سونسوز، فیلمی بامزه درباره نازایی زنان یک روستا

فیلم سونسوز اولین ساخته سینمایی رضا جمالی و فیلمی به زبان ترکی است که موضوع جالبی دارد؛ نازایی زنان در یک روستا. تهیه‌کننده این فیلم سلمان عباسی است و داستان روستایی را روایت می‌کند که ۲۰ سال است در آن کودکی متولد نشده و مردان، زنان را مقصر می‌دانند.

کاظم، فیلمسازی پیر، ۲۰ سال پیش مستندی درباره نازایی زنان روستا ساخته که خود زنان آن را دزدیده و از بین برده‌اند. اکنون، پس از دو دهه، کاظم متوجه می‌شود که مشکل از مردان بوده و تصمیم می‌گیرد با ساخت فیلمی جدید، حقیقت را آشکار کند. اما در این مسیر با مشکلاتی مواجه می‌شود.

سونسوز با بودجه‌ی کم ساخته شده و هیچ بازیگر مطرحی ندارد به جز مریم مومن که لااقل در کارنامه‌اش چند فیلم به چشم می‌خورد و بقیه اهالی روستا هستند. نابازیگرانی که طبیعی‌، باورپذیر، شیرین‌ و دوست‌داشتنی‌ بازی می‌کنند. قصه‌ی فیلم البته به شکل مشخصی برآمده از یک ایده‌ی کوتاه بوده و از صحبت‌های فیلمساز پیداست بسط‌یافته فیلم کوتاهی است که قبلا ساخته.

عوامل فیلم سونسوز 

فیلم سونسوز کمدی‌ای به زبان ترکی است که در استان اردبیل تولید شده و بازیگرانی چون مریم مومن، حمدالله سلیمی، بهروز الله‌وردی‌زاده، صفت آهاری و ناصر محبی در آن ایفای نقش کرده‌اند.

سایر عوامل فیلم عبارتند از؛ مدیر فیلمبرداری: عبدالله شکری، مدیر صدابرداری: رضا حیدری، مدیرصحنه و لباس: رسول علیزاده، تدوین: امیر اطمینان و هما ولی‌زاده، صداگذاری: حسین قورچیان، طراح گریم: رحیم پرواسی، مدیر تولید: مقداد اکبری، برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان: امین راک، منشی صحنه: مینا عباس زاده و عکاس: وحید یوسف خانی.

حرف‌های رضا جمالی، نویسنده و کارگردان فیلم در جشنواره فجر 

روایت فیلم طوری است که می‌خواستم قصه باورپذیری به مخاطب ارائه دهم برای همین این سمت آمدم. دوست داشتم در مرز داستان‌گویی و مستند روایت داشته باشم و به این موضوع در فیلم‌های کوتاهی که داشتم نیز توجه کرده‌ام. موضوع فیلم پیرامون روایت‌هایی است که از یک اتفاق شنیدم و برایم جذاب بود. فردی به‌خاطر اینکه همسرش بچه‌دار نمی‌شد تصمیم گرفت دوباره ازدواج کند و زن دوم گرفت و از آن زن هم بچه‌دار نشد. این ایده در ذهن من شکل گرفت که چقدر می‌تواند موقعیت حساس و نمایشی باشد. در سال ۱۳۹۰ بر حسب این موضوع فیلم کوتاهی ساختم و داستان آن را نوشتم و بعد آن را بسط دادم. در فرم و ساختار آن باید به دنبال دنیایی می‌گشتم که ما به‌ازای بیرونی داشته باشد؛ بنابراین موضوع را پرورش دادم. پس از ساخت فیلم کوتاه این مسئله همچنان ذهن مرا درگیر کرد. ازآنجاکه فیلم کوتاه مخاطب محدودتری دارد فکر کردم می‌تواند این موضوع تبدیل به یک فیلمنامه بلند شود. دلیلی که سعی کردم به سمت مستند بروم چنین روستاهایی بوده که مردان آن به‌خاطر اینکه نمی‌توانستند به دکتر مراجعه کنند ازاین‌دست اتفاقات برایشان زیاد افتاده است.

به نظرم اگر اثری تولید می‌شود و قصه‌ای روایت می‌شود باید به فرهنگ آن احترام بگذاریم. زبان فرهنگ است و نمی‌توانید آن را نادیده بگیرید. اگر زبانش را بگیرید، اصالت آن اثر را نیز از آن گرفته‌اید. فیلم باید لحن خوب داشته باشد و مخاطب را جذب کند. فکر می‌کنم آن ارتباط برقرار شد. من متکی به روان بودن و باورپذیر بودن داستان هستم. در فیلمسازی ساده گرفتم و تجربه کردم و همان مسیر و جریان فیلم‌های کوتاهم را ادامه می‌دهم. ما هرچقدر این تنوع سینمایی و قومیت را ادامه دهیم سینمای ما غنی‌تر خواهد شد. سینمای ما به فیلم و قصه خوب و روایت متفاوت نیاز دارد. احساس می‌کنم در این فیلم بلند هم بازخوردهای عالی گرفتم. امیدوارم از این جریان در سینمای ایران حمایت کنیم. چرا که هرچه به این سمت برویم سینمای ایران جذاب‌تر و زیباتر می‌شود. فیلم‌های آذری‌زبان مخاطب خود را دارد و مخاطب دوست دارد از فرهنگ خود در سینمای ایران ببیند و از آن به‌خوبی استقبال می‌کند. همین امر رقابت خوبی میان فیلمسازان شکل می‌دهد و جریان‌ساز می‌شود. فیلم‌های کوتاهم را جسورانه می‌سازم چون برگشت سرمایه در آن مطرح نیست دوست دارم موضوعی که برایش دغدغه دارم را بسازم و عکس‌العمل‌ها را درباره آن بدانم. دوست دارم فیلم‌هایم سه‌گانه شوند و بعد از «پیرمردها نمی‌میرند» و «سونسوز» فیلم دیگری در همین راستا بسازم. فیلم‌هایی با این موضوعات نگاه متفاوتی به زندگی و سینما دارند. همیشه از فیلم‌های کوتاهم تأثیر گرفته‌ام. قصه فیلم ایجاب می‌کرد به سمت زبان آذری برویم. برخی از بازیگران تئاتری بودند و برخی در تلویزیون اردبیل کار کرده بودند. مریم مومنی در نقش دکتر، اردبیلی است و مشکل زبان را نداشت و لهجه را در بازی‌هایش کنترل می‌کرد و بسیار باهوش بود. به این دلیل سعی کردیم از نابازیگران استفاده کنیم که پیدا کردن بازیگر مسن در شهرستان محدود بود. انتخاب تک تک بازیگران همانند بازیگران اصلی برایم مهم بودند.