اختلالات روانی و بارداری، تاثیراتش را بدانید
داشتن سلامت بهینه قبل از حاملگی، همین طور نداشتن بیماری های روانی ، شانس حاملگی را با استفاده از تکنیک های کمک بارداری، افزایش می‌دهد.
داشتن سلامت بهینه قبل از حاملگی، همین طور نداشتن بیماری های روانی ، شانس حاملگی را با استفاده از تکنیک های کمک بارداری (ART)، افزایش می‌دهد و خطر ابتلا به مشکلات زایمان و مشکلات نوزاد را کاهش می‌دهد. سلامت بهینه قبل از بارداری همچنین به سلامت بلند مدت نوزاد تازه متولد شده، کمک می کند.
بیماری های روانی رایج از جمله افسردگی و اضطراب (CMD)، ارتباط مستقیمی با ضعف جسمانی دارند. تصور می‌شود که این موضوع به خاطر طیف گسترده‌ای از عوامل از جمله افزایش احتمالی واکنش التهابی است و همچنین میزان بالای رفتارهای مربوط به سبک زندگی، مانند سیگار کشیدن، چاقی، مصرف الکل، تغذیه نامناسب و فعالیت بدنی کم، در میان افرادی با بیماری های روانی رایج، بیشتر است. این افراد احتمالا کمتر از افراد دیگر به دنبال مراقبت‌های بهداشتی مناسب هستند.
متخصصان مراقبت های بهداشتی که وظیفه حفظ سلامت زنان در سال های باروری شان را دارند باید اهمیت سلامت بهینه قبل از بارداری را بدانند و نحوه تشخیص و مدیریت سلامت جسم و روان زنانی که در معرض بیماری های روانی رایج هستند را بدانند. و از دانش خود جهت حفظ سلامت زنان باردار و یا زنانی که قصد بارداری دارند، استفاده کنند.
در استرالیا در حدود یک زن از هر پنج زن، افسردگی را در طول زندگی خود تجربه خواهد کرد و از هر سه زن، یک زن در طول زندگیش دچار اضطراب و استرس می شود. برای زنانی با علائم خفیف اضطراب و افسردگی، که دوست دارند باردار شوند، سلامت پیش از بارداری ممکن است با مشاوره و حمایت بهینه شود و علاوه بر آن تغییر سبک زندگی از جمله مصرف اسید فولیک و مشاوره روانی مختصر می تواند آنها را برای بارداری آماده نماید. برای آنهایی که افسردگی و اظطراب متوسط و جدی دارند، ممکن است نیاز به مصرف دارو نیز باشد.
برای زنانی که قبلا سابقه افسردگی و اضطراب داشته اند و بیماری آنها عود کرده است و همچنین تمایل به خودکشی داشته اند ویا اقدام به خودکشی کرده اند، لازم است از یک روانپزشک در این مورد کمک گرفت. آنها ممکن است نیاز به درمان مداوم با دارو از جمله داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اظطراب داشته باشند (به عنوان مثال لیتیوم و ایموتریجین) و یا داروهای ضد روان پریشی.
زنانی که افسردگی و اضطراب شدیدی دارند سلامت جسمی کمتری دارند و بیشتر از زنان عادی، دچار کمبود ویتامین D می شوند و احتمال کمتری وجود دارد که مولتی ویتامین بارداری و اسید فولیک را در طول بارداری دریافت کنند. آنها برای مدیریت سلامت جسم و روان خود، خود به حمایت جامع و مداوم نیاز دارند تا بتوانند ریسک بیماری های روانی را بر بارداری کاهش دهند.
در زمینه درمان های باروری و بارداری، سلامت روانی مرد نیز مهم است. مردانی که از بیماری‌های روانی رنج می‌برند ممکن است توانایی حمایت از همسر خود را برای درمان های زمان بارداری، نداشته باشند و این شرایط ممکن است بر پدر شدن آنها تاثیر منفی بگذارید.
شواهد کافی وجود دارد که افسردگی والدین به طور منفی بر سلامت همسر و توانایی فرزند پروری تاثیر منفی می‌گذارد تا جاییکه، به عنوان بخشی از بهداشت باروری و بارداری، ارزیابی سلامت روانی مرد را توصیه می کنند. همانند زنان مبتلا به افسردگی، مردان مبتلا به افسردگی و یا تحت درمان نیز ممکن است مستعد رفتارهای بد مربوط به سبک زندگی شوند، رفتارهایی مانند سیگار کشیدن و مصرف بیش از حد الکل، که منجر به کاهش احتمال بارداری و افزایش خطرات ناشی از بارداری می شود و همچنین سبب ایجاد مشکلات سلامتی برای نوزاد می شود.
مردانی که بیماری های روانی قابل توجهی دارند و به درمان دارویی نیاز دارند، به آنها توصیه می‌شود که با پزشک خود در مورد هر گونه تاثیر بالقوه بیماری اشان و درمان های مربوطه را بر بارداری همسرشان و سلامت نوزادشان، مشورت کنند.
ارزیابی سلامت روانی پدر باید بخشی از مدیریت جامع بارداری باشد.
بررسی شواهد
بارداری و نتایج ART (تکنیک های کمک بارداری)
افسردگی روانی و اضطراب ارتباط مستقیمی با میزان مصرف دخانیات و میزان مصرف الکل دارد که هر دو به طور معکوس بر باروری تاثیر می‌گذارند. مطالعه‌ای که تاثیر استفاده از داروهای ضد افسردگی بر باروری طبیعی را بررسی می‌کند نشان داد که زنانی که تحت درمان با این دارو هستند، احتمال بارداری اشان نسبت به زنانی که از این دارو استفاده نمی کنند، کمتر می باشد اما این مطالعه به طور کامل به بررسی اثرات افسردگی و اضطراب بر بارداری نپرداخته است.
بررسی جامعی که در مورد تاثیر مصرف داروهای ضد افسردگی بر روی بارداری با روش های کمک بارداری انجام شد، نشان دادند هیچ ارتباطی بین آنها وجود ندارد، یعنی مصرف داروی ضد افسردگی تاثیری روی بارداری با روش های کمکی ندارد. مطالعه انجام شده بر روی میزان هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH) و استرادیول، تعداد دفع تخمک، تعداد جنین انتقالی و نرخ لانه گزینی بود.
در ادامه ی این مطالعات، تحقیقی انجام شد تا اثر اضطراب و افسردگی را بر روی نرخ تولد زنده، توسط روش های کمک بارداری، مورد بررسی قرار دهد (اضطراب و افسردگی هایی که با مهار کننده های بازجذب سروتنین SSRI کنترل شده بودند، آنهایی که با داروهای غیر SSRI کنترل شده بودند و آنهایی که درمان نشده بودند).
در این مطالعه ۲۳،۵۵۷ زن سوئدی شرکت داشتند که در حال انجام اولین چرخه IVF خود بودند، از این تعداد ۴٫۴% آنها تشخیص داده شد که به اضطراب و افسردگی مبتلا هستند یا اینکه در حال مصرف داروهای ضد افسردگی هستند. افرادی که SSRI مصرف می کردند، نرخ تولد زنده مشابهی با جمعیت پایه داشتند.
در حالیکه زنانی که داروهای غیر SSRI مصرف می کردند (مثل tricyclic antidepressants, mirtazapine,venlafaxine, duloxetine, agomelatine)، و آنهایی که تحت درمان دارویی قرار نگرفته بودند، نرخ تولد زنده خیلی پایین تری داشتند. به طور مشابه تحقیق دیگری بر روی زنان دانمارکی انجام شد که در آن نشان دادند اضطراب و افسردگی درمان نشده، به میزان قابل توجهی نرخ تولد زنده را در بارداری به روش های کمک بارداری را کاهش می دهند.
پیامدهای بارداری
افسردگی و اضطراب از مهم‌ترین عوارض ناشی از بارداری و پس از زایمان هستند. میزان شیوع بین ۷ تا ۱۳ درصد است که به زمان ارزیابی و مقیاس مورد استفاده بستگی دارد ; به خصوص اگر از روش غربالگری یا مصاحبه تشخیصی استفاده شده باشد.
برای آنهایی که قبل از زایمان، دچار افسردگی شده بودند، افسردگی پس از زایمان چندان غیر معمول نیست. مطالعات در مورد نقش داروهای ضد افسردگی در جلوگیری از عود افسردگی، نتایج ضد و نقیضی به همراه داشت. یکی از مطالعات نشان داد زمانیکه دارو را در حاملگی قطع کرده بودند، خطر عود افسردگی افزایش پیدا نکرده بود در حالیکه مطالعه دیگری نشان داد نرخ بازگشت افسردگی در زنانی که داروهایشان را قطع کردند نسبت به آنهایی که درمان دارویی را ادامه دادند، افزایش داشته است (۶۸% در مقابل ۲۶%).
علاوه بر این ۳۱% افزایش خطر ابتلا به افکار خودکشی، پس از قطع داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری مشخص شد. یافته اخیر مربوط به میزان بالای توقف دارو در بارداری زودهنگام در نمونه های جامعه مورد مطالعه است.
اغلب مشکل این نیست که آیا باید مشکلات روانی درمان شوند، بلکه این است که چگونه زنان با افسردگی بالینی یا اضطراب، بطور بهینه ای قبل از شروع بارداری، درمان شوند. چیزی که واضح است این است که آنها باید با حداقل مقدار موثر دارویی که مورد استفاده قرار می گیرد، درمان شوند. در اینجا تاکید بر روی موثر بودن است تا حداقل بودن مقدار دارو. چیزی که باید از آن اجتناب شود، پذیرش خطرات هر دو روش غیر درمانی یا درمان جزئی است. تا جاییکه ممکن است monotherapy نسبت به polypharmacy ارجحیت دارد.
خطرات غیر درمانی
یک فراتحلیل از نتایج چندین ماهه برای زنانی که مبتلا به افسردگی و اضطراب در بارداری تشخیص‌داده شده‌اند، ریسک فزاینده زایمان زودرس و کاهش میزان شیردهی را نشان داده‌اند. افسردگی و اضطراب مادر در دوران بارداری نیز ممکن است به طور معکوس بر رشد عاطفی و ادراکی نوزاد تاثیر منفی بگذارد، اگرچه مکانیسم‌های این امر هنوز ناشناخته هستند.
خطرات درمان بیماری های روانی
با توجه به خطرات درمان دارویی در بارداری، باید چهار حوزه اصلی زیر مورد توجه قرار گیرند:
۱- آیا این دارو نرخ ناهنجاری در نوزاد را بالای ۲ تا ۴ درصد، در جمعیت عمومی افزایش می‌دهد؟
۲- آیا مصرف دارو به هر صورتی، حاملگی را به خطر می‌اندازد یا بارداری را پیچیده می‌کند (خطراتی مانند افزایش خطر سقط‌جنین، دیابت حاملگی، زایمان زودرس و غیره)؟
۳- آیا این احتمال وجود دارد که نوزاد در هنگام تولد دچار عوارض جانبی مصرف دارو شود؟ (مثل اثرات پس کشیدن، تسکین، یا دیگر جنبه های سازگاری زایمان)
۴- خطرات بلند مدت برای کودک از نظر پیامدهای زیان‌آور و یا پیامدهای سلامتی چه هستند؟
در حالی که شواهد در مورد اثرات داروهای ضد افسردگی در رحم آشکار است، نشان‌دهنده ارتباط مستقیم با افزایش ریسک زایمان زودرس و نمرات پایین‌تر Apgar است. به طور کلی، به نظر نمی‌رسد مصرف دارو ارتباطی با افزایش خطر ناهنجاری های عمده ذاتی داشته باشد و ارتباط بین مصرف پاروکستین و ناهنجاری های قلبی، ناشناخته است.
شواهد درباره ارتباط بین اثرات ضد افسردگی SSRI در رحم و فشار خون پایدار ریوی نوزادان، (PPHN) بی نتیجه بوده است. سازگاری ضعیف نوزاد در بعضی از کودکان در معرض SSRI، در اواخر بارداری مشاهده شد. شواهد در مورد نتایج درازمدت پیشرفت های عصبی غیر قابل نتیجه گیری است اما نشان می دهد در معرض دارو قرار گرفتن در رحم، ارتباطی با نتایج شناختی ضعیف ندارد.
در حالی که برخی گزارش‌ها حاکی از افزایش شدید خطر اوتیسم ناشی از قرار گرفتن ضد افسردگی وجود دارد، یافته‌های این مطالعات متناقض هستند. برای همه ارتباطات شناسایی‌شده بین مصرف دارو های ضد افسردگی در رحم و نتایج منفی آن بر روی نوزاد، اندازه‌های اثر کوچک هستند.
رضایت آگاهانه
در برخی موارد، تصمیمات دشوار باید در مورد مدیریت بیماری‌های روانی در دوران بارداری انجام شود و به طور ایده‌آل این باید شامل یک رویکرد مشارکتی بین متخصص بالینی و بیمار باشد. ضروری است که یک روش برای به دست آوردن رضایت آگاهانه پی‌گیری شود و ترجیح بیمار در فرآیند تصمیم‌گیری در نظر گرفته شود. خطرات درمان باید در برابر خطرات غیر درمانی هم برای مادر و هم برای کودک، سنجیده شود.
بیماران باید بدانند که درمان پیشنهادی می‌تواند یک درمان استاندارد در نظر گرفته شود و خطرات شناخته‌شده آن چه هستند. هر گونه نگرانی خاصی باید مورد توجه قرار گیرد. در حالی که به طور قانونی مورد نیاز نیست، لازم برای تصمیم گیری در مورد این موارد هم پدر و هم مادر هر دو در تصمیم گیری شرکت داشته باشند.
نتیجه گیری و توصیه ها
خطرات مربوط به درمان فعلی یا پیشنهادی باید به طور انفرادی، برای تمامی زنانی که تحت درمان قرار گرفته اند، و باردار هستند یا اینکه تصمیم به بارداری دارند، مورد ارزیابی قرار گیرد. برای اطمینان از حصول بهترین نتایج ممکن، هم پزشکان و هم بیماران باید به طور کامل مطلع باشند و بصورت بی پرده در مورد عوارض شناخته شده و ناشناخته درمان دارویی و درمان غیر دارویی باید بحث شود.
شواهد رو به رشدی وجود دارد که هم بیماری روانی و هم درمان آن می‌تواند بر باروری و نتایج حاملگی تاثیر بگذارد. یک سناریوی بدون ریسک وجود ندارد و همواره یک تصمیم باید در رابطه با شروع یا حفظ درمان دارویی یک بیماری روانی باردار یا بیماری که تصمیم به بارداری دارد، باید انجام شود .
یک تحلیل هزینه-منفعت باید برای روش درمان دارویی و غیردارویی، انجام شود که خطرات را برای مادر و جنین در نظر بگیرد. یک فرآیند فعال، به جای تصمیم منفعل باید انجام شود و یک فرآیند کسب رضایت آگاهانه دنبال شود. به طور ایده‌آل این تصمیمات باید قبل از حاملگی گرفته شوند.
منبع:
سرسره
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼