شیر دادن به نوزاد، مشکلات مکیدن
بارها شنیدهاید که نوزادان کاری جز خوردن، خوابیدن و پر کردن پوشک ندارند.
همیشه به مادران توصیه میشود که شیردهی کودک با پستان مادر بهتر است، اما چه باید کرد وقتی نوزاد «زبان بسته» انکیلوگلوسیا " است؟
عدم تشخیص و حمایت پزشکی موجب نگرانی زیادی برای والدین در طی هفتههای اولیه تغذیه با شیر مادر میشود و این سوال برایشان پیش میآید که: "چرا کودکم چیزی را که به آن نیاز دارد نمیخورد؟"
بارها شنیدهاید که نوزادان کاری جز خوردن، خوابیدن و پر کردن پوشک ندارند؛ اما در چند روز اول به دنیا آمدن، پسرم فقط میخورد و میخوابید، با سر کوچکش و با ناامیدی به شانههای من ضربه میزد تا تقاضای غذای مستمر نماید، به مدت چهار ساعت، تلاشی خستگیناپذیر برای هر بار شیر خوردن داشت. وزن خود را از دست داد، شاد نبود و من احساس شکست میکردم، کاملا عصبی بود، نادیده گرفتن پستانی که پر از شیر بود و علیرغم اینکه همراه با درد بود اما وظیفه خود را انجام میدادند. چرا؟ چون همانند ۳ الی ۱۰% کودکان متولدشده در بریتانیا در هر سال، پسرم نمیتوانست دردش را بگوید.
«زبان بسته» یا انکیلوگلوسیا در نوزادان شرایطی مادرزادی است که بافتی در زیر زبان، آن را به کف دهان میچسباند و مانع حرکت زبان میشود. این حالت بر توانایی کودک برای مکیدن پستان تاثیر میگذارد و بعدها مانع تکلم نوزاد میشود.
سال گذشته موسسه «اعتماد تولد کودک ملی» فعالیتی را عرضه داشت که از دولت خواست تا خدمات بهتری برای والدین کودکان زبان بسته ارائه نماید. نبود حمایت پزشکی، نه حتی تشخیص، موجب نگرانی زیاد والدین در طی هفتههای اولیه به دنیا آمدن فرزند شده است و میپرسند "چرا کودک من چیزی را که نیاز دارد، دریافت نمیکند؟"و با مصوبه جاری NHS که اساسا بسته به منطقه سکونت تفاوت دارد، بسیاری از والدین تلاش کودکشان برای افزایش وزن را مشاهده میکنند که با تاخیر در درمان روبرو است.
اگر زبان بسته بودن که اساسا شدتهای مختلف دارد، منجر به مشکلات تغذیهای نشود، بیشتر پزشکان حرفهای به والدین توصیه مینمایند تا به این موضوع اهمیت ندهند، با بزرگ شدن کودک پوست زیر زبان کش میآید (حتی بهطور طبیعی ممکن است شکسته شود)؛ اما در بعضی موارد، پزشکان و مشاورین توصیه مینمایند تا عمل کوچکی معروف به فرنولوتومی انجام شود که در طی این عمل بافت متصل به کف دهان را پاره میکنند. در نوزادان، این عمل بدون بیهوشی انجام میشود. در مطالعات اخیر مشخص شد که ۱۹ مورد از هر ۲۰ مادر با گذشت ۴۸ ساعت بعد از عمل راحتتر قادر به تغذیه کودک خود بودند.
یکی از دلایل «زبان بسته» بودن آن است که در گذشته زنان بیشتر با شیشه پستانک به نوزادان شیر میدادند و این امر موجب شده است تا میزان تشخیص آن کمتر شود.
تغذیه با شیر مادر در هر موقعیتی کاری سخت است. درحالیکه ۶۹% از مادرانی که در بدو تولد با پستان خود به کودک شیر میدهند، تعداد آنها تا شش هفتگی به میزان ۲۳% کاهش مییابد، تنها یک درصد از آنها تا شش ماهگی شیر میدهند، هدفی که در بخش سلامت تنظیم شده است.
بنابراین قبول انجام این کار در رویارویی با کودکان زبان بسته کار بزرگی است. آخرین مطالعات نشان میدهد اگر کودک شما از پستان مادر شیر او را تغذیه کند، باهوشتر شده، بهتر آموزش دیده و سالمتر است، چیزی که بیشتر از قبل بر روی آن تاکید میشود.
عدم تشخیص و حمایت پزشکی موجب نگرانی زیادی برای والدین در طی هفتههای اولیه تغذیه با شیر مادر میشود و این سوال برایشان پیش میآید که: "چرا کودکم چیزی را که به آن نیاز دارد نمیخورد؟"
بارها شنیدهاید که نوزادان کاری جز خوردن، خوابیدن و پر کردن پوشک ندارند؛ اما در چند روز اول به دنیا آمدن، پسرم فقط میخورد و میخوابید، با سر کوچکش و با ناامیدی به شانههای من ضربه میزد تا تقاضای غذای مستمر نماید، به مدت چهار ساعت، تلاشی خستگیناپذیر برای هر بار شیر خوردن داشت. وزن خود را از دست داد، شاد نبود و من احساس شکست میکردم، کاملا عصبی بود، نادیده گرفتن پستانی که پر از شیر بود و علیرغم اینکه همراه با درد بود اما وظیفه خود را انجام میدادند. چرا؟ چون همانند ۳ الی ۱۰% کودکان متولدشده در بریتانیا در هر سال، پسرم نمیتوانست دردش را بگوید.
«زبان بسته» یا انکیلوگلوسیا در نوزادان شرایطی مادرزادی است که بافتی در زیر زبان، آن را به کف دهان میچسباند و مانع حرکت زبان میشود. این حالت بر توانایی کودک برای مکیدن پستان تاثیر میگذارد و بعدها مانع تکلم نوزاد میشود.
سال گذشته موسسه «اعتماد تولد کودک ملی» فعالیتی را عرضه داشت که از دولت خواست تا خدمات بهتری برای والدین کودکان زبان بسته ارائه نماید. نبود حمایت پزشکی، نه حتی تشخیص، موجب نگرانی زیاد والدین در طی هفتههای اولیه به دنیا آمدن فرزند شده است و میپرسند "چرا کودک من چیزی را که نیاز دارد، دریافت نمیکند؟"و با مصوبه جاری NHS که اساسا بسته به منطقه سکونت تفاوت دارد، بسیاری از والدین تلاش کودکشان برای افزایش وزن را مشاهده میکنند که با تاخیر در درمان روبرو است.
اگر زبان بسته بودن که اساسا شدتهای مختلف دارد، منجر به مشکلات تغذیهای نشود، بیشتر پزشکان حرفهای به والدین توصیه مینمایند تا به این موضوع اهمیت ندهند، با بزرگ شدن کودک پوست زیر زبان کش میآید (حتی بهطور طبیعی ممکن است شکسته شود)؛ اما در بعضی موارد، پزشکان و مشاورین توصیه مینمایند تا عمل کوچکی معروف به فرنولوتومی انجام شود که در طی این عمل بافت متصل به کف دهان را پاره میکنند. در نوزادان، این عمل بدون بیهوشی انجام میشود. در مطالعات اخیر مشخص شد که ۱۹ مورد از هر ۲۰ مادر با گذشت ۴۸ ساعت بعد از عمل راحتتر قادر به تغذیه کودک خود بودند.
یکی از دلایل «زبان بسته» بودن آن است که در گذشته زنان بیشتر با شیشه پستانک به نوزادان شیر میدادند و این امر موجب شده است تا میزان تشخیص آن کمتر شود.
تغذیه با شیر مادر در هر موقعیتی کاری سخت است. درحالیکه ۶۹% از مادرانی که در بدو تولد با پستان خود به کودک شیر میدهند، تعداد آنها تا شش هفتگی به میزان ۲۳% کاهش مییابد، تنها یک درصد از آنها تا شش ماهگی شیر میدهند، هدفی که در بخش سلامت تنظیم شده است.
بنابراین قبول انجام این کار در رویارویی با کودکان زبان بسته کار بزرگی است. آخرین مطالعات نشان میدهد اگر کودک شما از پستان مادر شیر او را تغذیه کند، باهوشتر شده، بهتر آموزش دیده و سالمتر است، چیزی که بیشتر از قبل بر روی آن تاکید میشود.
منبع:
بیست ستون
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼