کودکان اوتیسم می توانند به مدارس عادی بروند؟(۱)

مدرسه ها باز شده و بسیاری از والدین خوشحال اند که فرزندشان پا به عرصه تعلیم و تربیت می گذارد اما کم نیستند والدینی که به دلیل مشکل کودک خود مهر خود را با غم و غصه ها آغاز کردند و نمی خواهند فرزندشان به مدارس خاص فرستاده شود. گفتگوی ما با دکتر حمیدرضا پوراعتماد به همین بهانه است که در ادامه میخوانید:

آیا واقعا ایجاد مدارس اوتیسم و فرستادن این بچه ها به آنها به نفع شان است؟
- قطعا نه، خوشبختانه یکی از نقاط قوت دولت فعلی مسئله ساماندهی سلامت است و کارهای خوبی انجام شده اما متاسفانه هنوز هم بسیاری از مسائل در کشور ما فرهنگ سازی نشده و جای کار دارد. یکی از این مسائل که باید هر چه سریع تر مورد توجه قرار گیرد بحث اوتیسم و لزوم حضور کودکان اوتیستیک با شناخت بالا در جامعه و در مدارس عام است. ایجاد مدارس اوتیسم تهدیدی برای آینده این کودکان است.


آیا این بچه ها می توانند به مدارس عادی بروند؟
- اگر شناخت شان کامل شده باشد، چرا که نه. اوتیسم نوعی اختلال عصبی روانشناختی و رشدی است که در آن کودکان از 3 بُعد اجتماعی و ارتباطی (یعنی مهارت در برقراری ارتباط با گروه همسالان)، شناخت هیجان ها و بیان آن و مهارت های شناختی (یعنی مشکل توجه و حافظه و تمرکز و رفتارهای اضافه) دچار مشکل می شوند.

در سنین پایین یعنی قبل از ۳ سالگی وقتی کودک تشخیص اوتیم می گیرد، می توان از طریق آموزش های انفرادی در خانه و به کمک مادر مشکل های رفتاری - شناختی او را تا حدودی حل کرد به نحوی که در سن مدرسه کودک حتی از همسالان خود هم از نظر شناختی بهتر است. این کودک مهارت های پیش دبستان و دبستان را کسب کرده و تا حدودی توجه دارد و می تواند سر کلاس بنشیند اما برای ارتباط های اجتماعی مهارت ندارد. تنها دلیل این موضوع نیز حضور نداشتن کودکان در اجتماع است.

یعنی به دلیل نداشتن همین مهارت کودکان اوتیستیک را باید در مراکز خاص نگهداری کرد؟
- نه، متاسفانه اطلاعات و دانش عمومی نسبت به اوتیسم در کشور ما پایین است و آحاد جامعه و آموزش و پرورش ابتدایی این وظیفه را متقبل نشده و نپذیرفته اند که کودکان اوتیستیک با شناخت بالا اگر در جمع حضور یابند مشکل هایشان حل می شود. این ناآگاهی و مسئولیت ناپذیری در کنار هم و مهمتر از آن همکاری نکردن والدینی که کودک اوتیستیک آنها نسبتا بهبود یافته، باعث شده دانش عمومی در رابطه با اوتیسم بالا نرود و امید به بهبود و احساس مسئولیت وجود نداشته باشد.

نیاز بچه های اوتیسم به مربی سایه
متاسفانه ما ایرانی ها فردگرا و در نهایت خانواده گرا هستیم. همه چیز را برای فرزند خود می دانیم و می پسندیم. باید این فرهنگ را عوض کنیم و بیابیم. حرف بزنیم که بچه من روی طیف اوتیسم بوده، با او کار کردم و الان به مدرسه آمده. چقدر خوب می شود اگر آموزش و پرورش مدارس را به پذیرفتن کودکان اوتیستیک ملزم کند و روی میز هر مدرسه ای اطلاعیه ای در مورد اوتیسم وجود داشته باشد تا والدین و اولیای مدرسه در مورد آن بدانند.

ادامه دارد...