ارتباط غیر کلامی در کودکان، چگونه ایجاد می‌شود؟

بسیاری از مردم تصور می کنند که برقراری ارتباط صرفاً در استفاده از کلمات شفاهی برای بیان نظریه ها و اندیشه هایشان خلاصه می شود . در حالی که چنین نیست و مفهوم برقراری ارتباط صرفاً در صحبت ها محدود نمی شود . احتمالاً شما خود به خوبی به این امر واقف بوده اید ، اما بعضی ها این نکته مهم را با بزرگ شدن کودکشان فراموش می کنند . کودک شما حتی قبل از این که شروع به صحبت کند ، بدون آنکه درک صحیحی از کلمات داشته باشد ، به گونه ای صداهای نامفهوم را ادا می کرد که گویا می خواست صحبت کند و در هر حال قصد او از ایجاد این صداهای تند و سریع ، برقراری ارتباط با شما بوده است .

اگر در آن موقع به او توجه نموده و به اصوات صحبت گونه اش پاسخ داده اید ، بی تردید ، هم شما و هم کودک از حسن برقراری ارتباط لذت برده اید . همچنان که کودک بزرگ می شود ، ابتدا کلمات نامفهومی را به زبان می آورد ، و سپس قادر می شود که کلمات قابل درکی را برای ایجاد همان ارتباط عاطفی که بدان نیازمند است ، تلفظ نماید . افراد بزرگسال نیز همین کار را می کنند ، یعنی در واقع گاهی کلمات حقیقی ، تبدیل به رفتار غیر کلامی می گردد و به معنای لفظی آنها توجه نمی شود. مثلاً ما می گوییم « صبح بخیر » بدون این که در ذهنمان به فکر معنای لغوی هر یک از کلمه ها باشیم. این روش معمول ما برای برقراری ارتباط با دیگران است .

اگر شما به دقت به سخنان کودکتان گوش فرا دهید ، متوجه می شوید که او برای جلب توجه و برقراری ارتباط از کلمات و گفتار استفاده می کند : مامان مثل این که یه چیزی رفته توی چشم من ! - بابا ببین اینجای پایم قرمز شده ! در این حالت ها ، در واقع ، نکته مهم نحوه پاسخی نیست که شما به کودک می دهید ، بلکه موضوع حائز اهمیت صرف توجهی است که به او می نمایید . آیا کودک شما مرتباً این نوع سوالات را تکرار می کند ؟ آیا این طور نیست که او سعی می کند هر طور شده خودش را به شما نزدیک کند؟ به عبارت دیگر می خواهد با خود شیرینی کردن برای خودش جایی باز کند . همچنان که نسبت به مسئله مهم ارتباط عاطفی که عمدتاً توام با این قبیل سؤالات و صحبت های کودک است بیشتر حساس می شوید، می توانید این نوع سؤالات یا نیازهای کودک را به شیوه ای مطلوب و ارضا کننده پاسخ دهید ، با این توجه که در واقع کودک با این سؤالات می خواهد گاه به گاه توجه شما را به خودش جلب نماید.

به دنبال راه هایی باشید که بتوانید احساسات مثبت غیر کلامی خودتان را نشان دهید.

هر وقت که برایتان مقدور بود به چهره کودک نگاه کنید و لبخندی بزنید . اگر او پرسید که چرا می خندید ، خیلی ساده بگویید : به این دلیل که تو را خیلی دوست دارم. گاه ، وقتی کودک به شما نزدیک می شود ، دست نوازشی بر سر او بکشید و یا برای لحظه ای او را در آغوش بگیرید. حالت چهره و همچنین کلمات شما بیانگر خوشحالی و شادمانی تان از وجود کودک خواهد بود . به کودک کمک کنید تا کارهای مشکل را با خیال راحت و خوشحالی انجام دهد ، اما خاطرتان باشد که از او انتظار تشکر و قدردانی زبانی نداشته باشید .