ارتباط عاطفی با نوزاد، چند روش عالی

همواره برقراری رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد و یا نوزاد و پرستار نوزاد پیشنهاد شده است؛ اما برای مادری که اولین فرزندش می باشد چگونه قادر است تا با نوزاد تازه متولد شده خود ارتباط عاطفی بهتری برقرار کند؟ از جمله بهترین روش های ارتباط برقرارکردن مادر و نوزاد نزدیکی جسمانی و فیزیکی و تماس پوست می باشد که سبب احساس آرامش و سلامت نوزاد و مادر می شود.در این مقاله به بررسی روش های بهتری می پردازیم.
ارتباط درست بین مادر و نوزاد نیاز به شکل گیری دارد و تجربه ای بسیار دلچسب می باشد در این نوع تجربیات ، مادر و نوزاد فرا می گیرند که به همدیگر علاقه پیدا کنند . امکان دارد این ارتباط به محض اینکه نوزاد چشمان خود را برای نخستین بار بباز می کند بین مادر و نوزاد شکل بگیرد و یا امکان دارد ماه ها طول بکشد تا ارتباط عاطفی شکل بگیرد.
اگر مراحل زایمان به خوبی پیش برود و نوزاد بلا فاصله بعد از تولد به نزد مادر آورده شود، ممکن است با نگاه کردن و شیر خوردن عشق شدیدی را در مادر ایجاد کند. نزدیکی بدن مادر، شنیدن صدای مادر ، نگریستن به چشمهای مادر و طعم نخستین شیر مادر را تجربه خواهد کرد؛ تمام این چیزها سبب احساس آرامش و امنیت در نوزاد خواهد شد.

لمس نوزاد توسط مادر یا پرستار نوزاد
از جمله روش های تأثیرگذار برقراری ارتباط عاطفی بین مادر و نوزاد نزدیکی جسمی و تماس پوست مادر و نوزاد می باشد که باعث احساس آرامش و سلامت نوزاد می شود . این نزدیکی برای رشد و تکامل عاطفی کودک نیز ضروری است. تحقیقات نشان داده است که نوزادان نارس را به جای قرار دادن داخل یک انکوباتور ( دستگاهی که دمای داخل آن بر طبق نیاز نوزاد قابل تغییراست) می توان روی سینه مادر یا پدر گذاشت ( نگهداری به روش " کانگورو") . پس اوقات پر از آرامشی را به نشستن در کنار نوزاد و در آغوش گرفتن او اختصاص دهید. می توانید با ملایمت و با آب گرم او را شستشو داده و سپس به آرامی با روغن بچه ، نوزاد را ماساژ دهید.

ارتباط کلامی با نوزاد
نوزاد از شنیدن حرف های مادر و پرستار نوزاد لذت می برد و حتی سرخود را به طرف صدای مادر می چرخاند و با خندیدن و دست و پا زدن به مادر و پرستار نوزاد پاسخ می دهد.نوع مکامله اهمیت ندارد و این در واقع توجه مادر به نوزاد است که او را خوشحال می کند. زمانی که مادر با نوزاد صحبت می کند بهتر است به او نگاه کند.ارتباط چشمی اهمیت زیادی دارد و به تقویت درک متقابل مادر و نوزاد از یکدیگر و ایجاد مهارت های اجتماعی نوزاد کمک می کند. امکان دارد روند شکل گیری پیوند عاطفی بین مادر و نوزاد و یا پرستار نوزاد هفته ها یا حتی ماهها زمان ببرد، اگر مادر زایمان سختی داشته باشد و یا نوزاد، نیاز به مراقبت های ویژه داشته باشد.
نزدیک به ۳۰ درصد زنانی که به تازگی مادرشده اند، در برقراری پیوند عاطفی با نوزاد خود مشکل دارند. اگر شما نیزبه تازگی صاحب نوزاد شده اید و چنین احساسی دارید، با کمک همسر، مادر و یا پرستار نوزاد می توانید برای حل این مشکل تلاش کنید. همیشه پرورش یک نوزاد سخت است، پس سعی کنید از حجم کارهای روزمره در منزل خودتان کم کنید و از کمک خانواده و یا پرستار نوزاد هم استفاده کنید و در طول روز هنگام به خواب رفتن نوزاد، کمی استراحت کنید. مادرانی که اولین نوزاد خود را تجربه می کنند بهنتر است مراقب حالتی به نام " تنهایی پس از زایمان" باشند. برخی مادران در حدود ۳ یا ۴ روز پس از تولد نوزاد خود درگیر این موضوع می شوند و این احساس ناتوانی در مقابله با مسائل و مشکلات ، به دلیل تغییرات هورمونی است و پس از گذشت چند روز برطرف می شود.

در مورد ویژگی های رفتاری نوزاد خودتان تحقیق کنید.
بیشتر نوزادان خصوصیات و رفتارهای مشترک بسیار زیادی دارند، در عین حال که تفاوت های بسیاری نیز بین آنها وجود دارد. نوزاد شما از لحاظ ژنتیکی یک انسان منحصر به فرد محسوب میشود که تجربیات ویژه و خاصی در دوره داخل رحمی ، در طی تولد و در چند ماه اول زندگی دارد. تمام این تجربیات در شکل گیری شخصیت و چگونگی پاسخ نوزاد به دنیای اطراف و به شما نقش دارند.

در عین حال که محیط اثر عمده ای بر تکامل ساختار شخصیتی کودک دارد، بنابر برخی تحقیقات ، ساختمان مغز مسئول بسیاری از تفاوت های تکاملی و شخصیتی بین پسر و دختراست . برای مثال ، نیمکره راست مغز که مسئول کنترل فعالیت های فیزیکی است در پسرها رشد بیشتری یافته، درحالی که تکامل زودتر نیمکره چپ در دخترها به این معناست که فعالیت های حرکتی ظریف و دقیق و مهارت های سخن گفتن در دختران زودتر از پسران شکل می گیرد.اما به یاد داشته باشید که عوامل بیولوژیک هرگز نباید به عنوان عاملی محدود کننده در تکامل توانایی های فرزند شما محسوب شوند . کودکان موجوداتی منحصر به فردند و ظرفیت آنها برای آموختن بسیار قوی تر و بیشتر از هر عامل بیولوژیکی عمل می کند .

به گریه نوزاد توجه کنید.
مؤثرترین راه برای برقراری ارتباط کودک در ماه های نخست زندگی گریه کردن است، زیرا وی تنها از این طریق می تواند شما را متوجه نیازهای خود کند. در واقع گریه نخستین سخنی است که کودک می گوید. حتی نخستین گریه کودک پس از تولد یک نقش ارتباطی بسیاری مهم دارد. این گریه به پزشک می گوید که ریه ها برای نخستین باربا موفقیت از هوا پر شده اند و حالا کودک می تواند نفس بکشد.
در ابتدا ممکن است تصور کنید که گریه کودک همیشه یک جور است و کودک همیشه یک صدا را تولید می کند اما به تدریج می فهمید که کودک برای نیازهای مختلف خود اصوات مختلف و گریه های متفاوتی دارد. همچنان که زمان می گذرد، قادر به درک اصوات و گریه های مختلف کودک می شوید و این به شما کمک می کند که به سرعت نیازهای کودک را برآورده سازید.