نشانه های اوتیسم در کودکان، بیشتر بدانید
رفتار درمانی بطور جدی قبل از ۳ سالگی باید شروع گردد و هدف اصلی درمان باید روی پیشرفت کلامی باشد.
پرسش: علت بیماری اوتیسم و اقدامات لازم برای درمان و نکات لازم در نحوه ی بر خورد با بیمار اوتیسم(کودک 2 ساله ) را بفرمایید.
پاسخ: علایم تشخیصی مهم اوتیسم (AUTISM )، مانند عدم واکنش به اسم خود و عدم تماس چشمی، تا سن یک سالگی خود را بروز می دهند.
همراه بودن تاخیر کلامی و اجتماعی، احتمال اختلالات اوتیستیک را مطرح می کند.
از سایر علایم تشخیصی اوتیسم این است که مبتلایان قادر به سازگاری با تغییرات جدید نیستند.
۲۵% از افراد مبتلا به اختلالات اوتیستیک ماکروسفال هستند ولی افزایش اندازه دور سر تا بعد از ۲ سالگی مشاهده نمی شود.
اقدامات تشخیصی مهم که باید انجام شود شامل:
• شنوایی سنجی
• اندازه گیری سطح سرب
• آنالیز کروموزومی
• انجام EEG
• بررسی علایم FRAGILE X SYNDROME
(صورت کشیده، گوش های دراز و LARGE TESTES )
تشخیص اوتیسم مهم است چون اشتباه در تشخیص، منجر به درمان غیر مؤثر می گردد. از انجا که کودکان مبتلا به اوتیسم به صداهای دور و بر واکنش نشان نمی دهند و صحبت نمی کنند، اولین تشخیص احتمالی در بیماران ناشنوایی است.
گاه کودک مبتلا به اوتیسم مهارت های خارج از تصور ( SPLINTER SKILLS) دارند، نظیر حافظه ی باور نکردنی یا توانایی اجرای موسیقی. این گروه را دانشمندان اتوستیک یا AUTISTIC SAVANTS گویند که شامل ۱۰ درصد از بیماران می شوند. این مهارت ها ممکن است کاملاً متحیر کننده و غیر قابل باور باشد، مثلاً توانایی اجرای یک قطعه موسیقی به عالی ترین نحو ممکن فقط پس از یک بار شنیدن !
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، اختلالات عصبی و روانی همراه با اوتیسم دارند. MENTAL RETARD و یا تشنج در بیماران بسیار شایع است و هریک از موارد درمان خود را می طلبند.
درمان اوتیسم
رفتار درمانی بطور جدی قبل از ۳ سالگی باید شروع گردد و هدف اصلی درمان باید روی پیشرفت کلامی باشد. ارتباط تنگاتنگ والدین و پزشک و متخصص بسیار مهم است. آموزش به والدین بسیار ضروری است. دراغلب موارد باید والدین تشویق شوند که کودک را در منزل نگهداری کنند.
کلاس های آموزشی و اختصاصی برای کودکان باید گذاشته شود. برنامه های آموزشی کودک باید در سنین ۴- ۲ سالگی اغاز گردد. برنامه ریزی جهت آموزش رفتار به والدین باید انجام شود.
اغلب برنامه درمانی رفتاری شامل:
• دستورالعمل واضح برای کودک
• تشویق به انجام رفتارهای اختصاصی ساده
• کارهای تشویقی و دادن جایزه به محض اتمام رفتار صحیح
• کم کم نوع رفتارهای اموزش داده شده، از ساده به مشکل تبدیل شود.
پزشک نیز باید درمان علایم خاص همراه نظیر تشنج، بیش فعالی و اختلالات خلقی و رفتارهای اسیب رساننده را انجام دهد. کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به سایر فرزندان خانواده نیاز به توجه بیشتر والدین دارند.
بچه های بزرگتر و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم که ضریب هوشی پایین و مهارت های اجتماعی ضعیف دارند و علایمی نظیر افسردگی، اضطراب و وسواس دارند، نیاز به روان درمانی، رفتار درمانی و دارو دارند.
دارو درمانی در بعضی از رفتارها مورد نیاز است نظیر : بیش فعالی، اختلالات اضطرابی ، رفتار های آسیب رساننده به خود، STEREOTYPE.
RISPERIDONE و OLANZAPINE : در بعضی از رفتارها و در بهبود روابط اجتماعی
CLOMIPRAMINE : در کاهش رفتارهای STEREOTYPE درکودکان اوتیستیک
NALTREXONE : در موارد آسیب به خود.
CLONIDINE : در موارد بیش فعالی، بی قراری و رفتارهای وسواسی
پیش آگهی
برخی از کودکان بخصوص آن ها که توانایی صحبت کردن دارند، می توانند نسبتاً مستقل باشند و حتی استخدام شوند و در جمع زندگی کنند. بسیاری دیگر برای زندگی روزانه وابسته به خانواده هستند یا نیاز به تسهیلاتی برای زندگی خارج از منزل دارند. به هر حال درمان جدی ممکن است مهارت های اجتماعی وگفتاری را بهبود بخشد و تاخیر در تشخیص منجر به پیش آگهی بدتر شود. هیچ شواهدی از افزایش اسکیزوفرنی در دوره ی بزرگسالی وجود ندارد.
در موارد زیر پیش آگهی بهتر است:
• ضریب هوشی بالاتر
• مهارت های رفتاری بیشتر
• علایم و رفتارهای عجیب کمتر
پاسخ: علایم تشخیصی مهم اوتیسم (AUTISM )، مانند عدم واکنش به اسم خود و عدم تماس چشمی، تا سن یک سالگی خود را بروز می دهند.
همراه بودن تاخیر کلامی و اجتماعی، احتمال اختلالات اوتیستیک را مطرح می کند.
از سایر علایم تشخیصی اوتیسم این است که مبتلایان قادر به سازگاری با تغییرات جدید نیستند.
۲۵% از افراد مبتلا به اختلالات اوتیستیک ماکروسفال هستند ولی افزایش اندازه دور سر تا بعد از ۲ سالگی مشاهده نمی شود.
اقدامات تشخیصی مهم که باید انجام شود شامل:
• شنوایی سنجی
• اندازه گیری سطح سرب
• آنالیز کروموزومی
• انجام EEG
• بررسی علایم FRAGILE X SYNDROME
(صورت کشیده، گوش های دراز و LARGE TESTES )
تشخیص اوتیسم مهم است چون اشتباه در تشخیص، منجر به درمان غیر مؤثر می گردد. از انجا که کودکان مبتلا به اوتیسم به صداهای دور و بر واکنش نشان نمی دهند و صحبت نمی کنند، اولین تشخیص احتمالی در بیماران ناشنوایی است.
گاه کودک مبتلا به اوتیسم مهارت های خارج از تصور ( SPLINTER SKILLS) دارند، نظیر حافظه ی باور نکردنی یا توانایی اجرای موسیقی. این گروه را دانشمندان اتوستیک یا AUTISTIC SAVANTS گویند که شامل ۱۰ درصد از بیماران می شوند. این مهارت ها ممکن است کاملاً متحیر کننده و غیر قابل باور باشد، مثلاً توانایی اجرای یک قطعه موسیقی به عالی ترین نحو ممکن فقط پس از یک بار شنیدن !
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، اختلالات عصبی و روانی همراه با اوتیسم دارند. MENTAL RETARD و یا تشنج در بیماران بسیار شایع است و هریک از موارد درمان خود را می طلبند.
درمان اوتیسم
رفتار درمانی بطور جدی قبل از ۳ سالگی باید شروع گردد و هدف اصلی درمان باید روی پیشرفت کلامی باشد. ارتباط تنگاتنگ والدین و پزشک و متخصص بسیار مهم است. آموزش به والدین بسیار ضروری است. دراغلب موارد باید والدین تشویق شوند که کودک را در منزل نگهداری کنند.
کلاس های آموزشی و اختصاصی برای کودکان باید گذاشته شود. برنامه های آموزشی کودک باید در سنین ۴- ۲ سالگی اغاز گردد. برنامه ریزی جهت آموزش رفتار به والدین باید انجام شود.
اغلب برنامه درمانی رفتاری شامل:
• دستورالعمل واضح برای کودک
• تشویق به انجام رفتارهای اختصاصی ساده
• کارهای تشویقی و دادن جایزه به محض اتمام رفتار صحیح
• کم کم نوع رفتارهای اموزش داده شده، از ساده به مشکل تبدیل شود.
پزشک نیز باید درمان علایم خاص همراه نظیر تشنج، بیش فعالی و اختلالات خلقی و رفتارهای اسیب رساننده را انجام دهد. کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به سایر فرزندان خانواده نیاز به توجه بیشتر والدین دارند.
بچه های بزرگتر و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم که ضریب هوشی پایین و مهارت های اجتماعی ضعیف دارند و علایمی نظیر افسردگی، اضطراب و وسواس دارند، نیاز به روان درمانی، رفتار درمانی و دارو دارند.
دارو درمانی در بعضی از رفتارها مورد نیاز است نظیر : بیش فعالی، اختلالات اضطرابی ، رفتار های آسیب رساننده به خود، STEREOTYPE.
RISPERIDONE و OLANZAPINE : در بعضی از رفتارها و در بهبود روابط اجتماعی
CLOMIPRAMINE : در کاهش رفتارهای STEREOTYPE درکودکان اوتیستیک
NALTREXONE : در موارد آسیب به خود.
CLONIDINE : در موارد بیش فعالی، بی قراری و رفتارهای وسواسی
پیش آگهی
برخی از کودکان بخصوص آن ها که توانایی صحبت کردن دارند، می توانند نسبتاً مستقل باشند و حتی استخدام شوند و در جمع زندگی کنند. بسیاری دیگر برای زندگی روزانه وابسته به خانواده هستند یا نیاز به تسهیلاتی برای زندگی خارج از منزل دارند. به هر حال درمان جدی ممکن است مهارت های اجتماعی وگفتاری را بهبود بخشد و تاخیر در تشخیص منجر به پیش آگهی بدتر شود. هیچ شواهدی از افزایش اسکیزوفرنی در دوره ی بزرگسالی وجود ندارد.
در موارد زیر پیش آگهی بهتر است:
• ضریب هوشی بالاتر
• مهارت های رفتاری بیشتر
• علایم و رفتارهای عجیب کمتر
پ
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼