رفتارهای خطرناک کودکان، چگونه مدیریت می شود؟

شما از مدیریت رفتار پرخاشگرانه و خطرناک، دو هدف را دنبال می‌کنید. نخست اینکه به‌ منظور حفاظت کودک خود و یا دیگران، سریعاً سوء رفتار را متوقف کنید و دوم اینکه برخوردی مؤثر با سوء رفتار داشته باشید. به‌ طوری‌ که مجدداً تکرار نشود. به‌منظور تحقق این دو هدف گام‌های اساسی زیر را به یاد داشته باشید.

رفتار را متوقف کنید. کودک را مختصری سرزنش کنید. رفتار نامقبول را نام ببرید
گاهی اوقات شما نیاز دارید که سریعاً وارد عمل شده و کودک خود را در حال انجام رفتار پرخاشگرانه یا خطرناک متوقف سازید. بعضی وقت‌ها زمان حرف زدن و بعضی وقت‌ها هم‌ زمان عمل کردن است.
زمانی که ایمنی کودک شما و کودکان دیگر به مخاطره افتاده است، زمان آن است که سریعاً دست به عمل بزنید. پس از متوقف ساختن رفتار خطرناک، کودک را به‌طور مختصر اما جدی سرزنش کرده و سوء رفتار خاصی را که مرتکب شده است، نام ببرید.
پیش از فرستادن کودک به محرومیت زمانمند با او وارد جروبحث و یا گفتگو نشوید. با صدایی بلند و محکم بگویید: نه! هرگز نباید ... (نام رفتار پرخاشگرانه یا خطرناک او) را انجام دهی.

بلافاصله کودک را در محرومیت زمانمند قرار دهید
هنگام تنبیه رفتار پرخاشگرانه یا خطرناک، زمان اِعمال محرومیتِ زمانمندِ سریع است نه زمان صحبت و بگومگو کردن. شما می‌توانید بعداً دراین‌باره با هم صحبت کنید. از این گام مهم چشم‌پوشی نکنید و از زمان‌سنج هم استفاده نمایید.
چنانچه هر دو کودک شما در رفتار خطرناک سهیم بوده و اگر هر دو، تا حدودی اشتباه کرده‌اند، از محرومیت زمانمند در مورد دو کودک استفاده کنید.
هنگامی‌که کودک شما در حال گذراندن محرومیت زمانمند است، خود را برای گفتگوی پس از محرومیت زمانمند آماده کنید. آنچه را که می‌خواهید بگویید به‌صورت ذهنی تمرین کنید. در مورد علت احتمالی رفتار خطرناک یا تکانشی کودک خود فکر کنید.

با او در مورد رفتار پرخاشگرانه یا خطرناکش گفتگو کنید
زمان صحبت کردن، پس از اتمام محرومیت زمانمند است. دوباره به کودک خود بگویید که آنچه او انجام داده است پرخاشگرانه یا خطرناک بوده است. به او بگویید که رفتار او به چه دلیل غیرقابل‌قبول است.
سپس از او بخواهید که به بیان خود، به شما بگوید که چه‌کاری انجام داده است که خطرناک و نامقبول است. در این زمان، شما از او نمی‌خواهید که معذرت‌خواهی کند و یا قول بدهد که دوباره این کار را انجام ندهد.
شما فقط از او می‌خواهید که کاری را که انجام داده است، توصیف کند. پس‌ازآنکه او رفتار پرخاشگرانه یا خطرناکش را توصیف کرد، از او بخواهید جایگزین‌های بی‌خطری را که می‌تواند در آینده از آن‌ها استفاده کند، توصیف کند.
هنگامی‌که کودک شما، جایگزین‌های ایمن و بی‌خطر رفتاری را به شما می‌گوید، او را تحسین کنید. ایده‌های او را تشویق کنید. او را کمک کنید تا روش‌های جایگزینی را برای سازگاری با افراد دشوار کشف کرده و در آینده، مشکلات را حل کند.
چنانچه هیچ‌گونه رفتار جایگزین بی‌خطری، به ذهن کودک شما نرسد، شما باید دریافتن چنین جایگزین‌هایی به او کمک کنید.
اگر او با عصبانیت گفت: ولم کن و از صحبت کردن با شما خودداری کرد، صحبت کردن را به بعداً موکول کنید و یا اینکه یک بار دیگر او را به محرومیت زمانمند بفرستید. اما این کار را فقط یک بار انجام دهید. به دنبال این محرومیت زمانمند، دوباره سعی کنید با او در مورد جایگزین‌های رفتاری بی‌خطر صحبت کنید.

یک پیامد منطقی ملایم یا جریمه رفتاری را برای او در نظر بگیرید
چنانچه کودک شما کوچک است و با بچه قلدر همسایه رفتاری پرخاشگرانه از خود نشان دهد، احتمالاً با یک پیامد طبیعی مانند چشم ورم‌کرده یا کبودشدن قسمت دیگری از بدنش، مواجه می‌شود.
چنانچه پسر یا دختر شما از یک اسباب‌ بازی یا شیء برای رفتار خطرناک یا پرخاشگرانه خود استفاده می‌کند، آن اسباب‌ بازی یا شیء را برای یک مدت طولانی توقیف کنید.

چنانچه کودک در حالتی قرار دارد که می‌خواهد با شما صحبت کند، از گوش دادن انعکاسی استفاده کنید.
پس از پایان محرومیت زمانمند حدس بزنید که کودک شما در حین انجام رفتار خطرناک، چه احساسی داشت. سپس از او بپرسید: آیا او چنین احساسی داشته است. کودکانی که احساسات خود را درک کرده و می‌دانند که چگونه خشم و ناکامی خود را در قالب کلمات بیان کنند، کنترل بیشتری بر روی رفتار پرخاشگرانه و تکانشی خود دارند.