رشد اجتماعی کودکان، چهار نکته مهم

جهان می‌تواند برای بچه‌هایی که در آستانه‌ی سنین بلوغ قرار دارند بسیار پیچیده شود. این پیچیدگی از سوی والدینی احساس می‌شود که سعی در ایجاد توازن در امر آموزش حس مسئولیت به فرزند خود دارند و همزمان به رشد طبیعی استقلال فرزندشان بسیار اهمیت می‌دهند. فعالیت‌های بسیاری وجود دارد که پدر و مادرها می‌توانند در آن با فرزند خود شریک شوند تا بدون دردسر به رشد و نمو او کمک کنند.

حمایت از رشد شناختی

بچه‌ها در سنین 10 تا 12 سالگی برخی مفاهیم انتزاعی را درک می‌کنند و شروع به بهره‌گیری از منطق می‌کنند. آن‌ها مهارت‌های سوال پرسیدن را آغاز کرده‌اند که این امر از تلاش‌های آنان در باب تفکر نقادانه و تحلیل اطلاعات پشتیبانی می‌کند. یکی از مهارت‌های قابل توجه که بچه‌ها به لحاظ تحصیلی با آن درگیر می‌شوند توانایی شناخت تفاوت میان توضیح و توصیف است که این مسئله، آن‌ها را یک قدم به تفکر نقادانه نزدیک‌تر می‌کند. والدین می‌توانند با کاوش در مفاهیم علمی به همراه فرزندان‌شان در خانه، از این مهارت‌ها حمایت کنند؛ آن‌ها می‌توانند با فرزندشان آشپزی کنند یا بازی‌ها و آزمایش‌های علمی را در خانه تجربه کنند.

حمایت از رشد اجتماعی

برقراری روابط دوستانه‌ی سالم در این دوران بسیار مهم است اما گاهی فشار ناشی از این روابط نیز بسیار شدید است. به خصوص دختران ممکن است در روابط دوستانه‌ی خود دچار فراز و نشیب‌های زیادی شوند. جملاتی مانند "تو درک نمی‌کنی" جملاتی هستند که معمولا والدین در این دوران از زبان فرزند خود می‌شنوند. زمانی را برای صحبت‌های دو نفره میان خود و فرزندتان اختصاص دهید و محیطی را فراهم کنید که برای بیان اطلاعات و احساساتش راحت باشد. بهتر است والدین با خانواده‌ی دوست فرزند خود و محیط زندگی آن‌ها آشنا شوند. به فرزند خود اجازه دهید که با دوست خود ارتباط تلفنی داشته باشد اما باید در مورد مدت مکالمه و زمان و میزان ارسال پیامک نیز محدودیت‌هایی قائل شوید. بچه‌ها در این سن هنوز هم نیاز دارند والدینشان محدودیت‌های خاص و روشنی را برای آن‌ها تعیین کنند و پدر و مادر نیز به جای تنبیه باید از انضباط و برنامه‌ریزی کمک بگیرند. والدینی که فرزندشان در این سن به سر می‌برد با رساندن او به منزل دوستش می‌توانند حمایت خودشان را از دوستی فرزندشان نشان دهند و همچنین از روابط او آگاه شوند.

حمایت از رشد احساسی

بچه‌ها در این سن با دانش و قدرت بزرگسالان وارد مبارزه می‌شوند که این امر نیز نشانه‌ای طبیعی از رشد است. والدین باید این مبارزه و چالش را به عنوان یک مرحله از رشد فرزند در نظر بگیرند و انتخاب‌های آگاهانه‌ای در این راستا انجام دهند. بچه‌ها سعی دارند هویت خود را شکل دهند و این کار را از طریق آرایش موها، انتخاب دوستان، موسیقی و سرگرمی‌های خود انجام می‌دهند. والدین می‌توانند زمان و مکانی را برای تنهایی فرزندشان اختصاص دهند تا در این زمان به مطالعه یا خیال‌پردازی بپردازند. با برقراری توازن میان صرف زمانی برای خود و با خانواده، والدین می‌توانند فرزند خود را در بحث‌های خانوادگی شرکت دهند، با او آشپزی کنند، بازی‌های گروهی انجام دهند یا به سرگرمی‌های دیگر بپردازند. بچه ها در این سن علاوه بر علاقه به کسب استقلال، همچنان نیازمند امنیت و احترام هستند. والدین می‌توانند این امنیت و احترام را با شرکت دادن فرزند خود در تصمیم‌گیری‌ها به او ببخشند.

کنار آمدن با فشار موجود در میان همسالان

از نظر رشد، بچه‌هایی با سنین ۱۱ سال و بالاتر احساس شکست‌ناپذیری دارند و گمان می‌کنند که هرگز آسیب نمی‌بینند. والدین باید در مورد فشارهای همسالان و شرایط خطرناک با فرزندشان گفتگو کنند. همچنین والدین می‌توانند با بیان تجربه‌های شخصی خود و بررسی مسائل موجود در رسانه‌ها، مفهوم درست و غلط را به فرزند خود بیاموزند. به کارگیری فعالیت فیزیکی نیز یکی از روش‌های مفید در این زمینه خواهد بود.

کمک کنیم خجالت نکشند

بچه‌ها در این سن، خود را مرکز توجه همه می‌دانند. این مسئله، خجالتی بودن آن‌ها را توجیه می‌کند. والدین می‌توانند این مرحله از رشد را با افتخار کردن به فرزندشان برای موفقیت‌هایش و بخشیدن غرور به او، حمایت کنند. رفتار دلسوزانه و بامحبت والدین می‌تواند به استحکام رابطه‌ی آن‌ها با فرزندشان کمک کند در حالی که شوخی‌های بی‌مورد ممکن است به تفسیر غلط و تخریب اعتماد به نفس فرزند بیانجامد. بچه‌ها در این سن نیاز به والدینی دارند که رفتاری قاطع اما عادلانه و نرم با آن‌ها داشته باشند. والدین باید فرزند خود را در فعالیت‌های خانوادگی مانند آشپزی، بازی‌ها و فعالیت‌های علمی شرکت دهند و به حس استقلال او نیز احترام بگذارند.