تاثیر خشونت بر کودکان، چگونه است؟

تحقیقات نشان داده است که در جوامع بدوی یا در جوامعی که قوانین عرفی آن حول محور « زور» مستقر شده و منطق در آن کاربرد کمتری دارد، تنبیه سخت‌ترین و کم هزینه‌ترین و در عین حال هم بدترین واکنش موجود است.

«خشونت» و «تنبیه» در خانواده گاهی تبلور ترس و دلهره است زیرا فرزندانی که از کودکی فقط آموخته‌اند که به همه خواسته‌های موجود، پاسخ«آری» بدهند و اگر«نه» بگویند در معرض تنبیه قرار می‌گیرند، در بزرگسالی احتمال آنکه هرگاه «نه» می‌شنوند، از ابزار خشونت استفاده کنند بیشتر است ، همانطور که فرزندان خانواده‌های پدرسالار، غالبا یا خشونتگرا هستند و یا از افسردگی رنج می‌برند.

خشونت در خانواده
اگر می‌خواهیم جهانی صلح آمیز داشته باشیم باید در قدم نخست، با روش های خشونت آمیز در خانواده مبارزه کنیم، زیرا امروزه متداولترین خشونت موجود در سطح جوامع انسانی ، خشونت در خانواده است.

توهین و تحقیر کودک
هنگامی که کودک کتک می‌خورد به تنها چیزی که نمی اندیشد کار اشتباهی است که انجام داده است و اصلا به دلیلی که پدر و مادر به خاطر آن وی را کتک زده‌اند فکر نمی‌کند، بلکه تنها چیزی که کودک در آن شرایط به آن می‌اندیشد آن است که مورد توهین و تحقیر قرار گرفته‌است.

خشونت اعمال شده توسط والدین مهم‌ترین عامل از بین رفتن اعتماد و صمیمیت در خانواده است.
اضطراب، ترس از جدایی، شب ادراری و وجود علائم روان تنی را از جمله تاثیرات کوتاه مدت خشونت نسبت به کودکان می‌توان دانست. آن چه اهمیت بیشتری دارد اثرات درازمدت خشونت بر کودک است، اعتماد به نفس پایین و احساس شرم از مهمترین این تاثیرات است و چنین کودکی در بزرگسالی تبدیل به یک والد مهاجم، خشن و آزاردهنده شده و کودک خود را مورد آسیب قرار می‌دهد. او آنچه را که آموخته، در زندگی خویش به کار می‌برد. هم به گمان درست بودن آن و هم گاه برای خالی کردن آنچه در کودکی برای او عقده‌ای شده است. او یک بیمار است و متوجه آن نیست که دارد فرزند خود را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد. تنها به این می‌اندیشد تا آنچه در دلش تبدیل به غده‌ای گردیده را به طریقی از دل برکند و این گونه خشونت از خانواده وارد اجتماع می‌گردد و فضایی بزرگ را مسموم می‌کند.

چه عواملی باعث بروز خشونت می‌شوند؟
عوامل مختلفی در بروز خشونت و پرخاشگری افراد نقش دارند. قرار داشتن در موقعیت‌های ناخوشایندی هم‌چون ناکامی، درد، بیماری‌های روحی و روانی، دلتنگی و استرس می‌تواند به عصبانیت پایدار در فرد منجر شود. اما مهم‌ترین عامل در ایجاد پرخاشگری از میان همه‌ موقعیت‌های ملال‌انگیز صرف‌نظر از عوامل فیزیولوژیکی، ناکامی است. یعنی اگر فردی در نیل به هدف خود با شکست مواجه شود، ناکامی حاصل‌شده، احتمال پاسخ پرخاشگرانه او را افزایش می‌دهد. البته این بدان معنا نیست که ناکامی همواره به پرخاشگری منجر می‌شود یا این که ناکامی تنها علت پرخاشگری است، اما به هر جهت می‌توان ناکامی و درد را مهم‌ترین علت پرخاشگری بشمار آورد