درمان کم حرفی کودکان

قبل از هر درمانی نیاز است که به علل و دلایل ایجاد عارضه پی برد. نمی‌توان بدون دلیل کودک را در مراحل درمانی قرار داد . شاید کم‌حرفی کودکان هیچ مشکلی را برای آن‌ ها ایجاد نکند و کاملا طبیعی باشد ولی مسلماً زمانی که توسط متخصصین این کم‌ حرفی نوعی زمینه برای ایجاد بیماری مانند افسردگی و مشکلات روحی شود. باید به‌ طور تخصصی به درمان آن پرداخت تا کودک بیشتر از این دچار لطمه نشود .

راه‌های درمان کم‌ حرفی کودکان
مسلماً قبل از درمان پیشگیری بر آن ارجحیت دارد . شاید دلایل ایجاد کم‌ حرفی کودکان از شرایط محیط زندگی و خانواده کودک حاصل‌ شده باشد و یا کودک دچار یک شوک و یا ترس شده باشد . هر چه که باشد متخصصین در ابتدای درمان تمامی موارد گفته‌ شده را بررسی کرده و سپس به درمان می‌پردازند . از راه‌ های درمان کم‌ حرفی کودکان این است که او می‌بایست وارد جمع و محیط اجتماعی کرد .
این امر می‌تواند کودک را با شرایط جدیدی که در آن قرار گرفته وفق داده و به‌ واسطه دوستان و شرایط جدید و تأثیر آن ها بر کودک در پیشبرد کم‌ حرفی او تأثیر گذار باشند .
مهم‌ترین درمان به خانواده و والدین او بر می‌گردد که می‌بایست والدین و بالأخص کسانی که هر دو نفر ( مرد و زن ) شاغل هستند روی فرزند خود بیشتر تمرکز کرده و با او ارتباط و دوستی برقرار کنند تا در درمان کم‌حرفی فرزندشان سریع‌ تر صورت گیرد . کم‌حرفی کودکان و درمان آن پروسه سختی نیست نیازمند کمی وقت و حوصله است که والدین باید به آن توجه نمایند .
یک روان شناس کودک گفت: داشتن پیشینه تربیتی سالم شامل محبت، نوازش روحی و جسمی، وقت گذاشتن در هفته و از همه مهم تر درمان افسردگی احتمالی در تأمین نیازهای یک کودک بسیار مهم است.
علی راکی، با بیان اینکه برخی والدین، کم حرفی کودکان را بیماری تلقی می‌کنند، اظهار کرد: برای پی‌بردن به دلایل کم حرفی افراد باید به نشانه‌ها و تاریخچه‌ای که فرد در آن قرار گرفته است، رجوع کرد.
وی با اشاره به اینکه ریشه کم حرفی در بزگسالی را باید در کودکی افرد جستجو کرد، تصریح کرد: افراد با تیپ شخصیتی برون گرا پرحرف و افراد درون گرا معمولا کم حرف هستند. البته در برخی موارد از دو کودک، کم حرفی یکی عادی و کم حرفی دیگری ممکن است ناشی از بیماری باشد.
این روان شناس کودک با اشاره به اینکه کم حرفی در برخی کودکان می‌تواند علامت یک بیماری‌ یا اختلالی مانند افسردگی باشد، گفت:
باید میان کودکانی که به علت بیماری کم حرف و کودکانی که به صورت طبیعی کم حرف هستند، تفاوت قائل شد، زیرا کم حرفی در کودکان بیمار نیاز به درمان دارد، اما در تیپ شخصیتی کم حرف این مسئله طبیعی است و نیازی به مداخله ندارد.
پزشک معالج در مورد بیشتر کودکانی که برای درمان کم حرفی به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، شرایط زندگی، تاریخچه خانواده و ژنتیک خانواده را بررسی می‌کند و اغلب دیده می‌شود که نه تنها کودک مشکلی ندارد بلکه سلامت است.
وی با تاکید براینکه کودکانی که به لحاظ تیپ شخصیتی کم حرف هستند، بهتر است کم حرف بمانند، ادامه داد: علت کم حرفی در کودکانی که به علت کمبود ارتباط با دیگران است، دچار این مشکل می‌شوند، متفاوت است، باید درمان شود، زیرا عدم ارتباط اجتماعی منجر به سر خوردگی آن‌ها می‌شود.
توصیه می‌شود کودکان از سه سالگی حتماً شرایط در جمع بودن را تجربه کنند، البته نه در هر جمعی بلکه یک جمع هدایت شده، جمع‌هایی مانند مهدهای کودک‌ یا کلاس‌های آموزشی که به روابط اجتماعی کودکان اهمیت داده می‌شود.
راکی خاطر‌نشان کرد: در گذشته فرهنگ کوچه وجود داشت و اغلب کودکان با هم سالانشان زیر نظر مادران در کوچه‌ها بازی می‌کردند، اما امروزه با توجه به اینکه هیچ ناظری نیست فرستادن کودکان برای بازی در کوچه خطرناک است.
وی با اشار به اینکه اولین گامی که باید در جهت رفع کم حرفی کودکانی که مشکل دارند، برداشته شود اجتماعی کردن آن‌هاست، افزود: والدین باید کودکان را به مهدکودک‌ها بفرستند و یا در کلاس‌های گروهی شرکت دهند.
این روان شناس کودک با اشاره به اینکه دومین گام سطح ارتباطی والدین با کودکان است ادامه داد: والدین باید برای کودکان خودوقت بگذارند و علاوه بر این باید دقت داشت که افسردگی برروی کم حرفی کودکان تاثیرات بسیاری دارد و گاهی اوقات منجر به گوشه‌گیری یا پرخاشگری توأم با گوشه گیری کودک می‌شود.
راکی با بیان اینکه رفتارهای تکانشی توأم با کم حرفی و افسردگی در کودکانی که کمتر با والدین در ارتباط هستند، مشاهده می‌شود، گفت: داشتن پیشینه تربیتی سالم در تأمین نیازهای یک کودک بسیار مهم است. یک پیشینه تربیتی سالم که بر پایه ارتباط سالم میان والدین و فرزندان است شامل محبت، نوازش روحی و جسمی، وقت گذاشتن در هفته و از همه مهم تر درمان افسردگی می‌شود.