سریال‌ها، راهی برای نجات از تنش‌های روزمره

ما از این دسترسی نهایت استفاده را می‌بریم. بر اساس نظرسنجی‌ها سریال‌های هیجانی با پیچیدگی‌ها و چالش‌های عاشقانه به احتمال بیشتری بدون وقفه تماشا می‌شوند. طبق بعضی نظرسنجی‌های دیگر بیشتر دنبال‌کنندگان سریال‌های با سناریوی پیچیده‌تر قسمت جدید را در همان روز انتشار تماشا می‌کنند.

درست است که در این سریال‌ها اغلب ترکیبی از غم و شادی وجود دارد ولی بینندگان احساسات مثبتی را درباره‌ی تماشای آنها گزارش کرده‌اند. حتی در موارد زیادی بعد از پایان سریال بینندگان آن احساس افسردگی می‌کنند که چرا قسمت‌های موجود برای تماشا تمام شده است.

سریال‌ها مغزمان را آرام می‌کنند

دلایل متعددی وجود دارد که تماشای یک سریال مارا این‌قدر سر شوق می‌آورد و البته در نهایت ما را در حالی که تمام احساسات خود را خرج سریال کرده‌ایم، رها می‌کند. در ادامه نگاهی به اتفاقاتی که برای مغز ما حین تماشای ماراتون‌وار یک سریال می‌افتد می‌اندازیم.

تماشای یک سریال احساس خوبی دارد؛ اما چرا اینطور است؟ روانشناسان معتقدند که این به دلیل مواد شیمیایی است که در مغز ما آزاد می‌شود. وقتی درگیر فعالیتی لذت‌بخش مانند تماشای یک سریال می‌شوید، مغز شما دوپامین تولید می‌کند. این ماده‌ی شیمیایی به بدن یک حس پاداش طبیعی و لذت درونی می‌بخشد که مارا به ادا‌مه‌ آن فعالیت تشویق می‌کند و مدام حس می‌کنیم چه احساس خوبی، باید اینکار را ادامه‌ دهیم. هنگام تماشای سریال محبوبتان، مغزتان دائما دوپامین تولید و بدن شما یک حال خوب مشابه مصرف مواد مخدر را تجربه می‌کند. شما یک شِبه اعتیاد را تجربه می‌کنید در حالی که خطر اعتیاد تهدیدتان نمی‌کند.

در واقع بدن شما در برابر لذت تبعیض قائل نمی‌شود و می‌تواند به هر فعالیت یا ماده‌ای که به طور مداوم دوپامین تولید می‌کند، معتاد شود.

سینما رقابت را به شبکه‌های نمایش خانگی باخت

در مقایسه با فیلم‌ها، سریال‌ها این چالش را دارند که داستان‌های پیچیده و پرجزییاتی را خلق می‌کنند که تا پایان فصل یا سریال به طور مداوم معنادار هستند. سریال‌های پیچیده و نفس‌گیر به‌ندرت حفره‌ داستانی دارند. این موضوع به خصوص برای سریال‌هایی که ریشه در مسائل درام دارند و با داستان‌های پیچیده پیش می‌روند صدق می‌کند. همین تفاوت باعث می‌شود سریال‌ها در موارد زیادی اقبال بیشتری نسبت به فیلم‌های سینمایی داشته باشند.

علت تماشای یک سریال، وقت گذراندن در زندگی شخصیت‌هایی است که در داستان به تصویر کشیده می‌شوند. مغز ما همه تجربیات را به‌عنوان خاطرات واقعی رمزگذاری می‌کند. چه در تلویزیون باشد، چه یک تجربه‌ی واقعی، چه یک کتاب یا یک تصور. بنابراین هنگام تماشای یک سریال مناطقی از مغز فعال می‌شوند که حین وقوع رویداد زنده. ما به خطوط داستانی کشیده می‌شویم، به شخصیت‌ها وابسته می‌شویم و واقعا به‌نتایج مشکلات آن‌ها اهمیت می‌دهیم.

اشکال گوناگونی از درگیر شدن ما با یک شخصیت سریال وجود دارد که پیوند ما را با آن شخصیت‌ توضیح می‌دهد، که در نهایت باعث می‌شود ما به تماشای بدون وقفه یک سریال بپردازیم.

هنگامی که شخصیتی را در سریالی می‌بینیم که شبیه خودمان است احساس هم‌ذات‌پنداری می‌کنیم. سریال‌های با شخصیت‌های متنوع فرصت بیشتری برای امکان همذات‌پنداری دارند. همچنین همذات پنداری با قدرت، اعتبار و موفقیت بازیگران، تماشای یک سریال را لذت‌بخش می‌کند. رابطه‌ای یک‌طرفه که در آن بیننده ارتباط نزدیکی با یک بازیگر یا شخصیت در سریال احساس می‌کند بدون اینکه از طرف مقابل حس متقابلی را دریافت کند.

کاهش استرس با تماشای سریال

روانشناسان معتقدند تماشای بی‌وقفه‌ی یک سریال به ما یک راه فرار موقت از گرفتاری‌های روزمره ارائه می‌دهد، که می‌تواند به‌عنوان یک ابزار مفید مدیریت استرس عمل کند. همه‌ی ما با توجه به طبیعت دنیای امروزی با استرس ناشی از زندگی روزمره دست و پنجه نرم می‌کنیم. دنیایی که در آن اطلاعات دائما به سمت ما سرازیر می‌شوند. ما به‌سختی می‌توانیم ذهن‌مان را ببندیم و درگیر استرس‌ و فشارها نشویم. تماشای یک سریال می‌تواند مانند دری فولادی عمل کند که مغز ما را از فکر کردن به آن عوامل استرس‌زا که به زور به دنبال وارد شدن به افکار ما هستند، باز دارد.

از سوی دیگر تماشای سریال‌ها به شما موضوعی‌ می‌دهد که با دیگران درباره‌ی آن صحبت کنید. اگر ندانید که در سریال چه اتفاقی افتاده است احساس عقب ماندن از جمع دوستان خود می‌کنید. تماشای سریال‌های به‌روز می‌تواند باعث شود ما احساس کنیم بخشی از یک اجتماعی هستیم که اعضایش آن سریال را تماشا می‌کنند، جایی که می‌توانیم از طریق یک گفت‌وگوی عمیق درباره‌ی سریال با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم.

زمانی که سریال در یک نقطه‌ غافلگیرکننده تمام می‌شود، سؤالاتی ایجاد می‌کند که می‌توانند با تماشای قسمت بعدی برطرف شوند. علاوه بر لذت، ما اغلب به تماشای سریال ادامه می‌دهیم تا در ذهنمان داستان قسمت قبلی را ببندیم.