گرفتن شیشه شیر از کودک، بیخیال نمیشه!

بعضی از کودکان دوساله به خوردن شیشه وابسته‌اند. آن‌ها مک زدن را دوست دارند و از احساسات خوبی که شیشه برایشان تداعی می‌کند، لذت می‌برند. بعضی از والدین، کودک نوپای خود را به استفاده از شیشه تشویق می‌کنند تا کودک هنگام سواری در اتومبیل سرگرم بماند یا بتواند به هنگام ناراحتی خود را آرام کند. این والدین با تصور اینکه کودک به‌خودی‌خود بزرگ می‌شود و نیازش را به شیشه از دست می‌دهد چنین می‌کنند. اما اگر کودک ۲ سالۀ شما هنوز داوطلبانه شیشه خود را کنار نگذاشته است، دلایل خوبی هست که به او کمک کنید عادتِ خود را به شیشه ترک کند.
مهم‌ترین دلیل برای گرفتن شیشه از کودک، محافظت از دندان‌های او است. وقتی کودک به سر پستانک مک می‌زند، مایع دقیقاً پشت دندان‌های پیشین او جمع می‌شود. همۀ مایعات به‌جز آب، دارای قندهای طبیعی هستند که توسط باکتری‌های موجود دردهان سوخته و از سوختن این قندها، اسیدی تولید می‌شود که به پوشش عاج دندان‌های جدید کودک آسیب فراوان می‌زند. با آسیب دیدن عاج دندان، دندان‌های کودک دچار پوسیدگی می‌شود که گاهی با درد زیادی همراه است و به بازسازی گسترده نیاز دارد.
مشکل دومی که به خوردن شیشه مربوط می‌شود، عادات غذایی نامناسب است. بعضی از کودکان دوساله که از خوردن شیر یا آبمیوه از شیشه لذت می‌برند، به‌جای خوردن غذاها یا میان وعده‌های عادی، خود را با شیشه سیر می‌کنند. بعضی دیگر از کودکان، خوب غذا می‌خورند و علاوه بر آن از شیشه نیز می‌خورند و نسبت به سن و قد خود اضافه‌وزن پیدا می‌کنند.
هنگامی‌که والدین شیر یا آب‌میوه ای را که کودکشان با شیشه می‌نوشد حذف می‌کنند یا میزان آن را محدود می‌کنند، معمولاً متوجه می‌شوند که عادات غذایی فرزندشان بهبود پیدا کرده است.
البته بسیاری از والدین به گرفتن شیشه از کودک دوسالۀ خود رغبتی ندارند، چون احساس می‌کنند فرزندشان برای آرام شدن به آن وابسته است. کودک دوساله گاهی از شیشۀ خود به‌عنوان شیء محبوب استفاده می‌کند. شیشه نمادی قوی از نی‌نی کوچولو بودن است و به همین دلیل برای کودکی که در حال رشد است، ضررهای زیادی دارد. اگر والدینی که در طول روز به کودک خود شیشه می‌دهند، دقت کنند، ممکن است متوجه شوند رفتار فرزندشان در بسیاری از اوقات بچگانه‌تر از دیگر هم‌سن‌وسالان او است.
اگر می‌خواهید فرزند دوسالۀ خود را از شیشه بگیرید، روش‌های گوناگونی وجود دارد که کارایی خوبی دارند. یکی از روش‌ها این است که محتویات شیشه را به‌تدریج با آب رقیق کنید و یک روز در میان سی گرم از شیر یا آب‌میوه را با سی گرم آب جایگزین کنید. لزومی ندارد دراین‌باره چیزی به فرزندتان بگویید. بعضی از بچه‌ها اصلاً متوجه نمی‌شوند. پس از گذشت دو هفته آنچه فرزندتان دریافت می‌کند آب خالی است و دیگر ضرورتی ندارد نگران مشکلات دندان‌ها یا کم‌اشتهایی او باشد.
وقتی والدین از این روش استفاده می‌کنند، بسیاری از کودکان در این مرحله علاقۀ خود را به شیشه از دست می‌دهند و خودبه‌خود استفاده از آن را کنار می‌گذارند.
البته تعدادی از بچه‌ها هنگامی‌که والدینشان از روش رقیق کردن استفاده می‌کنند، بسیار ناراحت و خشمگین می‌شوند. چه والد خود را هنگام اضافه کردن آب‌دیده و چه ندیده باشند، آن‌ها اختلاف طعم را احساس می‌کنند و از طعم جدید خوششان نمی‌آید. بعضی از والدین بازهم از این روش استفاده می‌کنند و به‌عنوان یک واقعیت به فرزند خود می‌گویند: امروز شیشۀ تو را طوری آماده می‌کنم، اگر نمی‌خواهی آن را بخوری اجباری نیست.
البته اگر می‌بینید که در اثر به‌کارگیری روش رقیق کردن، در خانه‌تان نبرد قدرتی سر گرفته است که روزها ادامه پیدا می‌کند، احتمالاً برای فرزندتان راحت‌تر است که استفاده از شیشه را محدود کنید، یعنی آن را یا به‌تدریج و یا یک‌باره از او بگیرید.
اگر می‌خواهید استفاده از شیشه را به‌تدریج محدود کنید به فرزندتان بگویید که تنها در زمان‌هایی خاص و جاهایی خاص می‌تواند شیشه بخورد. والدینی که از این روش استفاده می‌کنند معمولاً شیشه را هنگام صبح یا شب و یا هنگام چرت بعدازظهر بچه به او می‌دهند.
آن‌ها به بچه اجازه نمی‌دهند با شیشه به این‌طرف و آن‌طرف قدم بزند یا با آن ته‌بندی کند. این والدین تعداد دفعات استفاده از شیشه و گاهی میزان مایع داخل آن را محدود می‌کنند. بیشتر کودکان دو ساله در ابتدا که محدودیت استفاده از شیشه را تعیین می‌کنید، معترض می‌شوند، سپس بالاخره قوانین جدید را قبول می‌کنند. باگذشت زمان می‌توانید تعداد دفعات استفاده از شیشه را کاهش دهید تا وقتی‌که احساس کنید فرزندتان آمادگی آن را دارد که کاملاً از شیشه ‌گرفته شود.
برای حذف کامل استفاده از شیشه، با لحنی آرام و مطمئن به فرزندتان بگویید که تصمیم گرفته‌اید دیگر شیشه نخورد. می‌توانید برای آخرین شیشه تاریخی تعیین کنید. بعضی از والدین از یک روز قبل، این را به کودک می‌گویند و بعضی از یک هفته قبل.
اگر در خانواده‌تان تغییر عمده‌ای در حال وقوع است، مثلاً اگر کودک را به مهدکودکی جدید می‌برید یا اثاث‌کشی می‌کنید، این عمل را انجام ندهید، اما منتظر فرارسیدن آرامش کامل نباشید، در زندگی هرگز آرامش کامل پیدا نمی‌شود. همۀ شیشه‌ها و سر پستانک‌ها را جمع کنید و دور بریزید. اگر چنین نکنید ممکن است مقاومت کردن در برابر اعتراض‌های فرزندتان مشکل شود.
در ابتدا بیشتر کودکان دو ساله خشمگین می‌شوند و از شما می‌خواهند تصمیم خود را عوض کنید. اما بعد از چند روز خواسته‌های کودک کاهش می‌یابد و باگذشت یک هفته، فرزندتان به روال جدید عادت می‌کند. گرفتن شیشه از بچه‌ها بیشتر از اینکه برای خود بچه‌ها مشکل باشد، برای والدین مشکل است.