اختلال توجه در کودکان، کمبود داره!
چه نشانه‌هایی باعث می‌شوند که برچسب اختلال نقص توجه (ADD) همراه با بیش فعالی (ADHD) و تکانشگری بگیرد؟
چه نشانه‌هایی باعث می‌شوند که برچسب اختلال نقص توجه (ADD) همراه با بیش فعالی (ADHD) و تکانشگری بگیرد؟ نشانه‌های معمولی که در این اختلالات به‌چشم می‌خوردند عبارتند از:
- پرت شدن حواس فرد توسط تصاویر، صداها و اشیایی که در محیط هستند و همچنین توسط افکار خودش
- تمرکز ضعیف، بی‌توجهی و ناتوانی در تداوم انجام تکالیف
- خودنظارتی ضعیف، که باعث می‌شود کودک تکالیفش را سریع و باعجله انجام دهد، نکات مهم را نادیده بگیرد و بدون اینکه متوجه شود، مرتکب اشتباه شود.
- درهم ریختگی و بی‌نظمی که بر نحوۀ استفادۀ کودک از زمان، فضا یا انجام فعالیتهای سلسله مراتبی اثر می‌گذارد.
- تکانشگری و مشکل در بازداری خویش از انجام کارهایی که به‌اجرای تکالیف مرتبط نیست.
علاوه بر این مشکلات، بسیاری از کودکانی که دچار ADHD (اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی) هستند مشکلات یادگیری دیگری نیز دارند که مهارتهایی چون برنامه‌ریزی حرکتی، مهارتهای ارتباطی، تنظیم خلق، خلاقیت و خودکنترلی را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
گاهی تعیین مواردی که اول باید درمان شود مشکل است. صرف‌نظر از این مشکل، می‌دانیم که کودکان مبتلا به ADHD به‌میزان زیادی در معرض خطر شکست تحصیلی و مشکلات رفتاری و هیجانی مخصوصاً اضطراب و اختلالات نافرمانی مقابله‌ای قرار دارند.
- پرت شدن حواس فرد توسط تصاویر، صداها و اشیایی که در محیط هستند و همچنین توسط افکار خودش
- تمرکز ضعیف، بی‌توجهی و ناتوانی در تداوم انجام تکالیف
- خودنظارتی ضعیف، که باعث می‌شود کودک تکالیفش را سریع و باعجله انجام دهد، نکات مهم را نادیده بگیرد و بدون اینکه متوجه شود، مرتکب اشتباه شود.
- درهم ریختگی و بی‌نظمی که بر نحوۀ استفادۀ کودک از زمان، فضا یا انجام فعالیتهای سلسله مراتبی اثر می‌گذارد.
- تکانشگری و مشکل در بازداری خویش از انجام کارهایی که به‌اجرای تکالیف مرتبط نیست.
علاوه بر این مشکلات، بسیاری از کودکانی که دچار ADHD (اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی) هستند مشکلات یادگیری دیگری نیز دارند که مهارتهایی چون برنامه‌ریزی حرکتی، مهارتهای ارتباطی، تنظیم خلق، خلاقیت و خودکنترلی را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
گاهی تعیین مواردی که اول باید درمان شود مشکل است. صرف‌نظر از این مشکل، می‌دانیم که کودکان مبتلا به ADHD به‌میزان زیادی در معرض خطر شکست تحصیلی و مشکلات رفتاری و هیجانی مخصوصاً اضطراب و اختلالات نافرمانی مقابله‌ای قرار دارند.
وقتی که اضطراب با اختلال ADHD به‌طور همزمان وجود دارد، کودک بیشتر مستعد تکانشگری است و داروهای محرکی که معمولاً به‌رفع مشکلات توجه کمک می‌کنند، در مورد کودکان مضطرب تاثیر کمتری خواهند داشت.
• رویکردهای درمانی برای اختلال ADHD
انواع گوناگونی از رویکردهای درمانی برای درمان کودکان مبتلا به‌اختلالات نقص توجه به‌کار گرفته شده است. یکی از این رویکردها که به‌صورت گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفته است و شواهد تجربی از اثربخش بودن آن حمایت کرده‌اند، تکنیک‌های اصلاح رفتار و آموزش شناختی هستند.
این تکنیک‌ها برای کنترل رفتاری و تکانه‌ای و همین طور برای کسب مهارتهای حل مسئله، سازمان‌دهی و خودنظارتی مفید هستند. استفاده از دارو درمانی برای درمان نشانه‌های ADHD ، اغلب بیش فعالی، تکانشگری و بی‌توجهی را کاهش میدهد. رویکردهای دیگر عبارتند از:
- آموزش ویژه برای رفع نیازهای یادگیری
- گفتاردرمانی برای بهبود پردازش شنیداری
- یکپارچگی حسی برای حل مشکلاتی که توجه و سطح فعالیت را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
- آموزش شنیداری برای کاهش حساسیت شدید شنیداری و افزایش تمایز شنیداری
- پسخوراند برق نگار ماهیچه‌ای برای اینکه به‌مغز کمک شود براطلاعات مرتبط تمرکز کند.
- مکمل‌های غذایی و پرهیز غذایی برای کنترل مقدار جذب شکر
برخی از این رویکردها موفقیت محدودی داشته‌اند و برخی دیگر هم به‌طور کامل مورد تحقیق قرار نگرفته‌اند و میزان اثربخشی آنها هنوز معلوم نیست.
ما از این عقیده پیروی می‌کنیم که باید بهترین روش درمان برای هر کودک پیدا شود. سیستم عصبی هر کودک با دیگری متفاوت است و بنابراین روشی که برای یک کودک مؤثر می‌باشد، ممکن‌است برای کودک دیگر مؤثر نباشد و او به‌رویکرد کاملاً متفاوتی احتیاج داشته باشد.
نه تنها مهم است که شما یک فرد متخصص پیدا کنید که به‌طور مستقیم با کودک شما کار کند و نواقص بنیادی را که منجر به‌مشکلات توجه می‌شوند، شناسایی و درمان کند، بلکه این نکته نیز اهمیت دارد که شیوۀ تعامل کودک با شما و اعضای خانواده را نیز تغییر دهید.
نکته: کودکان از طریق تمرین کردن فعالیت‌هایی که توجه را بهبود می‌بخشد، چیزهایی یاد می‌گیرند، اما فقط از طریق بازی و ارتباط با والدین، خواهر و برادرها و همسالان است که کودکان یاد می‌گیرند سطح فعالیت خود را تعدیل کنند، به‌تکالیف و اشخاص توجه کنند و از تسلط بر یک مهارت تازه احساس غرور کنند.
انواع گوناگونی از رویکردهای درمانی برای درمان کودکان مبتلا به‌اختلالات نقص توجه به‌کار گرفته شده است. یکی از این رویکردها که به‌صورت گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفته است و شواهد تجربی از اثربخش بودن آن حمایت کرده‌اند، تکنیک‌های اصلاح رفتار و آموزش شناختی هستند.
این تکنیک‌ها برای کنترل رفتاری و تکانه‌ای و همین طور برای کسب مهارتهای حل مسئله، سازمان‌دهی و خودنظارتی مفید هستند. استفاده از دارو درمانی برای درمان نشانه‌های ADHD ، اغلب بیش فعالی، تکانشگری و بی‌توجهی را کاهش میدهد. رویکردهای دیگر عبارتند از:
- آموزش ویژه برای رفع نیازهای یادگیری
- گفتاردرمانی برای بهبود پردازش شنیداری
- یکپارچگی حسی برای حل مشکلاتی که توجه و سطح فعالیت را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
- آموزش شنیداری برای کاهش حساسیت شدید شنیداری و افزایش تمایز شنیداری
- پسخوراند برق نگار ماهیچه‌ای برای اینکه به‌مغز کمک شود براطلاعات مرتبط تمرکز کند.
- مکمل‌های غذایی و پرهیز غذایی برای کنترل مقدار جذب شکر
برخی از این رویکردها موفقیت محدودی داشته‌اند و برخی دیگر هم به‌طور کامل مورد تحقیق قرار نگرفته‌اند و میزان اثربخشی آنها هنوز معلوم نیست.
ما از این عقیده پیروی می‌کنیم که باید بهترین روش درمان برای هر کودک پیدا شود. سیستم عصبی هر کودک با دیگری متفاوت است و بنابراین روشی که برای یک کودک مؤثر می‌باشد، ممکن‌است برای کودک دیگر مؤثر نباشد و او به‌رویکرد کاملاً متفاوتی احتیاج داشته باشد.
نه تنها مهم است که شما یک فرد متخصص پیدا کنید که به‌طور مستقیم با کودک شما کار کند و نواقص بنیادی را که منجر به‌مشکلات توجه می‌شوند، شناسایی و درمان کند، بلکه این نکته نیز اهمیت دارد که شیوۀ تعامل کودک با شما و اعضای خانواده را نیز تغییر دهید.
نکته: کودکان از طریق تمرین کردن فعالیت‌هایی که توجه را بهبود می‌بخشد، چیزهایی یاد می‌گیرند، اما فقط از طریق بازی و ارتباط با والدین، خواهر و برادرها و همسالان است که کودکان یاد می‌گیرند سطح فعالیت خود را تعدیل کنند، به‌تکالیف و اشخاص توجه کنند و از تسلط بر یک مهارت تازه احساس غرور کنند.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼