انواع اضطراب در کودکان، درمان
نوزادان و کودکان نوپا ممکن است از صداهای بلند، ارتفاع، افراد غریبه و جدا شدن علایم ترس را بروز دهند.
در بیشتر موارد، ترس در دوران کودکی نسبتا گذرا و کوتاه مدت است. انواع مختلف اضطراب در مراحل مختلف زندگی بروز می کنند:
نوزادان و کودکان نوپا ممکن است از صداهای بلند، ارتفاع، افراد غریبه و جدا شدن علایم ترس را بروز دهند.
کودکان پیش دبستانی ممکن است از تنهایی و یا تاریکی بترسند.
بچه های دبستانی ممکن است از موجودات خیالی ( مانند ارواح ) ، موقعیت های اجتماعی ، شکست، انتقاد و یا امتحان و آسیب های فیزیکی یا تهدید بترسند.
نگرانی در نوزادان و کودکان کم سن وجود ندارد. نگرانی از تصور کردن آینده و چیزهای بدی که ممکن است در آینده رخ دهد معنی پیدا می کند - لذا نگرانی در کودکان بیش از هشت سال شایع تر است.
همچنین کودکان با افزایش سن در مورد چیزهای مختلف نگران می شوند. کودکان، ممکن است در مورد بیماری و یا صدمه دیدن نگران باشند. در دوران نوجوانی، شدت نگرانی کمتر می شود - به عنوان مثال، ممکن است به میزان زیادی در مورد جنگ، ترس اقتصادی و سیاسی، روابط خانوادگی و غیره فکر کنند.
چه عواملی باعث اضطراب است؟
در برخی از افراد احتمال بروز اضطراب به دلایل موروثی ( درست مثل رنگ چشم ) بیشتر است. رفتارهای توام با اضطراب می تواند اکتسابی و بر اساس یادگیری باشد مثلا با تماشای دیگران ، و یا طریق تجربه ترسناک. وجود مسایل معینی در محیط زندگی کودک نیز ممکن است شانس کودک را برای ابتلا به اضطراب افزایش دهد - برای مثال، اگر پدر و مادر بیش از حد نگران کودک خجالتی خود باشند ممکن است در کوتاه مدت موثر باشد، اما در بلند مدت اضطراب کودک را افزایش می دهد.
راه های حمایت از کودک
اگر کودکتان علائم اضطراب را نشان می دهد، می توانید روشهای مختلفی را برای پشتیبانی از او بکار بگیرید:
به ترس کودک اذعان کنید - آنرا نادیده نگیرید.
به آرامی فرزندتان را تشویق به انجام کارهایی بکنید که باعث نگرانیش است، اما او را وادار به قرار گرفتن در موقعیت های استرس زا نکنید.
صبر کنید تا کودک علایم اضطراب را نشان دهد و سپس برای کمک به او اقدام کنید.
به جای انتقاد از کودک بدلیل ترس، بدلیل انجام کاری که عامل اضطرابش بوده تشویقش کنید.
از برچسب زدن به کودک به عنوان " خجالتی " یا " مضطرب " اجتناب کنید.
انواع اضطراب کودک
کودکان انواع مختلفی از اضطراب را تجربه می کنند. یک کودک ممکن است فقط یک نوع اضطراب و یا علایمی از چند نوع اضطراب را نشان دهد.
نگرانی و ترس اشکال مختلف اضطراب هستند. نگرانی معمولا زمانی که یک کودک در مورد شرایط گذشته و یا آینده فکر می کند اتفاق می افتد ولی ترس معمولا در حال رخ می دهد. به عنوان مثال، یک کودک ممکن است هنگامی که یک سگ در پارک به او نزدیک شود بترسد. همان کودک ممکن است از دیدار دوستی که یک سگ خانگی دارد نگران شود.
اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی ترس و نگرانی از قرار گرفتن در شرایطی است که فرد مجبور است با دیگران تعامل برقرار کند . کودکان با اضطراب اجتماعی به طور معمول:
بر این باورند که دیگران درباره آنها بد فکر می کنند یا به او می خندند.
خجالتی و یا منزوی اند.
مشکل دیدار با بچه های دیگر و یا پیوستن به گروه را دارند.
تعداد محدودی از دوستان دارند.
از موقعیت های اجتماعی که در آن آنها ممکن است مورد توجه باشند و یا متمایز از دیگران بایستند اجتناب می کنند - به عنوان مثال، از صحبت با تلفن و یا پاسخ دادن به سوالات در کلاس .
اضطراب جدایی
اضطراب جدایی، ترس و نگرانی در کودکان در زمانی است که نمی توانند در کنار پدر و مادر یا مراقب خود باشند. کودکان مبتلا به اضطراب جدایی به طور معمول:
هنگامی که از پدر یا مادر جدا شوند اعتراض، فریاد و یا پرخاشگری نشان می دهند.
نگرانی در مورد صدمه دیدن و یا دچار حادثه شدن دارند (ممکن است در مورد پدر و مادر و یا خود نگران باشند )
از رفتن یا ماندن در مهد کودک، پیش دبستان و یا مدرسه امتناع می کنند.
از خوابیدن در خانه دیگران بدون پدر و مادر خود خودداری می کنند.
هنگامی که از والدین جدا شوند اظهار بیماری می کنند.
اضطراب کلی
کودکان مبتلا به اضطراب کلی در مورد بسیاری از مسایل زندگی از دوستان در گروه بازی گرفته تا رویدادهای جهان نگرانی دارند. کودکان مبتلا به اضطراب منتشر به طور معمول:
در مورد چیزهای متفاوتی نگران هستند - به عنوان مثال ، بهداشت، تکالیف مدرسه یا دستاوردهای ورزشی، پول، ایمنی، رویدادهای جهان و غیره
کمالگرا هستند.
از درخواست و یا پاسخ دادن به سوالات در کلاس احساس ترس دارند.
شرکت در امتحانات را سخت می دانند.
از موقعیت های جدید و نا آشنا می ترسند.
به دنبال اطمینان بخشی دائمی هستند.
از بروز بیماری وقتی که نگران هستند شکایت دارند.
چه زمان این مشکل جدی است؟
بیشتر کودکان اغلب نوعی ترس و نگرانی را دارند. اگر در مورد کودک خود نگران هستید، ممکن است نکات زیر به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که آیا مشورت تخصصی نیاز دارید یا خیر.
از خودتان این سوالات را بپرسید: آیا اضطراب کودک من او را از انجام کارها باز می دارد؟ آیا اضطرابش در رابطه با دوستانش ، تکالیف مدرسه و یا زندگی خانوادگی اختلال ایجاد کرده است ؟ اگر پاسخ «بله» باشد ، با یک متخصص مشورت کنید.
رفتار فرزند خود را با کودکان هم سن و سالش مقایسه کنید. به عنوان مثال، اکثر کودکان برای اولین بار هنگام جدایی و رفتن به مهد کودک یا مدرسه علایم ترس را بروز می دهند، اما این موضوع در سن بیشتر از 8 سالگی بسیار کم اتفاق می افتد. اگر رفتار فرزند شما بسیار متفاوت از سایر کودکان است ، با یک متخصص مشورت کنید.
شدت واکنش کودک را بسنجید. اگر وقتی ترکش می کنید بسیار نا آرام و مضطرب می شود، مشورت با متخصص ضروری است.
اضطراب شدید می تواند در سلامتی و شادی کودکان تأثیر بگذارد. برخی از کودکان از درون ترس خود رشد کرده و از آن رها می شوند، اما برخی دیگر همچنان دچار با اضطراب باقی می مانند، مگر اینکه از یک متخصص کمک بگیرند.
مراجعه به متخصص و درمان
می توانید اطلاعات حرفه ای و مشاوره را از منابع مختلف بیابید:
مشاور مدرسه فرزند شما
پزشک خانواده و یا پزشک متخصص اطفال (که ممکن است شما را به یک روانشناس کودک ارجاع دهد)
مرکزبهداشت منطقه زندگیتان
یک کلینیک تخصصی اضطراب (که در بیشتر کشورهای دنیا موجود است).
درمان
اولین قدم برای درمان کودکان دچار اضطراب شدید رفتار درمانی در موقعیت هایی است که اضطراب در کودک ایجاد می کند.
درمان شناختی رفتاری کودکان به توسعه مهارت های تفکر در موقعیت های ایجاد کننده اضطراب کمک می کند و توانایی کودکان برای تطبیق با شرایط را افزایش می دهد. این درمان شامل در معرض قرار دادن کودک به عامل اضطراب است تا بتواند کنترل احساس را یاد بگیرد. این روش دارای مزایای بلند مدت برای درمان اضطراب است.
تجویز دارو گاهی برای کودکان دچار اضطراب شدید تجویز می شوند، هرچند روش متداولی نیست. داروها در ترکیب با درمان شناختی رفتاری می توانند به کودکان کمک کنند.
منبع:
سلامت بانک
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼