تنبیه برای کودکان، کار درستی است؟

در مقابل رفتارهای بد فرزندتان از تنبیه استفاده کنید و تنبیه را به شکل هایی که هم اکنون به آن می پردازیم اعمال کنید:

مرحله اول) بی اعتنایی: بی اعتنایی یعنی من این صحنه و رفتار را ندیدم. در این شیوه چند قدم از بچه فاصله میگیریم و حرف نمیزنیم.
نکته: این روش نباید طولانی مدت باشد چون اثرش از بین می رود.

مرحله دوم) تنبیه غیر کلامی: اگر رفتار منفی او شدت یافت در نتیجه تنبیه شما هم باید شدت یابد در اینجا به او نگاه میکنیم و به او اخم می کنیم.

مرحله سوم) تنبیه صوتی: در اینجا با او صحبت می کنید و کار بدی را که انجام داده و عواقب آن را به او یادآور شوید و بگویید که از این رفتار او ناراحت شدید.

مرحله چهارم) جریمه کردن: در اینجا او را از چیزی خوشایند محروم کنید مثل دیدن تلویزیون، بازی و... می توانید به او بگویید برو تو اتاقت و در را ببند البته به شرطی که اتاق او مملو از وسایل سرگرم کننده نباشد.

زمان محروم کردن با توجه به سن صورت می گیرد، مثلاً کودک سه ساله را سه دقیقه محروم کنید و کودک پنج ساله را پنج دقیقه، در مورد کودکان بزرگتر می توانید پول توجیبی آنها را کم کنید یا کاملاً برای مدتی کوتاه قطع کنید و این بستگی به شدت رفتاری که انجام می دهد دارد.

توجه داشته باشید که رفتارهای منفی یک کودک می تواند متنوع باشد و شما نباید برای تمام رفتارهای او از یک تنبیه استفاده کنید، رفتارهای منفی او را بر اساس شدت مخرب بودن آن درجه بندی کنید و از مرحله اول تا مرحله چهارم پیش روید مثلاَ اگر فرزندتان حرف زشتی زد بهتر است از مرحله اول استفاده کنید یعنی بی اعتنایی کنید و اگر دیر به خانه آمد از مرحله سوم استفاده کنید و اگر خواهر کوچکترش را کتک زد از مرحله چهارم.این اصل را در مورد تشویق هم به کار ببرید.