چه دلایلی باعث می شود زود عصبی شویم ؟

انسان‌ها در شرایطی که قابل پیش‌بینی هستند، عصبانی می‌شوند. به‌ویژه زمانی که احساس می‌کنند چیزی ناخوشایند، ناعادلانه یا سزاوار انتقاد است، این حس به آن‌ها دست می‌دهد. این موضوع سوالاتی را مطرح می‌کند، مثلاً چرا برخی افراد بیشتر یا شدیدتر از دیگران عصبانی می‌شوند؟

عصبانیت به خودی خود مشکل‌ساز نیست؛ مشکل اصلی در نحوه کنترل آن است. به بررسی ماهیت خشم و نحوه مدیریت آن بپردازید و ببینید که در مواجهه با فردی که کنترل خود را از دست داده است، چگونه باید رفتار کرد.

چه چیزی باعث عصبانیت می‌شود؟

عوامل متعددی می‌توانند خشم را تحریک کنند، از جمله: از دست دادن صبر، احساس نادیده گرفتن تلاش‌های خود و بی‌عدالتی. خاطره‌ای از یک رویداد آسیب‌زا یا نگرانی‌های شخصی نیز می‌تواند منجر به بروز خشم شود.

همچنین، انتظاراتی که از خود، دیگران و دنیای اطراف داریم، محرک‌های خشم را در هر فردی متفاوت می‌کند. سابقه شخصی نیز در نحوه واکنش به خشم تأثیرگذار است. به‌عنوان مثال، اگر کسی یاد نگرفته باشد چگونه خشم خود را به‌درستی ابراز کند، ممکن است احساس سرخوردگی کند و یا این احساسات را انباشته و در نهایت انفجار کند.

رویکردهای انتسابی، شیمی مغز و یا بیماری‌های زمینه‌ای نیز می‌توانند در تمایل به فوران خشم نقش داشته باشند.

بهترین روش‌ها برای مدیریت خشم چیست؟

می‌توانید با روش‌های زیر با عصبانیت خود مقابله کنید:

1. ابراز خشم: این شامل انتقال خشم به شکلی معقول و منطقی یا حتی اقدام خشونت‌آمیز می‌شود.

2. سرکوب: تلاشی برای کنترل و فرو نشاندن خشم، که ممکن است به رفتار مؤثر تبدیل شود. البته، سرکوب خشم می‌تواند منجر به احساس خستگی یا بروز خشم به شکل رفتارهای منفعلانه تهاجمی شود.
3. آرام شدن: حفظ خونسردی و کنترل رفتار و واکنش‌های درونی تا زمانی که احساسات فروکش کنند.

روش مطلوب این است که خشم را به شکل مؤثری ابراز کنید، به‌طوری‌که نیازها و نگرانی‌های خود را به‌صراحت و بدون آسیب رساندن به احساسات طرف مقابل یا تلاش برای کنترل او بیان کنید.

رویدادی که باعث برانگیخته شدن خشم می‌شود

هر بار که فردی عصبانی می‌شود، یک رویداد محرک وجود دارد (مثلاً گیر کردن در ترافیک، توهین همکار). افراد معمولاً تصور می‌کنند که خشمشان نتیجه مستقیم این شرایط است و می‌گویند: «چون در ترافیک گیر کردم، عصبانی شدم» یا «فلانی خیلی عصبانیم کرد». اما این موقعیت‌ها مستقیماً باعث خشم نمی‌شوند؛ اگر چنین بود، همه ما در مواجهه با چنین شرایطی واکنش یکسانی داشتیم.

خصوصیات فردی

خصوصیات فردی در واکنش به خشم نقش مهمی دارند. دو جنبه مهم وجود دارد: خصوصیات شخصیتی و وضعیت پیش از بروز خشم. برخی خصوصیات شخصیتی مانند خودشیفتگی، رقابت‌طلبی و پایین بودن آستانه تحمل می‌توانند افراد را بیشتر مستعد خشم کنند. همچنین، وضعیت روانی و فیزیکی فرد قبل از مواجهه با موقعیت خشم‌آور نیز تأثیرگذار است؛ فردی که از قبل خسته، مضطرب یا عصبانی باشد، بیشتر احتمال دارد به‌صورت خشونت‌آمیز واکنش نشان دهد.

ارزیابی موقعیت

در نهایت، واکنش ما به یک موقعیت خاص بستگی به ارزیابی و برداشت ما از آن دارد. این برداشت‌ها که به آن‌ها "برآورد شناختی" گفته می‌شود، تعیین می‌کنند که آیا ما آن موقعیت را به‌عنوان ناعادلانه، سزاوار تنبیه و یا غیره تلقی کنیم یا نه.

نکته مهم این است که تفسیر یا برداشت فرد از موقعیت که باعث بروز خشم می‌شود، لزوماً نادرست نیست. به عبارت دیگر، افراد می‌توانند به‌طور منطقی عصبانی شوند، حتی اگر برداشت‌های متفاوتی از یک موقعیت داشته باشند. در چنین مواردی، برخورد منطقی با خشم و تلاش برای درک و مدیریت آن به‌جای سرکوب یا ابراز آن به‌صورت نادرست، می‌تواند بهترین راه‌حل باشد.