دوست داشتن کودکان، چگونه همونجوری که هست بپذیریدش؟

اگر دلتان می خواهد فرزندتان کاملا تغییر کند و به کسی تبدیل شود که دوست دارید ، کاملا اشتباه میکنید و راه را بر رشد فرزندتان می بندید.

اگر دلتان می خواهد فرزندتان کاملا تغییر کند و به کسی تبدیل شود که دوست دارید ، کاملا اشتباه میکنید و راه را بر رشد فرزندتان می بندید. چون بچه هایی رشد و پیشرفت می کنند که برای آن کسی که هستند دوست داشته شوند و مورد علاقه پدر و مادرشان باشند.

کار دشوار ما والدین این است که فرزندمان را به دلیل همان کسی که هست دوست بداریم و آنچه را که باید در او تغییر کند نیز از یاد نبریم و حتی در مواقعی که رفتارش را اصلاح می کنیم ، به وجودش عشق بورزیم.

از وجودش شاد باشید.

یکی از عوامل مهم در رشد کودکان این است که از وجودشان شاد باشیم و لذت ببریم . هر روز به فرزندتان یادآور بشوید ، چقدر خوش شانس هستید که پدر یا مادر او هستید و بگویید که نمیتوانید کس دیگری را به اندازه او دوست داشته باشید.

به او توجه کنید.

توجه خود را با صدای بلند بیان کنید : (( مدت زیادی است که مشغول ساختن آن برج هستی.)) ، (( مثل اینکه توپ بازی را خیلی دوست داری و تو را به وجد می آورد)).

نکته در این است که شما رفتار فرزندتان را ارزیابی نمی کنید ، بلکه به او اجازه می دهید تا بداند ، شما او را چگونه می بینید و می پذیرید. با پذیرش کارهایی که انجام می دهد و واکنش او به دنیای اطرافش ، این پیام را به او می رسانید.

عینک خوش بینی بزنید.

وقتی فرزندتان رفتار ناخوشایندی نشان می دهد، به یاد بیاورید که نقاط ضعف هر کس ، آن روی نقاط قوتش قرار دارد. برای مثال وقتی فرزندتان نمیتواند در برابر بی احترامی برادرش خشم خود را کنترل کند ، میتواند در آینده مبارز مشتاقی در برابر بی عدالتی ها باشد ، یا وقتی پسرتان وقتش را بیهوده تلف می کند ، این امر میتواند نشانه قوه تخیل قوی او باشد و در آینده به رمان نویس فوق العاده ای تبدیل شود.

اوضاع را از دیدگاه او بنگرید.

شاید رفتار فرزندتان شما را آزار دهد ، اما اگر از دیدگاه او به موضوع بنگرید ، مسلما میتوانید او را بهتر درک کنید. اگر فرزند بزرگترتان ، خواهر یا برادر کوچکترش را کتک می زند ، هر کاری از دستتان برمی آید انجام بدهید تا از وقوع دوباره آن اتفاق جلوگیری شود.

از جمله اینکه آنها را با هم تنها نگذارید. در عین حال او را تنبیه نکنید ، چون از ترس این که مبادا شما را از دست بدهد ، حالت تهاجمی تری پیدا می کند ( از آنجا که او بر این باور است که برایش جایگزینی پیدا کرده اید ، او را باید ببخشید تا به این فکر نیفتد که دیگر در قلبتان جایی ندارد ).

پس با او ارتباطی دوباره برقرار کنید ، تا احساس کند عشق شما ، از بین رفتنی نیست . با این کار ترس او را از بین می برید و عشق او به خواهر یا برادر کوچکترش فرصت شکوفایی پیدا می کند.

همدلی کنید.

وقتی بچه ها بزرگتر می شوند ، یا حضورشان نزد ما کمتر می شود ، برقراری ارتباط با آنها مشکل تر می شود ، اما هر وقت فرزندتان حرفی می زند ، بدانید فرصت عالی به دست آورده اید تا با او ارتباط برقرار کنید.

فقط با او همدلی کنید : (( ناامید به نظر می آیی)) ، (( به نظر می رسد می خواستی ...)) ، خیلی هیجان انگیزه ، این طور نیست؟ )). وقتی از احساس فرزندتان استقبال کنید ،به او کمک می شود تا بتواند آنها را کنترل کند : (( از اینکه نمیتوانی با بچه های بزرگتر بازی کنی ، اشکال ندارد.

رفتن به رختخواب آن هم موقعی که بچه های دیگر هنوز بیدار هستند ، مشکل است . بگذار یک کتاب داستان دیگر برایت بخوانم تا احساس بهتری پیدا کنی )).

به او بیاموزید که با مشکلاتش کنار بیاید

از کودک بپرسید که آیا برای کنترل اوضاع نظر خاصی دارد یا نه ؟ با این کار به او کمک می کنید تا خودش را کاملا عقب نکشد. برای حل مسایل ، با هم به گفت و گو بنشینید و کمک کنید تا بتواند مشکلاتش را تحت کنترل بیاورد.

حرف های مثبت و امیدوار کننده بزنید ، تا او احساس تنهایی نکند و برای حل مسایل دشوار او را خوش بین تر کنید. برایش توضیح بدهید که همه تغییر می کنند و وقتی بزرگتر شویم بهتر میتوانیم خودمان را کنترل کنیم.

به خودتان نگاه کنید

بعضی اوقات رفتاری که از فرزندمان سر می زند و ما را خسته و عصبانی می کند ، در خودمان نیز وجود دارد ، اما ما آن را نمی پذیریم .

اگر بر این باور هستید که فرزندتان لجوج است ، باید ببینید در برابر کدامیک از اعضای خانواده اش مقاومت می کند. برای جنگ قدرت دو نفر لازم است اگر ما خودمان بتوانیم رشد کنیم و بالنده بشویم ، مشکل فرزندمان هم به تدریج از بین می رود.

منبع: کودک آنلاین