جدا کردن اتاق نوزاد، مانعی دارد؟

پرسش: مادر یک پسر بچه ۲سال و ۳ماهه هستم...چند روزی هست که با همسرم تصمیم به جدا کردن اتاق خوابش گرفتیم و ۳شبه اقدام کردیم.عصرها بدون مشکل توی تختش میخوابه اما شبها با وجود نور چراغ خواب و اینکه ما پایین تختش میخوابیم بازم ناآرومی میکنه البته برای رفتن به تختش بهانه میگیره...اول توی بغلم میخوابونم و وقتی خوابش میبره تو تختش میذارم باز چند ساعت بعد بیدار میشه اما دیشب توی تختش غلت زد تا خواب رفت اما خیلی بیشتر از شبهای قبل ناآرومی کردحدود یکماهه از پوشک گرفتمش اما هنوز گاهی خودشو خیس میکنه...به هیچ عنوان سابقه شب ادراری نداشت اما دیشب خودشو دو بار خیس کرد.خیلی نگرانشم و نمیدونم چطور باید این پروسه رو تا آخر و بدون اشتباه انجام بدم تا خدایی نکرده اثرات بدی در روحیه اش نداشته باشه.ما برای فرزند دوم اقدام کردیم و میخواییم تا تولد فرزند دوم به امید خدا پسرم رو کمی مستقل کنیم. متاسفانه خوابیدن پسرم توی این دوساله کنار ما به رابطه زناشویی ما لطمه زده و بیشتر از من همسرم تمایل به جدا کردن پسرم داره...اما هر سه توی این چند شب به شدت بدخواب و خسته شدیم و نمیدونم تا کی همسرم همکاری میکنه!


پاسخ: به طور کلی خصوصا در مورد کودکانی که به مدت طولانی در اتاق والدین خوابیده اند جدا کردن اتاق کار دشواری است لذا در درمان کلنجار رفتن بر سر خوابیدن و بیدار شدن های مکرر در طول شب از فنونی استفاده می شود که به کودک کمک می کند در رابطه با مستقل خوابیدن، رفتارهای جدید و بیشتری را یاد بگیرد. به این ترتیب کودک یاد می گیرد خودش بخوابد. مراحل موفق ترین رویکردهای درمانی موجود برای این مشکل به شرح زیر می باشد: - پدر و مادر باید نظم و شعائر خاصی در هنگام خواب کودک انجام دهند تا کودک متوجه شود که وقت خواب است.(مثلا دادن یک غذای سبک یا یک لیوان شیر به کودک، خواندن کتاب داستان، خواندن لالایی، مسواک زدن برای کودک، پوشاندن لباس خواب به کودک و ...) - بعد از شب به خیر گفتن به کودک، رفتار کودک را خاموش کنید یعنی هیچ نوع صحبتی با او نداشته باشید و به او نشان دهید که وقت خواب است.در شبهای نخست در کنار کودک بخوابید(البته برخی از روان شناسان معتقدند که نباید کنار کودک خوابید چون فرقی با شرایط قبلی کودک ندارد صرفا سعی کنید کنارش باشید تا خواب برود) ولی هیچ توجهی به گفتار او نداشته باشید نهایتا اگر دیدید بیش از حد حرف می زند به گفتن "هیس" بسنده کنید و به رفتارهایش بی توجهی کنید تا کم کم خوابش ببرد.بعد از گذار از این مرحله سعی کنید فقط کودک را در رختخواب بگذارید و خودتان از اتاق خارج شوید که او بخوابد. اگر کودک از اتاق خارج شد او را به اتاقش برگردانید و به وی تاکید کنید که نباید از اتاقش خارج شود. در مورد کودکانی که خیلی مقاومت می کنند حتی می توانید تذکر دهید که در صورت تکرار این رفتار درب اتاق را قفل می کنید. - پدر و مادر باید رفتار خوب فرزندشان را تشویق کنند و به ازای هر بار که در اتاقش خوابید به او برچسب دهند. الصاق نمودار این برچسبها پشت در اتاق کودک توصیه می شود. بعد از هر یک هفته ای که کودک برچسب تشویقی می گیرد یک تشویق جانانه مثل رفتن به پارک یا سینما یا تفریحاتی مشابه توصیه می شود. - برای بررسی وضعیت خواب رفتن و کلا استقلال کودک در هنگام خواب استفاده از برگه ثبت روزانه اکیدا توصیه می شود چرا که والدین با مشاهده این موارد ثبت شده می بینند که مثلا کودکشان به نسب شب گذشته یا هفته گذشته چه پیشرفتی داشته است و لذا به پیگیری اقامات خود دلگرم تر می شوند. - به والدین توصیه می شود هرگاه تصمیم به جدا کردن اتاق کودک خود داشتند کتب مرتبط با این موضوع را حتما مطالعه کنند. کتابهای خوبی در این زمینه در بازاروجود دارد. همچنین خواندن کتابهایی با این موضوع برای کودکان هم توصیه می شود. سری کتابهای خرسی و ..شامل آموزشهای مهارتهای زندگی به کودکان است که در زمینه استقلال در خوابیدن کودکان هم تالیف دارد. - ضمنا سعی کنید به اتاق کودکتان هویت دهید مثلا به اتفاق همسر و فرزند جدید تان به اتاق فرزندتان به مهمانی رفته تا او از شما پذیرایی کند و .. - برای رفع این مساله باید صبر و تحمل زیاد داشته باشید. - کودکان در هر دوره ای از زندگی خود یک تغییر رفتار جدی می یابند که به مرور زمان با کمی صبر و تحمل مساله رفع می شود.