مشکلات مادران شاغل، مهدکودک ضروری است؟

باید مادر بود و شاغل تا دانست فکر مشوش یعنی چه. شیرخوارت را گذاشته‌ای خانه یا سپردی‌اش به مادری، مادربزرگی، خاله‌ای، عمه‌ای و خودت خروس‌خوان راهی محل کار شده‌ای. مادر همیشه فکرش پیش فرزند است و از راه دور حساب شیرخوردن‌ها و گریه‌های او را نگه می‌دارد و خدا می‌داند از این بابت چه استرسی می‌کشد.
تصویر مادران شاغل، مهدکودک می‌خواهند
بچه که بزرگ‌تر باشد اهل بهانه گرفتن است و مادر را بیشتر می‌خواهد، اما باز هم به یکی از بستگان سپرده می‌شود تا مادر به کارهایش برسد، فامیلی هم اگر همکاری نکند بچه راهی مهدکودک می‌شود با همان دغدغه دوری مادر و کودک از هم.
مادران شاغل زیاد زحمت می‌کشند و با یک دست شغل را و با دست دیگر زندگی را می‌چسبند در حالی که زیر این دو فشار، نرم نرمک تحلیل می‌روند. اغلب مادران شاغل پریشانند، کودکانشان را که به خانواده می‌سپارند حس مزاحمت می‌کنند و به مهدکودک هم که می‌فرستندش مدام دو دوتا چهارتا می‌کنند و به صرفه بودن یا نبودن این کار فکر می‌کنند.
اما اگر در محیط‌های کاری به این نیاز توجه می‌شد نه زن‌ها و نه بچه‌ها این همه سختی نمی‌کشیدند. مهدکودک نیاز هر فضای کاری است که زنان در آن مشغولند. بودن مادر و فرزند در یک محیط به هر دو آرامش می‌دهد و این امنیت خاطر، یکی را در کارش موفق و دیگری را عضوی از نسلی با آرامش اعصاب می‌کند.
حالا گفته می‌شود دولت قصد دارد روی این نقیصه دست بگذارد و تاسیس مهدکودک‌ها (مراکز نگهداری فرزندان زنان شاغل) در ادارات را در کمیسیون اجتماعی تصویب کند. اگر این اتفاق که راوی‌اش معاون امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری است، عملی شود تحولی در زندگی زنان شاغل بخش دولتی و فرزندانشان رخ می‌دهد که ضامن بهداشت روانی آنها خواهد بود.
اما اگر چنین شود باز هم زنان بخش خصوصی از این مزیت محروم می‌مانند، چون دولت تاکنون نتوانسته مصوبه‌ای داشته باشد که زنان هر دو بخش دولتی و خصوصی را در بر بگیرد و البته نیز نتوانسته بخش خصوصی را با مشوق‌های دندان‌گیر به برداشتن گام‌های رفاهی برای زنان ترغیب کند.
وجود مهدکودک در محیط‌های کاری، اما ضروری است، کارمند بخش خصوصی و دولتی هم نمی‌شناسد، چون موضوع به تسهیل فرزندآوری مربوط می‌شود که در زمره سیاست‌های مهم کشور است.