طلاق و تربیت فرزندان (۱)

تادیب و تربیت فرزندان بعد از طلاق می تواند چالش های بسیاری را ایجاد کند. گذشته از اینها، خود طلاق برای همه استرس زا است و برای کودکان طبیعی است تا مشکلات رفتاری فزاینده ای را هنگامی که والدین شان از هم جدا می شوند از خود بروز دهند.

تک والد (پدر یا مادر مجرد) بودن اصلا کار ساده ای نیست. بدون شخص دیگری که مسئولیت مسائل را به عهده بگیرد یا از شما حمایت و پشتیبانی کند، تربیت فرزندان مسئولیت بسیار سنگینی را به شما تحمیل می کند. مسائل دیگر، مانند شرایط حضانت، زندگی شما بعد از طلاق را سخت تر و پیچیده تر می کند. کودکان بعد از طلاق به تادیب و تربیت اصولی و منسجم نیاز دارند.

پیامدها و عواقب مشخص و واضحی را در نظر بگیرید
آماده مواجه شدن با مشکلات رفتاری فزاینده ای باشید، مانند رفتارهای بازگشتی و پس رونده و رفتارهایی برای جلب توجه بیشتر. همچنین یک چشم تان باید متوجه رفتارهای احتمالی باشد که به شما هشدار می دهد فرزندتان برای مواجه با طلاق به کمک حرفه ای و مشاور نیاز دارد.

تصمیم بگیرید می خواهید چه عواقب و پیامدهای مثبت و منفی در نظر بگیرید. آماده باشید تا فرزندان قوانین را آزمون کنند و بسنجند، بنابراین اطمینان حاصل کنید که شما حد و مرزهایی با پیامدها و عواقب مشخص را وضع کرده اید. اغلب بعد از طلاق، فرزندان می خواهند بدانند که آیا شما خودتان قادرید از پس بدرفتاری های آنها بربیایید یا نه؛ گاهی با این مسائل می خواهند شما را به چالش بکشند.

اکثر کارشناسان بر این باورند که چنانچه مشکل رفتاری در خانه شما اتفاق افتاد، عواقب و پیامد نیز باید در خانه شما اعمال شود. اگر فرزندتان دقیقا قبل از اینکه به خانه والد دیگرش برود بدرفتاری کرده است، وقتی به خانه تان بازگشت او را باید با پیامد کارش مواجه کنید.

هرازگاهی والدین باید با هم سرپیامدها و عواقب و حتی تنبیه فرزندان، همکاری و توافق کنند. این می تواند بدین معنا باشد که اگر قرار است فرزندتان از امتیاز بازی ویدئویی اش به مدت 24 ساعت دقیقا از لحظه ای که می خواهد به خانه والد دیگر برود محروم شود، والد دیگر نیز باید به این تنبیه و پیامد احترام بگذارد. با این وجود، خانواده های بی شماری قادر نیستند چنین کاری انجام دهند.

قوانین را دوباره بسنجید و ارزیابی کنید
خیلی مهم است که بعد از جدایی و طلاق قوانین خانه را مورد بازبینی قرار دهید. ببینید می خواهید چه قوانینی را حفظ کنید و کدامیک را تغییر دهید. به عنوان مثال یک تک والد، شما ممکن است متوجه شوید در برخی زمینه ها باید سخت گیرتر باشید و در برخی موارد دیگر منعطف و ملایم تر.

برای مثال، ممکن است تصمیم بگیرید که در مورد زمان خواب باید جدی تر و سختگیرتر باشید، اما در مورد تمیزکردن هر روزه اتاق خواب کودک چندان خشن و جدی نباشید. همه اینها بستگی دارد به اینکه چقدر به طور واقع بینانه می توانید کار و مسئولیت را تقبل کنید و چه مقدار مسئولیت به عهده فرزندتان قرار دهید.

نیازی نیست قوانین شما دقیقا همانند قوانین والد دیگر باشد. کودکان به خوبی خودشان را با قوانین متفاوت در محیط های متفاوت تطبیق می دهند. همان طور که در خانه و مدرسه قوانین متفاوتی حاکم است، آنها می توانند خودشان را با قوانین متفاوت در خانه هر یک از والدین نیز تطبیق دهند.

خودتان را آماده شنیدن جملاتی از این دست کنید، «اما در خانه پدر تا هر وقت که بخواهیم می توانیم بیدار بمانیم،» یا «مامان ما را مجبور نمی کند که همه غذایمان را بخوریم». فقط با ارامش و خونسردی متذکر شوید که در خانه شما قوانین متفاوتی حاکم است.

اغلب والدینی که حضانت فرزندان به آنها داده شده است قوانین بیشتر و جدی تری دارند، چون آنها با مسائلی از قبیل تکالیف منزل، زمان خواب و آماده شدن برای رفتن به مدرسه در صبح مواجه می شوند. در این میان، والدی که حضانت فرزند را به عهده ندارد معمولا فرزندان در تعطیلات و آخر هفته ها با او هستند بنابراین نیازی به قوانین سخت گیرانه ندارند.

وضع کردن قوانین مشابه و یکسان کار بسیار دشواری است. چرا که شما و والد دیگر ممکن است سبک های تربیتی متفاوتی داشته باشید. بنابراین برای خانه خودتان قوانین خودتان را وضع کنید.

ادامه دارد...

منبع: دنیای سلامت