شایان آتابای، متخصص روانشناسی سلامت و روانشناس بالینی گفت: در مواردی که کنترل والدین ادامه پیدا کند و فرزند نیز نتواند از کمکهای مشاورهای بهرهمند شود، ممکن است آسیبهای شدیدی در زندگی او اعم از گرایش به بزهکاری و روابط ناسالم، افسردگی و اضطراب شدید، اعتیاد به مواد مخدر و رفتارهای پرخطر و احتمال خودکشی در موارد شدید شکل بگیرد. تجربیات بسیاری از فرزندانی که دچار مشکلاتی مانند نافرمانی، بزهکاری یا مصرف مواد شدهاند، والدینی با سبک تربیتی کنترلگر داشتهاند.
وی توضیح داد: والدین باید آموزش ببینند که میان حمایت و کنترل تفاوت قائل شوند. کنترل بیش از حد، چه بهصورت مستقیم و چه بهصورت عاطفی، میتواند آسیبهای جدی و گاه جبرانناپذیری به فرزندان وارد کند. در صورتی که والدین در برابر تغییر مقاومت کنند، ضروری است که فرزندان تحت آموزشهای فردی قرار گیرند تا بتوانند با این شرایط مقابله کنند و از آسیبهای احتمالی در آینده پیشگیری شود.
این متخصص روانشناسی سلامت تصریح کرد: برای کاهش آسیبهای ناشی از کنترلگری والدین، آموزش آنها در زمینه فرزندپروری قاطعانه، ایجاد استقلال تدریجی در فرزندان و کاهش انتظارات غیرواقعبینانه ضروری است. تغییر الگوی تربیتی نهتنها به بهبود وضعیت فرزندان کمک میکند، بلکه موجب برقراری رابطهای سالمتر میان والدین و فرزندان خواهد شد.
آتابای خاطرنشان کرد: کنترل بیش از حد والدین میتواند پیامدهای روانی و اجتماعی مخربی برای فرزندان داشته باشد. آگاهیبخشی به والدین، دریافت کمکهای تخصصی و ایجاد شبکههای حمایتی میتواند در کاهش این آسیبها مؤثر باشد.
منبع: مهر