نقش استرس در ناباروری

متاسفانه بعضی از پزشکان خبرهای ناخوشایند را به شکل نامناسبی به بیماران اعلام می کنند. یکی از این موقعیت ها کلینیک های ناباروری است. بیان خبر نازایی به یک زن یا کم بودن تعداد اسپرم های یک مرد بسیار حساس است. به ویژه از این جهت که معمولا زوج هایی که نمی توانند بچه دار شوند به شدت خواستار داشتن فرزند هستند. البته گاهی این تشخیص ها صحیح و گاهی نیز اشتباه هستند. اکثر ما اخباری در مورد زوج هایی که سال ها برای داشتن فرزند تلاش کرده اند و نهایتا زمانی بچه دار شدند که ناامید بوده و فرایند فرزندخواندگی را آغاز کرده اند شنیده ایم. یکی از علل این موضوع رهایی از اضطراب است. زمانی که یک زوج از بچه دار شدن ناامید می شوند دیگر به این موضوع توجهی نمی کنند و متمرکز مسایل دیگری مثل فرآیند سوگواری برای ناباروری شان می شوند. وقتی زوجین به طور مفرط روی بارداری و داشتن فرزند تمرکز نمی کنند آرامش بیشتری را حس خواهند کرد (که در نتیجه موجب کاهش ترشح هورمون های ناشی از استرس می شود و با تاثیر بر مغز زنان هورمون های مورد نیاز برای باروری را افزایش می دهد) و احتمال حاملگی بیشتر
می شود. درست همان طور که ورزشکاران با کاهش بخشی از توجه شان به فعالیتی که انجام می دهند عملکرد بهتری خواهند داشت. بر اساس تحقیقات آلیس دومار در مرکز جسم و ذهن دانشگاه هاروارد به زنان توصیه می شود که توجه خود را بر بچه دار شدن متمرکز نکنند و از فنون آرام سازی و تصویر سازی ذهنی هدایت شده برای دوری از تنش ها و توجه بر شادمانی درونی استفاده کنند تا اضطراب شان کاهش یابد. اجرای این توصیه ها موجب شد که 44 درصد از زنانی که در این مطالعه دچار مشکل ناباروری بودند بچه دار شوند. هدف این نیست که بیماران را بی جهت امیدوار کرد بلکه شرح آثار سترس و اضطراب بر سلامت جسمی و باروری شان است. به هر حال چه قصد بچه دار شدن داشته باشید چه نداشته باشید درمان اضطراب می تواند به بهبود کیفیت زندگی تان کمک کند.