وقتی فلفل هم جواب نمی دهد! (۲)
وقتی کودک ناسزا می گوید، اولین مرحله تنبیه، محروم کردن او از حضور در جمع است. به این ترتیب که به اندازه سنش دقیقه تعیین کرده و از او بخواهید جمع را ترک کند. مثلا یک کودک ۶ ساله باید ۶ دقیقه از جمع جدا شود چون حرف زشتی زده است.
چند ساعتی از میهمانی می گذرد، بزرگترها مشغول خوش و بش هستند و بچه ها هم مشغول بازی. ناگهان صدای داد و بیداد بچه ها بلند می شود و فرزند شما با صدایی بلند می گوید: «کله پوک!» ... یکباره موجی از افکار و برخوردهای احتمالی با فرزندتان به ذهن تان هجوم می آورد: این که به حرفی که زده شود توجهی نشان ندهید؛ به فرزندتان تذکر بدهید که حرف بد نزند؛ فرزندتان را مجبور به عذرخواهی کنید؛ از او بخواهید برای دقایقی از اتاق خارج شود و ... در مطلب پیش درباره علل ناسزا گفتن کودکان مطالبی آورده شد، در ادامه توضیحاتی دیگر آمده است:
وقتی می خواهید اصلا حرف بدی یاد نگیرد!
بهترین راه برای این که کودک شما از سنین پایین، ناسزا نگوید این است که در قدم اول از ناسزا گفتن خود جلوگیری کنید! اما اگر شما به صورت تصادفی در مقابل کودک ناسزا گفتید، به دنبال آن، خیلی سریع کلمه ای بر همان وزن چه با معنی و چه بی معنی جایگزین کنید.
توجه داشته باشید که حتی اگر شما بتوانید فرزندتان را در منزل کنترل کنید، باز ممکن است در مهد کودک یا مدرسه یا از طریق رسانه های مختلف، کارتون ها و سریال هایی که می بیند، حرف های نامناسبی بیاموزد.
نکته مهم این است که به فرزندتان بفهمانید که آنها را به کار نبرده و روی خودش کنترل داشته باشد. حال ببینیم در موقعیت ها و سنین مختلف، چطور می توانید این کار را انجام دهید.
وقتی در جمع حرف بد می زند!
در مورد ناسزا گفتن فرزندتان در جمع، نکته کلیدی این است که او را به خاطر رفتارش جلوی دیگران مورد سرزنش قرار ندهید تا احساس شرمندگی و تحقیر شدن نکند. در این مواقع بهتر است او را به کناری برده و خیلی جدی به او تذکر بدهید که این طرز صحبت کردن اصلا شایسته جمع نیست و نباید تکرار شود.
همچنین می توانید به فرزندتان یاد بدهید که از کسی که در جمع به او فحش داده، معذرتخواهی کند. حتی شاید لازم باشد قبل از میهمانی هم از روش های تشویقی استفاده کرده و به فرزندتان گوشزد کنید که از این الفاظ استفاده نکند. البته توجه داشته باشید که روش های تشویقی باید تا حد امکان کلامی و غیرمادی باشد تا فرزندتان شرطی نشود. به عنوان مثال یک لبخند محبت آمیز یا آفرین گفتن و نهایتا دادن جایزه مختصری به فرزندتان کافی است، در نهایت در صورتی که فرزندتان به این روش توجه نداشت و رفتار خود را تکرار کرد، به همراه او محیط را ترک کنید.
وقتی برای چندمین بار حرف بد می زند!
تا اینجا دلایل ناسزاگویی فرزندتان را شناسایی و رفع کرده اید، خودتان را کنترل کرده و برخورد مناسبی هم در جمع با او داشته اید اما باز هم حرف بد می زند! در این صورت لازم است مهارت هایی را به فرزندتان آموزش دهید تا بتواند بهتر خودش را کنترل کند.
- مهارت همدلی و هوش هیجانی: همدلی، توانایی درک احساسات دیگران است و در موقعیت های اجتمماعی منافع بسیاری دارد. اگر فرزند شما بداند که وقتی به کسی فحش می دهد، چه احساس بدی در او ایجاد می کند و باعث دلخور شدن و ناراحتی اش می شود، دیگر این کار را نخواهد کرد.
در ضمن به او بگویید که من می فهمم که تو خیلی عصبانی شدی اما بهتر است به جای ناسزا گفتن احساس ناراحتی ات را بیان کنی. این توانایی که فرزند شما بتواند احساسات خود را درک کرده و به طور مناسبی ابراز کند، هوش هیجانی نام دارد.
سعی کنید این توانایی را در او پرورش دهید. به عنوان مثال برایش توضیح دهید که وقتی دوستت اسباب بازی ات را برداشت، می دانم ناراحت شدی، اما به جای ناسزا گفتن، به او بگو: «من از این که اسباب بازی ام را برداشتی ناراحتم، لطفا آن را به من پس بده!»
شما می توانید از طریق بازی هایی که در منزل با او انجام می دهید، این مهارت را به او بیاموزید.
وقتی فرزندتان به سنین دبستان می رسد!
فرزند شما همینطور که بزرگتر می شود، باید برخوردهای متفاوتی با او داشته باشید. درست است که نادیده گرفتن ناسزاگویی در سنین 2 تا ۳ سالگی ، راه حل مناسبی است اما این روش از سنین 4 تا ۶ سالگی به بعد دیگر کمک کننده نیست و شما باید نارضایتی خود را مستقیما اعلام کنید.
* در نهایت یادتان باشد وقتی تنبیه را به کار می برید، حتما برای رفتار عکس آن هم تشویق در نظر بگیرید.
* اگر این محرومیت ها جواب ندهد به سراغ محرومیت از چیزهای مورد علاقه اش بروید. به عنوان مثال او را از تماشای برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش محروم کنید.
* در قدم اول، اگر فرزندتان متوجه معانی کلمات نامناسبی که شنیده یا استفاده می کند، نیست؛ در مورد معانی آنها با فرزندتان صحبت کنید اما اگر با داشتن این علم، مجددا مبادرت به بیان آنها کرد، می توانید از روش های تنبیهی استفاده کنید.
* وقتی کودک ناسزا می گوید، اولین مرحله تنبیه، محروم کردن او از حضور در جمع است. به این ترتیب که به اندازه سنش دقیقه تعیین کرده و از او بخواهید جمع را ترک کند. مثلا یک کودک 6 ساله باید 6 دقیقه از جمع جدا شود چون حرف زشتی زده است.
* اگر فرزندتان بعد از ناسزا گفتن بلافاصله عذرخواهی کرد، عذرخواهی او را همان بار اول بپذیرید؛ ولی توجه داشته باشید که عذرخواهی او مانع تنبیه نمی شود. به او بگویید: «تو را می بخشم ولی به خاطر حرفی که زدی، باید 5 دقیقه در اتاقت تنها بمانی!»
بهترین راه برای این که کودک شما از سنین پایین، ناسزا نگوید این است که در قدم اول از ناسزا گفتن خود جلوگیری کنید! اما اگر شما به صورت تصادفی در مقابل کودک ناسزا گفتید، به دنبال آن، خیلی سریع کلمه ای بر همان وزن چه با معنی و چه بی معنی جایگزین کنید.
توجه داشته باشید که حتی اگر شما بتوانید فرزندتان را در منزل کنترل کنید، باز ممکن است در مهد کودک یا مدرسه یا از طریق رسانه های مختلف، کارتون ها و سریال هایی که می بیند، حرف های نامناسبی بیاموزد.
نکته مهم این است که به فرزندتان بفهمانید که آنها را به کار نبرده و روی خودش کنترل داشته باشد. حال ببینیم در موقعیت ها و سنین مختلف، چطور می توانید این کار را انجام دهید.
وقتی در جمع حرف بد می زند!
در مورد ناسزا گفتن فرزندتان در جمع، نکته کلیدی این است که او را به خاطر رفتارش جلوی دیگران مورد سرزنش قرار ندهید تا احساس شرمندگی و تحقیر شدن نکند. در این مواقع بهتر است او را به کناری برده و خیلی جدی به او تذکر بدهید که این طرز صحبت کردن اصلا شایسته جمع نیست و نباید تکرار شود.
همچنین می توانید به فرزندتان یاد بدهید که از کسی که در جمع به او فحش داده، معذرتخواهی کند. حتی شاید لازم باشد قبل از میهمانی هم از روش های تشویقی استفاده کرده و به فرزندتان گوشزد کنید که از این الفاظ استفاده نکند. البته توجه داشته باشید که روش های تشویقی باید تا حد امکان کلامی و غیرمادی باشد تا فرزندتان شرطی نشود. به عنوان مثال یک لبخند محبت آمیز یا آفرین گفتن و نهایتا دادن جایزه مختصری به فرزندتان کافی است، در نهایت در صورتی که فرزندتان به این روش توجه نداشت و رفتار خود را تکرار کرد، به همراه او محیط را ترک کنید.
وقتی برای چندمین بار حرف بد می زند!
تا اینجا دلایل ناسزاگویی فرزندتان را شناسایی و رفع کرده اید، خودتان را کنترل کرده و برخورد مناسبی هم در جمع با او داشته اید اما باز هم حرف بد می زند! در این صورت لازم است مهارت هایی را به فرزندتان آموزش دهید تا بتواند بهتر خودش را کنترل کند.
- مهارت همدلی و هوش هیجانی: همدلی، توانایی درک احساسات دیگران است و در موقعیت های اجتمماعی منافع بسیاری دارد. اگر فرزند شما بداند که وقتی به کسی فحش می دهد، چه احساس بدی در او ایجاد می کند و باعث دلخور شدن و ناراحتی اش می شود، دیگر این کار را نخواهد کرد.
در ضمن به او بگویید که من می فهمم که تو خیلی عصبانی شدی اما بهتر است به جای ناسزا گفتن احساس ناراحتی ات را بیان کنی. این توانایی که فرزند شما بتواند احساسات خود را درک کرده و به طور مناسبی ابراز کند، هوش هیجانی نام دارد.
سعی کنید این توانایی را در او پرورش دهید. به عنوان مثال برایش توضیح دهید که وقتی دوستت اسباب بازی ات را برداشت، می دانم ناراحت شدی، اما به جای ناسزا گفتن، به او بگو: «من از این که اسباب بازی ام را برداشتی ناراحتم، لطفا آن را به من پس بده!»
شما می توانید از طریق بازی هایی که در منزل با او انجام می دهید، این مهارت را به او بیاموزید.
وقتی فرزندتان به سنین دبستان می رسد!
فرزند شما همینطور که بزرگتر می شود، باید برخوردهای متفاوتی با او داشته باشید. درست است که نادیده گرفتن ناسزاگویی در سنین 2 تا ۳ سالگی ، راه حل مناسبی است اما این روش از سنین 4 تا ۶ سالگی به بعد دیگر کمک کننده نیست و شما باید نارضایتی خود را مستقیما اعلام کنید.
* در نهایت یادتان باشد وقتی تنبیه را به کار می برید، حتما برای رفتار عکس آن هم تشویق در نظر بگیرید.
* اگر این محرومیت ها جواب ندهد به سراغ محرومیت از چیزهای مورد علاقه اش بروید. به عنوان مثال او را از تماشای برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش محروم کنید.
* در قدم اول، اگر فرزندتان متوجه معانی کلمات نامناسبی که شنیده یا استفاده می کند، نیست؛ در مورد معانی آنها با فرزندتان صحبت کنید اما اگر با داشتن این علم، مجددا مبادرت به بیان آنها کرد، می توانید از روش های تنبیهی استفاده کنید.
* وقتی کودک ناسزا می گوید، اولین مرحله تنبیه، محروم کردن او از حضور در جمع است. به این ترتیب که به اندازه سنش دقیقه تعیین کرده و از او بخواهید جمع را ترک کند. مثلا یک کودک 6 ساله باید 6 دقیقه از جمع جدا شود چون حرف زشتی زده است.
* اگر فرزندتان بعد از ناسزا گفتن بلافاصله عذرخواهی کرد، عذرخواهی او را همان بار اول بپذیرید؛ ولی توجه داشته باشید که عذرخواهی او مانع تنبیه نمی شود. به او بگویید: «تو را می بخشم ولی به خاطر حرفی که زدی، باید 5 دقیقه در اتاقت تنها بمانی!»
منبع:
سپیده دانایی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼