درمان کودکان اوتیسمی، جدیدترین روش
پژوهش های جدید نشان می دهد، استفاده از بازی های رایانه ای پرتحرک می تواند شرایط جسمی و روحی کودکان اوتیسم را بهبود ببخشد.
پژوهش های جدید نشان می دهد، استفاده از بازی های رایانه ای پرتحرک می تواند شرایط جسمی و روحی کودکان اوتیسم را بهبود بخشیده و این موضوع به ویژه در زمینه اختلالات بینایی این گروه از کودکان کارکرد دارد.
در همین زمینه «کلودیا هیلتون»، یکی از اعضای علمی این پروژه تحقیقاتی و دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس آمریکا، می گوید: «ما گمان می کنیم که انجام بازی های رایانه ای و به ویژه بازی های پرتحرک و مهیج می تواند سبب بهبود شرایط اتصال های عصبی در ساختار مغزی این کودکان شده و به بهبود شرایط آنها کمک کند.»
پژوهشگران در این مطالعات از یک بازی تلفیقی با نام Makoto arena استفاده کردند که دارای فضائی وسیع به شکل مثلث بوده و در نقاط مختلف آن ستون هائی نصب شده است. در نقاط مختلف این محوطه، نورها و صداهای ویژه ای با سطوح مختلف تعبیه شده که این موضوع می تواند به بهبود شرایط فیزیکی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.
بر اساس این پژوهش ها، استفاده از این روش بازی های تمرینی که در حقیقت نوعی بازی های ویدئوئی جهت انجام فعالیت های عملی محسوب می شوند، پتانسیل کافی برای اضافه شدن به روش های درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم و گروهی از این افراد که از اختلالات بینائی رنج می برند را داشته و می تواند محرک های موجود در سیستم عصبی آنها را تقویت کند.»
این پژوهشگر در ادامه توضیحات خود افزود: «عملکرد اجرائی سبب بالا رفتن سطح هوش شده و این موضوع به ما اجازه می دهد تا برنامه ریزی بهتری داشته باشیم. این موضوع می تواند به افراد در تغییر نوع افکار و برنامه ریزی های خود در هنگام تغییر نقشه کمک کرده و همچنین به آنها توانائی سرکوب رفتارها و افکار نامناسب را می دهد. این مساله از این نظر دارای اهمیت است که به این گروه از افراد امکان داشتن استقلال در هنگام رسیدن به سنین بزرگسالی را داده و موجب می شود آنها خود قادر به انجام فرایند تصمیم گیری باشند.»
برای بررسی دقیق تر موضوع فوق الذکر، پژوهشگران از ۱۷ کودک و نوجوان مبتلا به اوتیسم که همگی در سنین مدرسه قرار داشتند و در آنها عارضه اختلالات بینائی ویژه اوتیسم ASD شناسائی شده بود، استفاده کرده و آنها را به مدت دو دقیقه در فضای این بازی قرار دادند. بیشتر این کودکان با مشکلات ناشی از اختلال محرک ها و عملکرد رو به رو بودند.
در این محوطه، کودکان فوق الذکر که دارای اختلال بینائی اوتیسم بودند، از میزان کمتر فعالیت های جسمانی برخوردار بوده و استفاده از این بازی سبب افزایش مهارت های عملکردی آنها شد. در این مطالعات پژوهشگران به وضوح شاهد بهبود سرعت عمل، اجرای حرکات مختلف و مهارت های پاسخ به محرک ها در بین کودکان مبتلا به اوتیسم، پس از تکرار چندباره این بازی ها بودند.
در همین زمینه «کلودیا هیلتون»، یکی از اعضای علمی این پروژه تحقیقاتی و دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس آمریکا، می گوید: «ما گمان می کنیم که انجام بازی های رایانه ای و به ویژه بازی های پرتحرک و مهیج می تواند سبب بهبود شرایط اتصال های عصبی در ساختار مغزی این کودکان شده و به بهبود شرایط آنها کمک کند.»
پژوهشگران در این مطالعات از یک بازی تلفیقی با نام Makoto arena استفاده کردند که دارای فضائی وسیع به شکل مثلث بوده و در نقاط مختلف آن ستون هائی نصب شده است. در نقاط مختلف این محوطه، نورها و صداهای ویژه ای با سطوح مختلف تعبیه شده که این موضوع می تواند به بهبود شرایط فیزیکی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.
بر اساس این پژوهش ها، استفاده از این روش بازی های تمرینی که در حقیقت نوعی بازی های ویدئوئی جهت انجام فعالیت های عملی محسوب می شوند، پتانسیل کافی برای اضافه شدن به روش های درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم و گروهی از این افراد که از اختلالات بینائی رنج می برند را داشته و می تواند محرک های موجود در سیستم عصبی آنها را تقویت کند.»
این پژوهشگر در ادامه توضیحات خود افزود: «عملکرد اجرائی سبب بالا رفتن سطح هوش شده و این موضوع به ما اجازه می دهد تا برنامه ریزی بهتری داشته باشیم. این موضوع می تواند به افراد در تغییر نوع افکار و برنامه ریزی های خود در هنگام تغییر نقشه کمک کرده و همچنین به آنها توانائی سرکوب رفتارها و افکار نامناسب را می دهد. این مساله از این نظر دارای اهمیت است که به این گروه از افراد امکان داشتن استقلال در هنگام رسیدن به سنین بزرگسالی را داده و موجب می شود آنها خود قادر به انجام فرایند تصمیم گیری باشند.»
برای بررسی دقیق تر موضوع فوق الذکر، پژوهشگران از ۱۷ کودک و نوجوان مبتلا به اوتیسم که همگی در سنین مدرسه قرار داشتند و در آنها عارضه اختلالات بینائی ویژه اوتیسم ASD شناسائی شده بود، استفاده کرده و آنها را به مدت دو دقیقه در فضای این بازی قرار دادند. بیشتر این کودکان با مشکلات ناشی از اختلال محرک ها و عملکرد رو به رو بودند.
در این محوطه، کودکان فوق الذکر که دارای اختلال بینائی اوتیسم بودند، از میزان کمتر فعالیت های جسمانی برخوردار بوده و استفاده از این بازی سبب افزایش مهارت های عملکردی آنها شد. در این مطالعات پژوهشگران به وضوح شاهد بهبود سرعت عمل، اجرای حرکات مختلف و مهارت های پاسخ به محرک ها در بین کودکان مبتلا به اوتیسم، پس از تکرار چندباره این بازی ها بودند.
پ
منبع:
مهر
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼