زایمان زودرس در زنان، علائم و نحوه جلوگیری

وقتی که شما باردار هستید، پزشکان و ماماها اغلب درباره کمک به تضمین این موضوع صحبت می کنند که شما "بارداری کامل" را تجربه کنید. بارداری ۴۰ هفته در نظر گرفته می شود و "بارداری کامل" به این اشاره دارد که شما نوزادتان را بعد از هفته ۳۷ به دنیا بیاورید. زایمان زودرس توسط کالج آمریکائی متخصصان زنان و زایمان و بیماریهای زنان (ACOG) بصورت انقباضها و تغییرات دهانه رحمی تعریف می شود که قبل از هفته ۳۷ بارداری اتفاق می افتند، و تولد زودرس تولدی است که بین هفته های ۲۰ و ۳۷ بارداری رخ می دهد.

زایمان زودرس چیست؟
زایمان زودرس به انقباضات عضلانی منظم رحم گفته می شود که منجر به ایجاد تغییرهایی در سرویکس یا گردن رحم می شود و قبل از ۳۷ هفتگی بارداری اتفاق می افتد. تغییرات سرویکس شامل تحلیل رفتن سرویس effacement (سرویکس نازک می شود) و اتساع می شود(سرویکس تا حدی باز می شود که بچه می تواند وارد کانال زایمان شود). در برخی موارد زایمان زودرس منجر به تولد زودهنگام نوزاد می شود.

تولد زودرس چیست؟
اگر تولد بچه در بین ۲۰ هفتگی و ۳۷ هفتگی بارداری اتفاق بیفتد به آن تولد زودرس می گویند.

تشخیص زایمان زودرس
زمانی می توان زایمان زودرس را تشخیص داد که متوجه تغییرات سرویکس شویم. پزشک زنان و زایمان یا پزشک متخصص شما ممکن است روی لگن شما آزمایش انجام دهد تا ببیند که سرویکس شما شروع به تغییر کرده است یا خیر. ممکن است در عرض چند ساعت چند آزمایش لازم باشد. انقباضهای رحم شما را هم زیر نظر می گیرند.
پزشک شما آزمایشهای خاصی انجام می دهد تا مطمئن شود که لازم است بستری شوید یا نیاز به مراقبتهای خاصی دارید یا خیر. آزمایش سونوگرافی واژینال ممکن است انجام شود تا طول سرویکس شما اندازه گیری شود. سطح هورمون جنینی فیبرونکتین در ترشحات واژنی نیز اندازه گیری می شود. وجود این پروتئین با زایمان زودرس ارتباط دارد.

داروی جلوگیری از زایمان زودرس:منیزیم سولفات
دارویی است که اگر در کمتر از ۳۲ هفتگی بارداری هستید یا اگر زایمان زودرس دارید یا در معرض ریسک زایمان در کمتر از ۲۴ ساعت آینده هستید ممکن است برای شما تجویز شود. این دارو به کاهش خطر فلج مغزی نوزاد کمک می کند که با تولد زودرس ارتباط دارد.
در بیشتر بارداریها (یا در حدود ۹۰ درصد از آنها نمی شود به طور دقیق گفت) طول دوره بارداری به طور کامل طی می شود و دستم ۳۷ هفته (هر چند اکنون به ۳۷ هفتگی زایمان زودهنگام گفته می شود نوزادان دوره کامل بارداری در ۳۹ هفتگی یا ۴۰ هفتگی بارداری متولد می شوند) طول می کشد. اما گاهی نوزاد به طور غیر منتظره زودتر به دنیا می آید: زایمان زودرس بعد از ۲۰ هفتگی ( قبلا به آن بچه انداختن می گفتند) و قبل از ۳۷ هفتگی اتفاق می افتد. آخرین تحقیقات انجام شده موسسه مارچ آف دایمز نشان می دهد که تعداد موارد زایمان زودرس در دو سال متوالی در حال افزایش است و در حدود ۱۰ درصد مادران در می یابند بارداری نه ماهه آنها به طور غیرمنتظره به دلیل زایمان زودرس هفت یا هشت ماهگی تمام می شود.

علت و نحوه جلوگیری از زایمان زودرس
هرچند هنوز به طور قطع دلیل زایمان زودرس مشخص نیست اما متخصصان به چند عامل اشاره می کنند که در انقباضات رحم، اتساع سرویس و خارج شدن نوزاد از رحم نقش مهمی بازی می کنند.
سیگار کشیدن، نوشیدن مشروبات الکلی و مصرف مواد مخدر: نه تنها موارد گفته شده می توانند ریسک سقط جنین را بالا ببرند بلکه می توانند باعث تولد زودرس نوزاد یا تولد نوزاد با وزن پایین شوند (این سمها می توانند از جفت عبور کنند و مانع از دریافت اکسیژن کافی نوزاد برای رشد شوند). اگر به دنبال دلیلی برای ترک این موارد می گردید بارداری از مهمترین آنهاست.
فاصله کوتاه بین دو بارداری: اگر بعد از تولد آخرین فرزند شما با فاصله کمتر از ۱۸ ماه دوباره باردار شوید ریسک زایمان زودرس را بالا می برید. یک تحقیق بزرگ اخیر نشان داد که ۲۰ درصد مادرانی که کمتر از یک سال بین دو بارداری فاصله می دهند کمتر از هفته ۳۷ ام زایمان می کنند. این آمار در صورتی که فاصله بین یک سال و ۱۸ ماه باشد به ده درصد کاهش می یابد و باز آمار به ۸ درصد کاهش می یابد اگر زمان فاصله بارداری بعدی بیشتر از ۱۸ ماه باشد.

جلوگیری از زایمان زودرس در هفته ۲۸بارداری
عفونت رحم و واژن: تصور می شود عفونت در مجرای تناسلی چه عفونت باکتریایی واژن یا بیماریهای مقاربتی جنسی باشد مثل ترکیموناس در کنار عفونت رحم و مایع آمنیوتی مسئول نیمی از زایمانهای زودرس باشد. متخصصان بر این باورند که این عفونتها باعث التهاب می شوند که در نهایت موجب آزادسازی پروستاگلاندینها می شود. پروستاگلندینها شبیه ماده ای هستند که باعث شروع زایمان در انتهای دوره بارداری می شود. عفونتهای کلیوی درمان نشده هم می توانند تاثیر مشابهی داشته باشند.
مشکلات پیچیده بارداری: مشکلات پیچیده (مانند دیابت بارداری ، پره اکلامپسی و افزایش مایع آمنیوتی ) در کنار مشکلاتی در مورد جفت (مثل جفت سرراهی یا جدا شدن زودرس جفت ) احتمال زایمان زودرس را بالا می برند.
ناهنجاری ساختاری رحم و/یا سرویکس: رحمی که شکل ناهنجار دارد، یا خیلی بزرگ است یا مشکلات ساختاری دیگری دارد می تواند برای زایمان در پایان دوره بارداری کامل، مشکل ایجاد کند. مشکلاتی هم که در سرویکس ممکن است وجود داشته باشد (مثل کوتاه بودن طول سرویکس یا نامناسب بودن آن - زمانی که سرویکس باید در دوران بارداری بسته باشد بسته نمی شود) نیز می توانند باعث زایمان زودرس شوند.

جلوگیری از زایمان زودرس
عفونت لثه: هورمونهای بارداری مادران را بیشتر مستعد بیماریهای لثه هستند که به نوبه خود با زایمان زودرس ارتباط دارند. برخی از متخصصان بر این باورند که باکتری که باعث التهاب لثه می شود می تواند وارد جریان خود مادر شود .به جنین برسد و باعث زایمان زودرس شود. برخی از تحقیقات امکان دیگری را مطرح می کنند: باکتری که باعث التهاب لثه می شود می تواند سیستم ایمنی را فعال کند. و باعث التهاب در سرویکس و رحم می شوند و در نهایت زایمان زودرس اتفاق می افتد.
میزان استرس: محققان بر این باورند که استرسهای عاطفی شدید -نه از نوع استرسهای ناشی از هورمونهای خشم یا استرس یک روز بد- بلکه از نوع استرسهایی که با تجربه ترومایی ارتباط دارند- می توانند باعث آزادسازی هورمونهایی شوند که سبب انقباضات زایمان می شوند.
عوامل مرتبط با کار: فشار زیاد جسمی مربوط به شغل نیز با زایمان زودرس ارتباط دارند. محققان دریافته اند زنانی که مدت طولانی سرپا می ایستند (بیش از ۵ ساعت در روز) یا شغلی دارند که باعث خستگی جسمی زیادی می شود زودتر از موعد وضع حمل می کنند.

علت زایمان زودرس
دوقلوها یا چند قلوها: دوقلوها احتمال دارد زودتر از از نوزاد تنها به دنیا بیایند. ( به خاطر داشته باشید که درمانهای ناباروری ممکن است باعث چندقلوزایی شود).
سن مادر: زنان کوچکتر از ۱۷ سال و بزرگتر از ۳۵ سال بیشتر احتمال دارد نسبت به زنان دیگر زایمان زودرس داشته باشند. این یکی از دلایلی است که پزشکان (حتی اگر شخص سالم باشد) در نظر می گیرند که ممکن است شخص بارداری پر خطری داشته باشد.
زایمان قبلی زودرس: اگر در زایمان قبلی خود وضح حمل زودهنگام داشته اید ریسک زایمان زودرس بعدی بالاست.
اگر خودتان نوزاد زودرس بوده اید: تحقیقات گسترده ای در سال ۲۰۱۵ نشان داد که زنانی که خود زودرس به دنیا آمده اند احتمال خیلی زیادی وجود دارد که فرزند خود را زودرس به دنیا بیاورند (هر چند این موارد هنوز هم نادر است ۱۴٫۲ درصد یا کمتر به این بستگی دارد که تا چه حد زود به دنیا آمده باشید).
بسیار مهم است به خاطر داشته باشید که داشتن یکی از این فاکتورها لزوما به این معنی نیست که زایمان زودرس خواهید داشت. همین طور می توان گفت که نداشتن هیچ یک از این فاکتورها به این معنی نیست که زایمان زودرس نخواهید داشت (در برخی از زنان دلایل دیگری وجود دارد یا حتی ممکن است به دلایل ناشناخته ای باشد).

جلوگیری از زایمان زودرس
با این که علم پزشکی پیشرفتهای زیادی کرده است تا به طورموفقیت آمیز نوزادان ضعیف زودرس را درمان کنند باز هم دور از ذهن است که علم پزشکی بتواند جلوی زایمان زودرس را بگیرد، تا حد زیادی به این دلیل که پزشکان هنوز به اندازه کافی به دلایل آن پی نبرده اند تا بتوانند راههایی برای جلوگیری از آن معرفی کنند. اما این به این معنی نیست که شما به عنوان یک مادر نگران نتوانید کاری انجام دهید. حتی اگر در معرض ریسک زایمان زودرس نباشید (و مخصوصا اگر باشید) راههای زیادی هستند که می توانند به شما کمک کنند فرزند خود را سالم نگه دارید تا زمانی که کاملا آماده باشد به طور صحیح و سالم بیرون بیاید.
بین دو بارداری خود ۱۸ ماه فاصله بیندازید. اگر حداقل یک سال صبر کنید میزان ریسک زایمان زودرس تا حد بسیار زیادی کاهش می یابد و بهتر، آن است که بین زایمان اول و بعدی ۱۸ ماه صبر کنید.
با پزشک خود در تماس باشید. پزشک شما اگر به طور مرتب و زودهنگام مراقبتهای دوران بارداری را انجام دهد می تواند متوجه فاکتورهای خطرناک بشود و به شما کمک کند از آنها دوری کنید و به شما کمک کند سالمترین بارداری ممکن را تجربه کنید.
از هر چه که می توانید پرهیز کنید مثل سیگار کشیدن، نوشیدن مشروبات الکلی، مصرف داروهایی که پزشک شما تجویز نکرده است یا اگر دیابت درمان نشده دارید ومی توانند به زایمان زودرس منجر شوند. هر چه را که برای شما مناسب نیست حذف کنید.

جلوگیری از زایمان زودرس در هفته ۲۸بارداری
مراقب وزن خود باشید. افزایش وزن زیاد در دوران بارداری می تواند امکان دیابت بارداری و پره اکلامپسی را افزایش دهد .هر دوی این عوامل می توانند خطر زایمان زودرس را افزایش دهند. کاهش وزن زیاد هم می تواند همین خطر را برای شما داشته باشد. پس به دنبال وزن مناسب خود باشید (۲۵ تا ۳۵ پوند (۱۱ تا ۱۶ کیلو وزن) برای بیشتر زنان) شانس شما را برای پایان کامل دوره بارداری افزایش می دهد.
ویتامینهای دوران بارداری خود را مصرف کنید. مکملهای روزانه سلامتی شما را افزایش می دهند و امکان وضع حمل در پایان دوره بارداری کامل را بیشتر می کنند. در حقیقت پزشکان توصیه می کنند اسید فولیک(که خیلی برای نوزاد شما مفید است) می توان خطر جدا شدن جفت (جفت از دیواره رحم جدا می شود) و پره اکلامپسی را کاهش دهد. دو عاملی که آمار زایمان زودرس را بالا می برند.
انقباضات منظم: انقباضاتی هستند که هر ده دقیقه می آیند (در بیشتر مواقع) و حتی اگر وضعیت خود را تغییر دهید فروکش نمی کنند (سعی کنید به پهلو دراز بکشید). نباید آنها را با انقباضهای برکستون هیکس اشتباه بگیرید که احتمالا آنها را احساس می کنید، انقباضهای برکستون هیکس، انقباضهای تمرینی یا کاذب هستند که جای نگرانی نیست. (نامنظم هستند، شدت نمی گیرند و زمانی که وضعیت خود را تغییر دهید فروکش می کنند). اگر باز هم نگران هستید با پزشک خود تماس بگیرید.
به سرنخهائی که بدنتان به شما می دهد دقت کنید. هرچند هر زنی از قبل می داند که درد زایمانش دارد شروع می شود، گاهی نشانه هائی وجود دارند که می توانند شما را نسبت به دریافت مراقبتهای پزشکی به عجله بیاندازند. اقدامات بموقع می توانند تفاوت زیادی برای نوزاد شما ایجاد کنند.

نشانه های زایمان زودرس
در اینجا به نشانه های رایجی از زایمان زودرس اشاره می کنیم. اگر هرگونه نگرانی در رابطه با بارداری خود دارید با پزشک تماس بگیرید:
-بیش از چهار یا پنج انقباض در ساعت
-انقباضهای منظمی که تناوب آنها افزایش می یابد
-فشار لگنی ریتمیک یا مداوم
-کششهای عضلانیف شبیه به کششهای زمان قاعدگی
-کمر درد
-اسهال یا معده ناراحت
-تغییری در ترشحات واژن
-خونریزی واژینال
-حس ناراحت یا فوری که گاهی اشتباه است
برای تمام مادران حامل چند قلو مهم است که نسبت به ریسکها و همچنین نشانه های زایمان زودرس آگاهی داشته باشند. اگرچه، اجازه ندهید که ترس لذت بارداری را از شما بگیرد.
تغییر در ترشحات واژن: می تواند نشانه ای از این باشد که کیسه آب شما پاره شده است. با بوکشیدن آزمایش کنید: اگر بوی آمونیاک حس کردید ادرار است. اگر این بو را حس نکردید ممکن است مایع آمنیوتی باشد.
انقباضهای عضلانی شبیه زمان پریود: اگر انقباضهای عضلانی در زیر شکم یا پایین کمر حس کردیدمی تواند نشانه زایمان باشد.
درد پشت: یک درد خفیف و ضعیف مداوم در پشت می تواند نشانه زایمان باشد.
افزایش فشار در ناحیه لگن: اگر احساس فشار زیادی در ناحیه لگن کردید با پزشک خود تماس بگیرید.
به خاطر داشته باشید که می توانید چند تا یا همه این علائم را داشته باشید و اما در حال وضع حمل نباشید (بیشتر زنان باردار فشار/درد ناحیه لگن یا در قسمتهایی از پشت را حس می کنند). اما فقط پزشک شماست که به طور قطع می تواند نظر دهد پس تلفن را بردارید و با پزشک خود تماس بگیرید. به هر حال خیال راحت بهتر از نگرانی است.

اگر زایمان زودرس داشتیم چه کنیم؟
اگر نشانه های زایمان زودرس داشتید پزشک شما می خواهد که با شما صحبت کند - چه در مطب یا بیمارستان- کارهایی که معمولا انجام می شود:
آزمایشهای زایمان زودرس: برای شما دستگاه مانیتورینگ جنین می آورند تا انقباضهای شما را چک کنند و مطمئن شوند که بچه در وضعیت اضطراری نیست. سرویکس شما را بررسی می کنند تا ببینند اتساع یا تحلیل رفتگی یا نازک شدن سرویکس شروع شده است یا نه و پزشک شما احتمالا با سواب واژنی نمونه برداری می کند و به دنبال نشانه هایی از عفونت یا احتمالا فیبرونکتین جنینی است. همچنین از شما سونوگرافی می شود تا میزان مایع آمنیوتی اندازه گیری شود و اندازه و سن جنینی بچه شما مشخص شود. اگر این تستها و آزمایشها نشان دهند که شما در حالت زایمان قرار ندارید شما را به خانه می فرستند. به شما توصیه می کنند که آرامش خود را حفظ کنید یا شاید به شما استراحت در بستر را توصیه کنند.
اگر پزشک شما به این تشخیص برسد که در حال زایمان زودرس هستید: از آنجایی که هر روز که می گذرد شانس بقا و سلامت نوزاد را بالا می برد پزشک شما تا جایی که ممکن است زایمان را به عقب می اندازد. ممکن است به شما استراحت در بستر را توصیه کند. یا این که بسته به طول مدت بارداری شما یا مشکلات پیچیده ای که ممکن است با آنها مواجه شوید در بیمارستان بستری شوید که موارد زیر برای شما انجام می شود:
مایعات وریدی: هر چه بیشتر بدن شما هیدراته باشد یا آب بیشتری داشته باشد امکان انقباضهای مداوم کاهش می یابد.
آنتی بیوتیک: به شما آنتی بیوتیک داده می شود مخصوصا اگر مشخص شود که عفونت دارید که می تواند باعث زایمان زودرس شود. و اگر هنوز آزمایش استرپتوکوکهای گروه ب (آزمایشی که معمولا بعد از ۳۵ هفتگی انجام می شود) را انجام نداده اید به شما آنتی بیوتیک وریدی داده می شود تا اگر زایمان زودرس نداشته باشید مانع از انتقال احتمالی باکتری به جنین شود.
داروهای توکولیتیک : پزشک شما به شما داروهایی می دهد (مثل سولفات منیزیم) تا رحم را آرام کند و فرض بر این است که به طور موقت باعث متوقف شدن انقباضات می شود. و معمولا اگر زیر ۳۴ هفته باشید و اگر ریه های نوزاد شما برای زایمان هنوز کامل نشده باشد این دارو برای شما تجویز نمی شود.
کورتیکواستروئیدها : اگر ریه های بچه هنوز کامل نشده باشد به شما این داروها داده می شود تا سرعت کامل شدن ریه ها بالا برود. پزشکان توصیه می کنند زنانی که بین ۲۴ تا ۳۴ هفته باردار هستند و احتمال آن می رود که زایمان زودرس حتمی داشته باشند به آنها کورتیکو استروئید داده شود. دانشکده بیماریهای زنان و زایمان آمریکا (ACOG) توصیه هایی را منتشر کردند که به زنان خاصی که در معرض ریسک زایمان زودرس هستند یا بین ۳۴ تا ۳۷ هفتگی بارداری داروهای آنیتال کورتیکواستروئید داده شود. ACOG همچنین پیشنهاد می کند این دسته از زنان اگر در معرض ریسک زایمان زودرس در طی هفت روز هستند باید درمان با کورتیکواستروئیدها را از هفته ۲۳ ام شروع کنند. داروها به رشد ریه های جنین دو تا هفت روز پس از مصرف دارو کمک می کنند و احتمال موفقیت آمیز سلامتی نوزاد را بالا می برند تا بدون کمک در خارج از رحم زنده بماند.
اگر پزشک شما متوجه شود که احتمال زایمان زودرس برای شما و نوزاد حتمی است سعی نمی کند جلوی زایمان را بگیرد. خبر خوب آن که برای حدود ۳۰ درصد از زنان زایمان زودرس به خودی خود متوقف می شود و تنها ۱۰ درصد از زنان در هفت روز بعد زایمان زودرس را تجربه می کنند.

تست فیبرونکتین جنینی برای زایمان زودرس
زایمان زودرس و تولد زودرس دلایلی برای نگرانی محسوب می شوند زیرا خطرات سلامتی برای یک نوزاد بدنیا آمده در این زمان افزایش می یابند، تکامل کامل جنینی هنوز اتفاق نیفتاده است، و میزان مرگ و میر نوزادان نیز افزایش می یابد. تست فیبرونکتین جنینی وسیله ای است که برای کمک به متخصصان زنان و زایمان و ماماها بکار برده می شود تا زایمان زودرس مورد ارزیابی قرار گیرد.

فیبرونکتین جنینی چیست؟
فیبرونکتین جنینی پروتئینی است که تصور می شود به اتصال محکم کیسه آمنیوتیکی به رحم کمک می کند. فیبرونکتین بطور طبیعی تا هفته ۲۲ بارداری و همچنین نزدیک به پایان بارداری در ترشح واژینال اتفاق می افتدو اگر این پروتئین بین هفته های ۲۲ و ۳۷ بارداری مشاهده شود، ممکن است باعث نگرانی گردد.
اگر پزشک یا مامای شما نگران زایمان زودرس بین این هفته هاست، ممکن است بخواهد یک تست فیبرونکتین جنینی روی شما انجام دهد. این تست ساده ای است که شامل سوآب برداشتن از ترشحات دهانه رحمی و فرستادن نمونه ها به آزمایشگاه جهت کنترل فیبرونکتین جنینی می باشد.
هرچند این یک تست ساده است، اما برای همه انجام نمی شود زیرا در افرادی که درمعرض خطر اندکی برای زایمان زودرس می باشند، این عموما تست کمک کننده ای نیست. جوابهای مثبت اشتباه کاملا رایج هستند، که می توانند استرس بیخودی و غیرضروری به شما بدهند. این تست معمولا در زنانی مورد استفاده قرار می گیرد که درمعرض خطر زایمان و تولد زودرس قرار دارند، یا زنانی که علائمی از زایمان زودرس را نشان داده اند.

فیبرونکتین جنینی در زایمان زودرس
اگر زنان گردن رحم کوتاهی داشته باشند، اگر فاصله زمانی کوتاهی بین بارداریها باشد، اگر زنان حامل چند قلو باشند، اگر یک سابقه تولد زودرس وجود داشته باشد، و عوامل خاصی از سبک زندگی همچون مصرف مواد مخدر یا الکل وجود داشته باشد، ممکن است در معرض خطر زایمان زودرس باشند. اگر نگران هستید، درباره سابقه پزشکی خود و اینکه آیا ممکن است درمعرض خطر زایمان زودرس باشید یا خیر، با پزشک خود صحبت کنید.
اگر نتیجه تست مثبت بود، این بدان معناست که پروتئین فیبرونکتین در ترشحات واژن شما یافت شده است، و شما درمعرض خطر زایمان زودرس قرار دارید. تامین کننده شما ممکن است بخواهد یک سونوگرافی واژینال روی شما انجام دهد تا طول گردن رحم شما را اندازه گیری کند، زیرا طول گردن رحم با ریسک زایمان زودرس در ارتباط است. او ممکن است یکسری اقدامات لازم جهت یک زایمان زودرس را نیز انجام دهد. این کار می تواند شامل دادن استروئید به شما که به تکامل سریعتر ششهای نوزاد شما کمک می کند، یا داروهای دیگری برای جنین باشد. همچنین ممکن است داروئی جهت متوقف ساختن هرگونه انقباضی که دارید به شما داده شود.
اگر نتیجه تست منفی بود، یعنی هیچ فیبرونکتین جنینی در ترشحات شما یافت نشده است. در این صورت، خطر اینکه شما زایمان زودرس داشته باشید حداقل تا دو هفته بعد از انجام این تست، نه لزوما برای تمام مدت باقیمانده از بارداری شما، اندک خواهد بود.

چگونه برای تست فیبرونکتین جنینی آماده شوید؟
بدین خاطر که نتایج مثبت اشتباهی نیز رخ می دهند، مهم است که قبل از اجرای این تست یکسری احتیاطهای لازم را انجام دهید تا شانس دریافت یک نتیجه مثبت اشتباه به حداقل برسد، و به تضمین این موضوع کمک کند که نتایج شما تا حد امکان دقیق و صحیح باشند.
شما مجبور نیستید که برای تست آماده شوید، اما یکسری چیزها هستند که باید از آنها اجتناب کنید:
-۲۴ ساعت قبل از تست آمیزش جنسی نداشته باشید
-سعی کنید از مصرف لوسیون یا صابون و همچنین از دوش گرفتن به مدت ۲۴ ساعت قبل از تست بپرهیزید
-اگر خونریزی واژینال دارید، به تامین کننده خود اطلاع دهید، زیرا این می تواند روی نتیجه تست تاثیر گذارد
با وجود اینکه تست فیبرونکتین جنینی کامل نیست، اما می تواند ابزار خوبی برای ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما باشد. اگر شما سابقه زایمان یا تولد زودرس دارید، یا در معرض خطر زایمان زودرس هستید، با ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود درباره اینکه آیا یک تست فیبرونکتین جنینی ممکن است در این مرحله برای شما سودمند باشد یا خیر، صحبت کنید. از لحظه ای که دریافتید که حامل دوقلو یا تعداد جنین بیشتری هستید، اصطلاح "زایمان زودرس" شروع به شناور شدن در ضمیر ناخودآگاه شما می کند. این حقیقت دارد که چند قلوها درمعرض خطر زودرس بودن قرار دارند. بیش از نیمی از دوقلوها زود به دنیا می آیند، بطوریکه بیش از ده درصد آنها بیش از حد زودرس هستند و قبل از هفته ۳۲ بدنیا می آیند.، در بارداری دوقلو نسبت به تک قلو شش برابر بیشتر احتمال وجود دارد که شما زایمان زودرس داشته باشید. در بارداری سه قلو، چهارقلو و بیشتر، این نسبت بالاتر، تقریبا نزدیک به ۱۰۰ درصد خواهد بود.
قبل از اینکه بخاطر غیرقابل اجتناب بودن زایمان زودرس دچار وحشت شوید، بیائید آمار و ارقام موجود را تجزیه و تحلیل کنیم. اگر فقط حامل دوقلو هستید، این احتمال وجود دارد که زایمان بموقع داشته باشید، دوقلوهای سالم طی چند هفته سه ماهه آخر بارداری به دنیا می آیند. از بین هفتاد درصدی که زود بدنیا آمده بودند، بسیاری طی چند هفته قبل از موقع مقرر خود بدنیا آمدند. تعداد کمتری به شدت نارس بین هفته های ۲۴ تا ۲۸ بدنیا آمدند.
شما می توانید با حفظ یک بارداری سالم، شانس خود را افزایش دهید. بجای فریب دادن خود درباره احتمال زایمان زودرس، با آموزش دادن به خود درباره نشانه های هشداردهنده، برای یک نتیجه مثبت آماده شوید.