۹۲۲۷۴
۲۲۳۴
۲۲۳۴
پ

علت خجالت در کودکان، چیست؟

اگر کودک تان خجالتی است بهتر است بدانید راه های زیادی برای رفع این مشکل وجود دارد و بهتر است با راه های کمک به کودکان خجالتی آشناشوید.

این صحنه حتما برای تان آشناست؛ کودکی که در احوالپرسی های معمول روزانه با دیگران، پشت والدینش پنهان می شود و در جواب احوالپرسی آن ها ساکت می ایستد؛ این قبیل بچه ها را به اصطلاح «خجالتی» می گویند، مشکلی که اغلب کودکان و حتی نوجوانان و بزرگسالان ممکن است با آن روبه رو باشند. در اصل این یک ویژگی شخصیتی است که نباید باعث شرمندگی شود چون نیمی از بزرگسالان فکر می کنند خجالتی هستند و بیش از نیمی از آن ها هم اذعان می کنند که در کودکی خجالتی بوده اند؛ این مشکلی است که با تشویق و حمایت قابل اصلاح است. خبر خوب این که کودکان خجالتی می توانند کم رویی شان را مدیریت کنند. آن ها فقط کمی به حمایت نیاز دارند. اگر فرزند شما خجالت می کشد در جمع حاضر شود و رویش نمی شود از مغازه دار سوالی بپرسد! ممکن است فکر کنید که در کدام مرحله از تربیت و رشد او اختلالی بوده که با این مسئله روبه رو شده است! به هر دلیلی که کودک شما اکنون خجالتی است، بهتر است راه های کمک به او را پیدا کنید.

خجالت چیست؟
از نظر علمی خجالت یک واکنش طبیعی در برابر افراد و محیط های جدید است که با ترس و کنجکاوی همراه است. هرچند بیشتر کودکان در شرایط مختلف قدری احساس خجالت و کم رویی می کنند اما کودکان خجالتی در تمام اوقات این احساس را دارند. واقعیت این است که کودکان خجالتی در فرهنگ چندگانه امروز به سختی می توانند با دیگران ارتباط بگیرند اما شرمساری می تواند کودک را از آموختن مهارت های اجتماعی باز دارد، ضمن آن که می تواند بر عملکرد درسی اش تاثیر گذاشته و او را دچار اضطراب ناشی از امتحان و پرسش کند. بدتر از همه این که کودک خجالتی می تواند الگوی انزوایی داشته باشد که او را از ارتباط با دیگران باز می دارد. دانشمندان در حال حاضر بر این باورند که ارتباطات اجتماعی یکی از نیاز های مهم بشری است که می تواند تاثیرات مثبتی بر سلامت فیزیکی و احساسی افراد در سطوح مختلف زندگی داشته باشد.

خجالت از کجا می آید؟
دلایل ایجاد ویژگی خجالتی در کودکان کم نیست اما برخی علل مهم آن را مرور می کنیم.

ژنتیک:
برخی از ویژگی های شخصیتی به افراد ارث می رسد بنابراین این ویژگی نیز می تواند در فرد ژنتیک باشد. تحقیقات نشان می دهد، میل به کم رویی ممکن است ژنتیک باشد . با توجه به تحقیقات انجام شده در دانشگاه هاروارد در رابطه با نوزادان، ۱۵تا۲۰درصد نوزادان تازه به دنیا آمده در محیط جدید ساکت ، هشیار و آرام هستند. با وجود این، حدود ۲۵درصد از این نوزادان، نوجوانانی خجالتی نمی شوند در حالی که بعضی از نوجوانان خجالتی ، کودکی پرشورونشاطی داشتند.

ترس از شکست:
هستند والدینی که فکر می کنند کودک شان نابغه است و باید هر آنچه لازم است را زود یاد بگیرد. کودکانی که مدام بیشتر از ظرفیت شان از آن ها توقع وجود دارد، زمانی که نمی توانند آن انتظار را درست برآورده کنند احساس بدی پیدا می کنند و این احساس بد تبدیل به ترس از شکست در آن ها می شود و بالطبع آن ها را به سمت شرمساری سوق می دهد.

شخصیت:
گاهی اوقات شخصیت نوزاد طوری است که حساس و عاطفی و البته زودرنج است. بنابراین چنین شخصیتی بیشتر احتمال دارد که در کودکی خجالتی باشد.

رفتار آموزش داده شده:
کودکان به دنبال تقلید مدل های تاثیرگذار هستند و این مدل ها می توانند والدین باشند. والدین خجالتی این حس را به کودک شان نیز می آموزند. مادری را تصور کنید که در مهمانی کنار کودک خود ساکت نشسته و هیچ گپ وگفتی با اطرافیان ندارد. همین، یک الگو برای فرزند این مادر می شود.

روابط خانوادگی:
کودکانی که احساس وابستگی به والدین شان نمی کنند، ممکن است مستعد اضطراب و رفتار خجالتی باشند. از سوی دیگر، والدین به شدت محافظه کار نیز ممکن است کودک را از قرارگرفتن در موقعیت های جدید بترسانند. این که مدام به کودکی گفته شود که با غریبه ها حرف نزن آن ها افراد خطرناکی هستند و…. بدون شک در آینده از او فردی ترسو و البته خجالتی خواهد ساخت.

فقدان تعامل اجتماعی:
بچه هایی که در سال های اول زندگی شان از دیگران دور هستند، احتمالا نمی توانند مهارت های اجتماعی را که به آن ها کمک می کند بتوانند با دیگران در تعامل باشند، یاد بگیرند. برخی والدین فکر می کنند در سال های اولیه تولد کودک، او باید دور از دیگران و در محیطی بسته و محدود نگهدارند. این مسئله یکی از عوامل مهمی است که باعث می شود کودک درک درستی از تعامل اجتماعی پیدا نکند.

والدین چه کمکی می توانند به کودکان خجالتی بکنند
حالا که فهمیدید کودک تان خجالتی است، بهتر است بدانید که شما به عنوان والدین نقش مهمی در رفع این ویژگی در کودک خود دارید. یادتان باشد که هیچ کس به اندازه شما فرزندتان را نمی شناسد و با علائق او آشنا نیست، بنابراین اصلا نگران نباشید و مطمئن باشید با به کار بردن برخی راهکارها می توانید این ویژگی را برطرف کنید.

با کم رویی فرزند خود همدردی کنید
اذعان به آنچه او احساس می کند، بدون داوری منفی، به او کمک می کند احساس بهتری نسبت به خود داشته باشد. دادن این تصور که چیز بدی در رفتار او وجود دارد باعث می شود او حس بدی پیدا کند و در نتیجه خجالتی تر شود. همدردی با فرزندتان به او کمک می کند که مهارت های اجتماعی خود را افزایش دهد و با دیگران ارتباط برقرار کند. به کودک تان نشان دهید، احساس او را درک می کنید. وقتی در یک جشن تولد وارد یک اتاق پر از کودک می شوید به او بگویید: «می دانم سخت است وارد جمع بچه هایی بشوی که این همه سرو صدا می کنند!» این جمله به او کمک می کند حس راحتی بیشتری داشته باشد و بتواند رفتار بهتری از خود نشان دهد.

به کودک خود راهبرد های موثر مقابله با کم رویی را آموزش دهید
به کودک تان بیاموزید از دیگر کودکان سوال کند و به جواب های شان گوش دهد. با او صحبت کنید چطور موقعیتی را که باعث عصبی شدن او شده باید مدیریت کند. «اگر در مهمانی عصبی بودی چه کار باید بکنی تا آرام شوی؟ می توانی با یکی از بچه هایی که در مدرسه می شناسی معاشرت کنی، می توانی پیشنهاد کنی که تو هم از مهمان ها پذیرایی کنی، فکر می کنی با دیگر بچه ها درباره چه چیزی می توانی صحبت کنی؟»

به کودک تان برچسب خجالتی نزنید
«ببخشید، این پسر من خیلی خجالتی است» جمله ای است که مادر و پدر یک کودک خجالتی معمولا زمان روبه روشدن با دیگران به زبان می آورند. غافل از این که این کار اشتباه است! گفتن این که فرزندتان خجالت می کشد یا خجالتی است، به او این پیام را می دهد که چیزی غیرطبیعی در وجودش هست و شما از این بابت شرمنده یا نگران هستید. همین موضوع موجب می شود تا کودک احساس گناه و تقصیر کند. از احساسات او باخبر شوید و به این نکته توجه کنید که او می تواند بر ترس خود غلبه کند. برای مثال به او بگویید: «گاهی اوقات طول می کشد که که تو در یک موقعیت جدید بتوانی با بقیه گرم بگیری، تولد علی یادت می آید چطور در تمام بازی ها دست من را گرفته بودی؟ اما آخر مهمانی کلی با بچه های دیگر اخت شدی و از بازی با آن ها لذت بردی.»

مهارت های پایه اجتماعی را به کودکان خجالتی بیاموزید
باید به کودکان بیاموزید که تماس چشمی برقرار کنند، با دیگران دست بدهند، بخندند و با احترام با بقیه ارتباط داشته باشند. می توانید با نقش بازی کردن و بازی با عروسک ها هم این چیزها را به کودک یاد بدهید. این که چطور در زمین بازی با دیگران همبازی شوند و… بچه هایی که در پیوستن به گروه های مختلف موفق عمل می کنند ابتدا مشاهده می کنند و سپس راهی برای ملحق شدن به گروه پیدا می کنند. این بازی ها را در خانه با کودک انجام دهید و مهارت های اجتماعی را تمرین کنید. همچنین کودکان خجالتی اغلب اعتماد به نفس کافی را در رابطه با دنیای پیرامون نداشته ولی می توان با به کارگیری راهکارها و تکنینک های خلاقانه این ویژگی را در کودکان کاهش داد.

الگوی رفتاری با اعتماد به نفسی باشید
شما به عنوان والدین باید بتوانید با غریبه ها دوستانه برخورد کنید، به دیگران کمک کنید و برخورد آرام در واکنش های اجتماعی را در همه زمینه ها مدل سازی کنید. یادتان باشد کودک با دیدن آدم های اطرافش خیلی چیزها یاد می گیرد. اگر شما هنگام برخورد با دیگران احساس راحتی کنید و بتوانید با کلمات ساده ارتباط خوبی برقرار کنید، کودک شما هم این رفتار شما را می بیند و یاد می گیرد. پس سعی کنید، در برخورد با دیگران در سلام کردن و معرفی خودتان پیش قدم باشید و سر صحبت را شما باز کنید.


پ
منبع: سیب سبز

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.