کمرویی کودک در مدرسه، شیطنت زیاد در خانه

از قرار دادن کودکان خجالتی در موقعیت هایی که ممکن است خجالت زده شوند یا بیش از حد برایشان پر استرس باشد پرهیز کنید.

داشتن طیف وسیعی از انواع شخصیت و خلق و خو در کلاس خیلی خوب است، اما طبیعتا معلمان و والدین اگر کودکی همیشه ساکت باشد نگران می شوند. در این جا راه هایی برای کمک به کودک خجالتی ارائه شده تا بتواند در کلاس بدرخشد. خیلی از این نکات در موارد دیگر نیز کاربرد خواهد داشت.

کودک خجالتی

علل کمرویی و خجالت کودک ۱

دریابید دانش آموزان خجالتی شما به چه چیز علاقه مندند. می توانید از آنها بپرسید، از پرسشنامه ی رغبت سنج استفاده کنید، توجه کنید که چه می پوشند (لباس ورزشی؟ تیشرت با تصویر دایناسور در جلو؟)، از آنها بخواهید کتابی راجع به خودشان بنویسند، از خانه تصاویری به همراه بیاورند. یا امثال اینها… . از اطلاعاتی که کسب کردید برای شروع مکالمه یا فعالیت های آموزشی استفاده کنید.

آنها را به فعالیت با دیگر کودکان کلاس که برونگرا ترند بگمارید. ممکن است اینکار تعامل و دوستی های جدید را افزایش دهد.

از نقاط قوت بهره ببرید. اگر دانش آموزی خجالتی در ریاضی قوی است، از او بخواهید به کسی که در این درس ضعیف است درس بدهد.

میز و صندلی ها رو جوری بچینید که کودکان خجالتی با کودکانی که میشناسند یا با کودکانی که خوب با دیگران جور می شوند هم گروه شوند.

به کودکان یاد دهید چگونه به فعالیت های گروهی ملحق شوند. برای مثال در زمین بازیکودک را تشویق کنید از دیگران بپرسد «میشه منم بازی کنم؟»

فعالیتی برای انجام به آنها دهید که حرکت در اطراف کلاس و تعامل با دیگران را ترغیب کند. یا کاری برای انجام به آنها دهید که احساس مهم بودن کنند، مانند پاک کردن تخته سیاه یا کار های آنها را به تابلو اعلانات بزنید.

برای احوال پرسی با دانش آموزان خجالتی هر روز وقت بگذارید. با آنها وارد مکالمه شوید. اگر آنها بتوانند رابطه ی گرمی با شما برقرار کنند، بیشتر احتمال دارد که احساس امنیت کنند و بتوانند در کلاس ریسک کنند.

به کودکان آموزش دهید که با تمسخر مقابله کنند. کلماتی به آنها یاد دهید که برای محافظت ازخود استفاده کنند. «مسخره کردن خوب نیست. دوست ندارم مرا مسخره کنی. لطفا ادامه نده.» برای پا در میانی آماده باشید. دربرابرقلدرهاروش عدم مدارا پیش بگیرید هرچند برخی از تمسخرها اجتناب ناپذیر است.

ارتباط با خانواده ها را حفظ کنید. بپرسید کودکان در خانه راجع به مدرسه چه می گویند. حتی اگر کودکی در کلاس ساکت باشد احتمال دارد راجع به مدرسه کاملا مثبت حرف بزند.

خانواده ها را تشویق کنید تا هروقت ممکن است برای حضور در کلاس داوطلب شوند. حضور خانواده ها در مدرسه دست کم در دوره ی ابتدایی می تواند مایه ی افتخار کودکان باشد.

در نظر داشته باشید، بعضی از کودکان خجالتی ممکن است پدر و مادر خجالتی ای داشته باشند. این پدر مادر ها اگر کار ساختار یافته ای جهت انجام برایشان درنظر گرفته باشید ممکن است وضعیت بهتری درکلاس داشته باشند. کار ساده ای همچون قیچی کردن و درست کردن کاردستی به والدین اجازه می دهد که بدون استرس ناشی از سخن گفتن، مشاهده کنند. اگر می توانید این را با والدین تجربه کنید.

از مشاور مدرسه بپرسید که چه منابعی دارد. ممکن است کتاب های زیادی داشته باشد یا بازی هایی بلد باشد که به اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی کمک کند.

مراقب علائم هشدار دهنده باشید، مانند: کودک هرگز صحبت نمی کند یا فقط پچ پچ می‌ کند، از اتاق استراحت استفاده نمی کند، ناهار نمی خورد و بیشتر اوقات غمگین و منزوی به نظر می‌رسد، اگر صدایش کنید به طوری مشخصی مضطرب می شود، هرگز یا به ندرت با دیگران بازی می کند، وقتی با وی صحبت می کنید به زمین نگاه می کند، از سردرد، دل درد و امثال آن شکایت می کند. اگر نگرانید یا پیشرفتی نمی بینید از والدین بخواهید که از متخصص سلامت روان مشاوره بگیرد.

منبع: کودک و نوجوان