار بگیرد راحت‌تر جدا شدن را می‌پذیرد. از توجیه کردن بیش از حد کلامی ‌کودک بپرهیزید، یعنی در حالی که کودک مضطرب است بیش از اندازه با او صحبت نکنید. این کار باعث می‌شود اضطراب او تشدید شود. با لبخند و روحیه مثبت به او بگویید که باید بروید و به محض آنکه کارتان تمام شد پیش او برمی‌گردید. در این مدت هم او می‌تواند بازی کرده یا تلویزیون تماشا کند و سرگرم باشد.

ترس از تاریکی:
وقتی فرزندتان از تاریکی وحشت می‌کند، باید سعی کنید او را با واقعیت تاریکی رو به رو کنید. به او نگویید که تاریکی ترس ندارد. بلکه دست او را بگیرید و با هم به اتاق تاریک بروید و بگویید: «آدما معمولا از تاریکی می‌ترسن. بیا بریم ببینیم چی تو این اتاق تاریک بوده که تو رو ترسونده؟!» با هم به اتاق بروید و چراغ را روشن کنید و همه اشیا و سایه‌های آنها را در روشنایی و تاریکی ببینید و بررسی کنید.

کابوس:
اگر کودک شما خواب‌های ترسناک می‌بیند باید کمی ‌برای شنیدن رویاهای او وقت بگذارید. بچه‌های زیر ۳ سال تفاوت خواب و واقعیت را نمی‌دانند و حتی بعد از باز کردن چشم‌ها و در حالی که در آغوش شما هستند، حس می‌کنند همچنان خوابند. مانع حرف زدن او و تخلیه هیجان‌هایش نشوید. بگذارید کابوسش را تعریف کند. گاهی در خلال همین گفتگوها علت کابوس و دلایل اضطراب کودک مشخص می‌شود. کابوس‌های ترسناک اگر ادامه دار شوند، باید با کمک روانشناس مورد بررسی قرار گیرند.