علل تخیل در کودکان، چیست؟

تبیان: گاهی اوقات فرزند شما از داشتن یک دوست خیالی، دوستی که وجود خارجی ندارد با شما صحبت می‌کند. نگران نباشید، این حرکت او نه تنها طبیعی بلکه بسیار فعال است .

کودکان مخصوصا در سنین پیش‌دبستانی، تصور بسیار قوی دارند و دو سوم از آنها دوست‌های خیالی دارند که بعضی از آنها بزرگ، کوچک، دارای جنسیت و شخصیت هستند .

همچنین بعضی از کودکان وانمود می‌کنند که دوست‌هایی از قبیل حیوانات دارند. و یا برخی از آنان با سنین کمتر نیز از این قبیل دوستان خیالی دارند .

جالب است بدانیم که بچه‌ها تمایز بین خوب و بد را از همین موضوع یاد می‌گیرند. ولی سعی کنید وقتی کودک از این دوست برایتان صحبت می‌کند، این مسئله را بزرگ نکنید، او را با عکس العملهای تکذیب و یا تهدید مواجه نسازید و سعی نکنید که به بسط این قضیه بپردازید .

هیچ دلیلی وجود ندارد که کودک را به خاطر صحبت کردن با کسی که وجود ندارد مورد تمسخر قرار دهید؛ به علاوه وارد شدن به دنیای او و دخالت در روابط آنها نیز در نظر کودک چندان مطلوب جلوه نخواهد کرد .

دوست های خیالی ابزار مناسبی جهت آموزش مسائل به طور غیر مستقیم به کودکان می باشد .

بازی کردن با یک دوست خیالی، متفاوت از بازی کردن با عروسک‌ها و اسباب‌‌بازی‌ها نیست. یک دوست خیالی به شما هم کمک می‌کند تا چیزهایی را که یاددادن آنها به بچه‌ها مشکل است، از طریق این دوست به آنها بیاموزید .

در حقیقت، تحقیقات نشان می‌دهد که این بچه‌ها خلاق ، مستقل، همکار و شادتر از بقیه بچه‌ها هستند. پس اجازه لذت به او را، از طریق این دوست بدهید. کودکان از این مرحله هم به زودی و به صورت طبیعی خارج می‌شوند .