رفتار پرخاشگرانه کودکان، دلایل بروز

زمانی که کودکان سطح بالایی از خشونت و پرخاش را نشان می دهند، باعث نگرانی والدین و معلمانشان میشوند. پرخاش در کودکان نشانه ناراحتی و غمگین بودن آنهاست و اغلب به سختی آرام میشوند. در واقع کمک به آنها و آرام کردن آنها، کار ساده ای نیست. امروزه این به این کودکان برچسب "شیطون" و یا "بد" زده شده و تنبیه میشوند.
همچنین رفتار خشن آنها باعث اضطراب و ناراحتی هایی نیز در دیگران میشود. این خشونت میتواند در قالب کلامی و یا نزاع دوطرفه باشد. آنها معمولا بی اعتنا و بی میل به مسائل دیگر هستند. این کودکان اغلب قادر به کنترل متعادل این رفتار نبوده و به راحتی توسط رفتار دیگران اذیت و ناراحت میشوند. این رفتار آنها باعث مشکلاتی در درس های مدرسه خواهد شد و رعب و وحشت را در دل دیگر کودکان می اندازد.
اگر ما به کمک آنها نرویم، آنها در خطر بزرگی برای رشد جدی این رفتار و تبدیل آن به اختلال نافرمانی مقابله جویانه (ODD) و اختلال سلوک (Conduct disorder) خواهندبود. از زمانی که این رفتار تشدید شود، امنیت خود، دیگر کودکان و حتی بزرگسالان به مخاطره می افتد و زمانی که این رفتار به این سطح برسد، مدرسه قادر به بازداشتن آنها از ادامه تحصیل خواهد بود زیرا محافظت از دیگر کودکان و معلمان وظیفه اصلی آنها است.
زمانی که کودکان سطح بالایی از خشونت و پرخاش را نشان می دهند، باعث نگرانی والدین و معلمانشان میشوند. پرخاش در کودکان نشانه ناراحتی و غمگین بودن آنهاست
برخی از کودکان رفتارهای خشنی را از خود نشان می دهند که کمتر جدی بوده و مشکلات محدودی را ایجاد می کند اما همچنان باعث نگرانی هایی در دیگران است. آنها ممکن است دیگر کودکان را نیشگون گرفته و یا به آنها کشیده بزنند. بعضی دیگر در زمان ناراحتی، شیشه را شکسته و یا اشیا کوچک را پرتاب میکنند. و نوعی دیگر به قهر و فریاد کشیدن بسنده می کنند.
بعضی از کودکان زبان تندی دارند. آنها نام بر روی دیگر کودکان گذاشته، آنها را تهدید و مسخره میکنند. همچنین ممکن است با کارهایی دیگران را از حق خودشان محروم کرده و باعث سرافکندگی دیگران شوند.
بدون توجه به میزان پرخاش و خشونت، نیاز است که به سرعت وارد عمل شده و به آنها برای کنترل این رفتار کمک کرد. این رفتار نیاز به استراتژی های مناسب برای کنترل و مدیریت رفتارهای خشن، دعوا، ناراحتی و دیگر موقعیت ها دارد. نیاز است که راه های جایگزین برای حل مشکلات به آنها نشان داده شود. ما باید برای تسکین سیستم عصبی و کمک به آرامش آنها روش هایی را طراحی و فراهم کنیم. در این صورت دیگر واکنش های خشن و پرخاش پاسخ آنها به هر کنش عصبی کننده نخواهدبود.

دلایل پرخاش گری در کودکان چیست؟
کودکان (همانطور که در قسمت اول ذکر شد) به خاطر اینکه آنها "شیطان" یا "بد" هستند رفتار خشن از خود نشان نمیدهند. خشونت آنها ممکن است به خاطر شکل گرفتن الگوهای ذهنی آنها به خاطر تجربیات گذشته باشد. همین الگوها باعث واکنش سریع و خشن به بعضی از کنش ها میشوند. بیشتر این اتفاقات از کنترل کودکان خارج است.
موارد زیر از چندین فاکتور به وجود آورنده سطح بالای خشونت در کودکان هستند:
-ژنتیک به همراه یک سری تجربیات (ژن به تنهایی عامل پرخاش نیست)
-رفتارهای غیرایمن و غیرسازماندهی شده
-استرس های پیوسته
-عدم و یا کمبود روش های حل مشکلات
-روش های نامناسب والدین (تنبیه و …)
-عدم مطابقت رفتاری و عملکردی بین کودک و والدین
-استرس ها و نزاع های خانوادگی
-عدم ثبات و امنیت محیط اطراف
-آسیب های عصبی مانند ضربه به مغز
کودکان به خاطر اینکه آنها "شیطان" یا "بد" هستند پرخاش و رفتار خشن از خود نشان نمیدهند. خشونت آنها ممکن است به خاطر شکل گرفتن الگوهای ذهنی آنها به خاطر تجربیات گذشته باشد.

چه راه هایی برای کمک به رفتارهای خشن کودکان وجود دارد؟
به یاد داشته باشید که تغییرات رفتاری زمانبر هستند و همت، صبر و پیوستگی زیاد را میطلبد. حواستان همواره به پیشرفت های کوچک باشد. این قدم های کوچک درنهایت باعث یک خروجی مطلوب خواهد شد. در ادامه با معرفی ۱۲پیشنهاد برای کمک به این رفتار کودکان در خدمت شما هستیم.
1-از تنبیه های فیزیکی دوری کنید
زمانی که شما اتفاقی را با تنبیه یا خشونت پاسخ دهید، کودک شما نیز مانند شما عمل خواهد کرد.
2-نقش خود را به خوبی ایفا کنید
یک مدل مناسب می تواند عصبانیت خود را کنترل و مدیریت کند. به کودکان خود بیاموزید که چطور احساسات خود را بیان کنند - خوب و بد. والدینی که به صورت زبانی با یکدیگر دعوا میکنند، بیش از پیش بذر خشونت را در خانواده و مخصوصا کودکشان می پاشند.
3-پاداشی را برای رفتارهای غیر خشن در نظر بگیرید
زمانی که رفتارهای کودک خود را مناسب و غیرخشن یافتید، او را تشویق و تمجید کنید. مثلا بگویید "تو باید به خودت افتخار کنی". کودکان نیاز دارند تا والدین آنها به اعمالشان افتخار کنند. علاوه بر این نیازمند احساس افتخار درون خودشان نیز هستند.
4-قراردادهای رفتاری و تعیین هدف
اجازه بدهید کودکتان بداند که چه رفتارهایی مورد انتظار و چه رفتارهایی خارج از انتظار است. با او تعیین هدف را برای رفتار بهتر، کارکنید. قراردادی بین خودتان بنویسید و نمودارهای پیشرفتی رسم کرده و روزانه آنها را بررسی و دنبال کنید.
5-عدم مقاومت افراطی در برابر رفتارهای خشن
واکنش های منفی شدید به بعضی از رفتارهای خشن در مواردی باعث تقویت این حس در آنها شده و توجه کم را بهتر از عدم توجه خواهند دانست.
6-والدینی خونگرم و حامی باشید
۷-به کودکان خود مهارت های رفتاری را آموخته و آنها را مدل کنید
برای مثال جرات، قدرت تصمیم گیری و مهارت حل مساله از این دست رفتارها و مهارت ها هستند.
۸-جایگزین هایی را برای خشم و عصبانیت پیدا کرده و به کودک خود بیاموزید
مثلا صحبت کردن و فکر کردن قبل از هر عملی از این دست جایگزین ها است.
۹-مدیریت خشم
بسیار شفاف با کودک در مورد احساسات صحبت کنید. به آنها کمک کنید تا احساسات خودشان به روشی سالم و مناسب بیان کنند و تمامی راه های مناسب برای مدیریت خشم را درنظر بگیرند.
۱۰-مهارت های خود را در تربیت آنها افزایش دهید
کلاس های آموزشی، خواندن کتاب های مفید مربوطه و یا کمک گرفتن از یک فرد متخصص می تواند به مهارت های شما بیفزاید.
۱۱-هرگونه اضطراب و استرس را حذف کنید
12-وقت استراحت
همواره بعد از بروز خشم به خود و فرزندتان وقت استراحتی بدهید. این کار باعث فروکش کردن عصبانیت و ایجاد آرامش میشود. کودک را در اتاقی تنها و یا روی صندلی در یک گوشه قرار دهید. برای این وقت استراحت، یک دقیقه به ازای هر یکسال، توصیه می گردد (مثلا ۲دقیقه برای کودک ۲ساله یا ۸دقیقه برای کودک ۸ساله و به همین ترتیب).