حسادت کودکان به یکدیگر، طبیعی است؟

کودکان در دوران نوپایی تمایل دارند تمام کارها آن طور که آن ها دوست دارند انجام شود، وگرنه ناراضی می شوند و جیغ و فریاد راه می اندازند.

کودک رو به رشد شما نیاز شدیدی به داشتن یک ارتباط عاطفی عمیق با شما و پدرش دارد و همچنین از انجام کارهایش به تنهایی و بدون حمایت شما نا امید است و اگر به همه اینها حسادت و نگرانی های ورود نوزاد جدید را هم اضافه کنید دلیل بی قراری ها و بهانه گیری های او را می فهمید. تمام کودکان حس اضطراب، نگرانی و نا امنی خود را این گونه نشان نمی دهند. گاهی اوقات یک کودک دو یا سه ساله در مورد پدر و مادرش احساس مالکیت می کند بنابراین رفتارهای بچه گانه ای را که مدتی پیش انجام می داده دوباره شروع می کند، برای مثال تمایل دارد که با شیشه شیر بخورد تا با فنجان یا با اینکه دیگر می تواند به دستشویی برود و نیازی به پوشک ندارد از شما می خواهد او را پوشک کنید.

برخی از کودکان در هنگام شروع حالت حسادت به خواهر و برادر کوچک تر با دیگران حالت ناسازگاری و یا تهاجم و پرخاش دارند، این حالت وقتی فروکش می کند که شما او را بشناسید و به کمک تغییرات مناسب در رفتارش او را آرام کنید. با مشاهده اولین آثار حسادت در کودک نوپا می توانید با جلب توجه و فکر او به سوی چیزی دیگر کودک را از ادامه حسادت باز دارید. ممکن است او به یک اسباب بازی خاص علاقه مند باشد و یا کتابی را بیش از بقیه کتاب ها دوست داشته باشد، وقتی دیدید او نسبت به نوزاد حساسیت نشان می دهد و در حالت شروع تحریک و ناراحتی است، بهتر است توجه او را به یکی از مواردی که مورد علاقه اوست جلب کنید. اطمینان دهی مناسب می تواند مانعی برای ایجاد عصبانیت ها و بهانه گیری های کودکان نوپا در اثر حسادت باشد. سعی کنید بفهمید او چگونه فکر می کند اما این را زیاد به او نشان ندهید.