ازدواج با فرد ایدزی، خانم‌ها بخوانند
بیماران دچار ایدز میتوانند زندگی روزمره خود را با اندک تغییراتی به شکل معمول ادامه دهند زیرا استفاده از لباس، پوشاک، تختخواب و حمام مورد استفاده فرد مبتلا، دست دادن، بوسیدن و... باعث انتقال بیماری نمی‌شود.
واقعیت این است که وقتی یکی از همسران ناخواسته و حتی بدون اینکه مطلع باشد، به بیماری عفونی‌ای نظیر ایدز مبتلا می‌شود، اطرافیان به‌خصوص همسر و فرزندانش ممکن است از ترس ابتلا از او جدا شوند و بر درد و غم بیماری، رنج تنهایی را هم بیفزایند.
از دکتر قائدی، روان‌پزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شاهد در مورد چاره این درد پرسیده‌ایم.
وقتی یکی از همسران (زن یا مرد) به دلایلی به ایدز مبتلا می‌شود، می‌تواند به زندگی مشترک خود ادامه دهد؟
این مساله به دیدگاه، خواسته‌ها و اعتقادهای خاص زوج بستگی دارد اما بیماری ایدز، حتی اگر در یکی از طرفین یا هر دو نفر تشخیص داده شود، مشکلی برای ادامه زندگی مشترک به وجود نمی‌آورد. آموزش‌های مناسب در مورد رفتارهای مخاطره‌آمیز، مانع ابتلای فرد دیگر خواهد شد و زوج میتوانند با استفاده از کاندوم یا روش‌های دیگری که مانع انتقال بیماری‌های مقاربتی می‌شود، روابط زناشویی معمول خود را داشته باشند و زیر نظر پزشکان و با استفاده از توصیه‌های طبی آنها به زندگی عادی‌شان ادامه دهند.
زوج‌های جوان حتی میتوانند صاحب فرزند شوند و مصرف داروهای ضد رتروویروسی در دوران بارداری و وضع حمل، سزارین، ندادن شیر مادر به کودک و... مانع انتقال بیماری به کودک می‌شود.
وقتی یکی از زوج‌ها مبتلا به بیماری ایدز می‌شود، خانواده از نظر روانی چقدر ضربه می‌خورد و چگونه می‌توان درد آنها را تسکین داد؟
نوع نگرش فرد، همسر، فرزندان و اطرافیان در این مورد بسیار تعیین‌کننده است. برای رویارویی با این مشکل باید نگرشی قوی و دیدگاهی فوق‌العاده منعطف داشت. معمولا افرادی که ناخواسته یا از روی ناآگاهی به ایدز مبتلا می‌شوند، بیشتر آسیب روانی می‌بینند زیرا مدام خود را متهم می‌کنند و معتقدند خودشان باعث بروز این مشکل شده‌اند و این سرزنش خود باعث کاهش عزت نفس، افزایش نگرانی و افسردگی در آنها می‌شود.
البته در افراد متاهل مساله اندکی پیچیده‌تر است و ترس از به هم خوردن زندگی مشترک، تخریب روابط زناشویی، شک و سوء‌ظن همسر و واکنش اعضای خانواده و اطرافیان، باعث آسیب شدید روانی آنها می‌شود.
حمایت‌های خانوادگی، داشتن آگاهی درست در مورد بیماری، مشاوره‌های روان‌پزشکی و روان‌شناسی، تغییر شیوه زندگی و... به درک بهتر بیماران از وضعیتشان و پی بردن به اینکه با ابتلا به این بیماری زندگی‌شان به آخر نرسیده است، کمک زیادی می‌کند و با فشار روانی کمتری میتوانند با وضعیت پیش آمده کنار بیایند.
پنهان کردن بیماری از خانواده یا اطرافیان کار درستی است؟
هرچند ممکن است بیان این مشکل، مشکلات دیگری را به دنبال داشته باشد، اما عواقب پنهان‌کاری به مراتب بیشتر و جبران‌ناپذیرتر است و می‌تواند باعث سرایت بیماری به دیگران شود.
چگونه می‌توان خبر بیماری را به اطرافیان یا حتی همسر و فرزندان داد؟
بهتر است از مشاوره‌های تخصصی روان‌پزشکی و روان‌شناختی مناسب برای اطلاع دادن ابتلا به بیماری ایدز به همسر یا فرزندان استفاده کرد چون بیان این مساله کمی سخت است.
فرد مبتلا به ایدز در ارتباط‌های روزانه با همسر یا فرزندانش باید چه نکته‌هایی را رعایت کند؟
بیماران دچار ایدز میتوانند زندگی روزمره خود را با اندک تغییراتی به شکل معمول ادامه دهند زیرا استفاده از لباس، پوشاک، تختخواب و حمام مورد استفاده فرد مبتلا، دست دادن، بوسیدن و... باعث انتقال بیماری نمی‌شود. ورزش، داشتن برنامه غذایی مناسب و داشتن روابط زناشویی مطمئن به فرد مبتلا کمک می‌کند زندگی سازگارانه‌تری داشته باشد.
در جامعه ما شیوع بیماری در کدام جنس بیشتر است؟
افراد مختلفی در معرض ابتلا به ایدز هستند. طبق آمارهای جهانی، عمدتا در کشورهای فقیر، زنان بیشتر از مردان در معرض خطر هستند اما نمی‌توان در این مورد به‌خصوص در جامعه ما قاطعانه نظر داد زیرا آمار دقیقی در این مورد وجود ندارد. معتادان تزریقی، افرادی که بی‌بندوباری جنسی دارند، افرادی که از روش‌های پیشگیری مناسب در روابط زناشویی خود استفاده نمی‌کنند، جوانان و... بیشتر در معرض خطر هستند.
از دکتر قائدی، روان‌پزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شاهد در مورد چاره این درد پرسیده‌ایم.
وقتی یکی از همسران (زن یا مرد) به دلایلی به ایدز مبتلا می‌شود، می‌تواند به زندگی مشترک خود ادامه دهد؟
این مساله به دیدگاه، خواسته‌ها و اعتقادهای خاص زوج بستگی دارد اما بیماری ایدز، حتی اگر در یکی از طرفین یا هر دو نفر تشخیص داده شود، مشکلی برای ادامه زندگی مشترک به وجود نمی‌آورد. آموزش‌های مناسب در مورد رفتارهای مخاطره‌آمیز، مانع ابتلای فرد دیگر خواهد شد و زوج میتوانند با استفاده از کاندوم یا روش‌های دیگری که مانع انتقال بیماری‌های مقاربتی می‌شود، روابط زناشویی معمول خود را داشته باشند و زیر نظر پزشکان و با استفاده از توصیه‌های طبی آنها به زندگی عادی‌شان ادامه دهند.
زوج‌های جوان حتی میتوانند صاحب فرزند شوند و مصرف داروهای ضد رتروویروسی در دوران بارداری و وضع حمل، سزارین، ندادن شیر مادر به کودک و... مانع انتقال بیماری به کودک می‌شود.
وقتی یکی از زوج‌ها مبتلا به بیماری ایدز می‌شود، خانواده از نظر روانی چقدر ضربه می‌خورد و چگونه می‌توان درد آنها را تسکین داد؟
نوع نگرش فرد، همسر، فرزندان و اطرافیان در این مورد بسیار تعیین‌کننده است. برای رویارویی با این مشکل باید نگرشی قوی و دیدگاهی فوق‌العاده منعطف داشت. معمولا افرادی که ناخواسته یا از روی ناآگاهی به ایدز مبتلا می‌شوند، بیشتر آسیب روانی می‌بینند زیرا مدام خود را متهم می‌کنند و معتقدند خودشان باعث بروز این مشکل شده‌اند و این سرزنش خود باعث کاهش عزت نفس، افزایش نگرانی و افسردگی در آنها می‌شود.
البته در افراد متاهل مساله اندکی پیچیده‌تر است و ترس از به هم خوردن زندگی مشترک، تخریب روابط زناشویی، شک و سوء‌ظن همسر و واکنش اعضای خانواده و اطرافیان، باعث آسیب شدید روانی آنها می‌شود.
حمایت‌های خانوادگی، داشتن آگاهی درست در مورد بیماری، مشاوره‌های روان‌پزشکی و روان‌شناسی، تغییر شیوه زندگی و... به درک بهتر بیماران از وضعیتشان و پی بردن به اینکه با ابتلا به این بیماری زندگی‌شان به آخر نرسیده است، کمک زیادی می‌کند و با فشار روانی کمتری میتوانند با وضعیت پیش آمده کنار بیایند.
پنهان کردن بیماری از خانواده یا اطرافیان کار درستی است؟
هرچند ممکن است بیان این مشکل، مشکلات دیگری را به دنبال داشته باشد، اما عواقب پنهان‌کاری به مراتب بیشتر و جبران‌ناپذیرتر است و می‌تواند باعث سرایت بیماری به دیگران شود.
چگونه می‌توان خبر بیماری را به اطرافیان یا حتی همسر و فرزندان داد؟
بهتر است از مشاوره‌های تخصصی روان‌پزشکی و روان‌شناختی مناسب برای اطلاع دادن ابتلا به بیماری ایدز به همسر یا فرزندان استفاده کرد چون بیان این مساله کمی سخت است.
فرد مبتلا به ایدز در ارتباط‌های روزانه با همسر یا فرزندانش باید چه نکته‌هایی را رعایت کند؟
بیماران دچار ایدز میتوانند زندگی روزمره خود را با اندک تغییراتی به شکل معمول ادامه دهند زیرا استفاده از لباس، پوشاک، تختخواب و حمام مورد استفاده فرد مبتلا، دست دادن، بوسیدن و... باعث انتقال بیماری نمی‌شود. ورزش، داشتن برنامه غذایی مناسب و داشتن روابط زناشویی مطمئن به فرد مبتلا کمک می‌کند زندگی سازگارانه‌تری داشته باشد.
در جامعه ما شیوع بیماری در کدام جنس بیشتر است؟
افراد مختلفی در معرض ابتلا به ایدز هستند. طبق آمارهای جهانی، عمدتا در کشورهای فقیر، زنان بیشتر از مردان در معرض خطر هستند اما نمی‌توان در این مورد به‌خصوص در جامعه ما قاطعانه نظر داد زیرا آمار دقیقی در این مورد وجود ندارد. معتادان تزریقی، افرادی که بی‌بندوباری جنسی دارند، افرادی که از روش‌های پیشگیری مناسب در روابط زناشویی خود استفاده نمی‌کنند، جوانان و... بیشتر در معرض خطر هستند.
منبع:
سلامتیران
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼