نقش پدر در تربیت فرزندان، جایگاه عنصر محبت

شهرزاد: گاهی رویارویی روزانه با یک رویداد، آن موضوع را از چشم ما میاندازد و در واقع یک موضوع بااهمیت که در زندگی اجتماعی ما عجین شده، گاهی بی اهمیت تلقی میشود. اینکه یک عملکرد موثر در زندگی،از توجه هدفمند فاصله بگیرد، نکته مهمی است که از ابعاد مختلف باید مورد بحث قرار گیرد. یکی از این مسائل نقش و عملکرد پدر در کنار اعضای خانواده است.

اینگونه رفتارها عنصر محبت و صمیمانه بودن را همیشه در خود جای میدهد
سعی کنید هنگامی که مادر، گرفتن تصمیم نهایی را به شما میسپارد، واقع بین باشید. اگر واقعا موضوع تصمیم برای شما اهمیت کمتری دارد یا در شرایط روحی و جسمی خوبی قرار ندارید و حتی گاهی توانایی تشخیص تصمیم منطقی را ندارید؛ فقط به خاطر اینکه پدر هستید و باید تصمیم نهایی را بگیرید، وارد عمل نشوید! با کمی مشورت با همسرتان درباره تصمیم نهایی فرزندتان شما به بهترین و در عین حال درست ترینن تیجه خواهید رسید.


پدر بعد از مادر، دومین الگوی رفتاری برای کودک به شمار می رود
این که پدر برای کودک هم جنس خود، به عنوان همانندساز رفتاری به شمار میآید و برای کودک دختر به عنوان نخستین فرد از جنس مخالف که الگوی رفتاری را به او ارائه میدهد و طرز نگرش از جنس مخالف را در اختیار او قرار میدهد، نکته جدیدی نیست که به آن آگاه نباشیم. اما جنبه ای که تا به حال کمتر به آن پرداخته شده، این است که پدر یک نقش سومی هم دارد و آن این است که حمایت پدر، مادر را در نقش مادری اش مطمئن میکند و این اطمینان باعث تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس مادر و کودک میشود. پدران از طریق همکاری، همیاری و ارتباط متقابل با همسرانشان، یک نمونه واقعی، عینی و قابل مشاهده برای فرزندانشان به شمار میروند. این مشارکت در واقع به کودکان کمک میکند حس همکاری و تعاون، درون آنها شکل بگیرد و در آینده بتوانند توقع عاقلانه ای از همراهان خود داشته باشند.

همیاری و مشارکت پدر با فرزندان در انجام امور آنها مثل نظافت، تکالیف،بازی و.. . فرصتی را برای او ایجاد میکند تا فرزندش را به خوبی بشناسد و علایق مشترک را از بین این رابطه بیرون بکشد و توسط این شناخت،از در کنار هم بودن لذت ببرند. سپردن همه وظایف به مادر، مانع از ایجاد یک رابطه اولیه مناسب و حیاتی میشود که در نتیجه، آینده کودک را دچار ناهمگونی میکند؛ به عبارتی مناسبترین ساختار برای رشد کودک خانواده است. نشانگر همین مطلب است. خانواده با یک الگوی 3 نفره پدر، مادر و فرزند، به لحاظ جامعه شناسی بسیار سودمندتر و پایدارتر از یک رابطه دو طرفه است. پس سعی کنیم از چیزهای بسیار ساده، نتایج عالی به دست بیاوریم تا در نهایت زندگی پر از آرامش و راحتی را برای خود رقم بزنیم.

شناسایی نقش پدر، نیاز به تفکر و اندیشه دارد اما این بدان معنا نیست که شما نمیتوانید در تربیت و پرورش فرزندتان محبت و احساس طبیعی را وارد عمل کنید! خیلی ساده بگویم، تصمیماتی که به عنوان پدر به عهده شما گذاشته شده است را با وسواس، تجزیه و تحلیل بیش از اندازه روی فرزندانتان اعمال نکنید، بلکه رفتار خود را با توجه به اهدافی که دارید، شکل بدهید و بعد آن را نسبت به کودکتان اجرا کنید.

یک روی نه، اقتدار آری

• مخالف بودن نظر پدر ومادر با هم در گرفتن تصمیمات جدید، چیز عجیبی نیست اما نکته مهم در اینجاست که اختلاف نظر شما با هم و حتی موافق بودن و تفاهم شما والدین گرامی در تصمیم گیریهای کودکتان، نباید به صورت آشکار و قابل مشاهده پدیدار شود.
• بهتر است هر کدام از شما پدر ومادر عزیز قبل از گرفتن تصمیم نهایی به کودکتان بگویید که باید با هم بیشتر صحبت کنید. رای نهایی را بعد از تبادل نظر با هم، به کودک خود ابلاغ کنید.
• یک پدر ایده آل بهتر است به فکر این نباشد که با همسرش در هر زمینه ای به نقطه مشترک برسد!
• به نظرات هم گوش کنید و یک نکته مشترک که با اصول فرزندپروری شما مطابقت دارد را بیابید و براساس آن یک تصمیم درست بگیرید.
• نقش پدر در فرزندپروری همراه با نقش مادر، یک مقوله سه وجهی است که هیچ یک از این وجوه بر هم برتری ندارد.
• پدر عزیز اگر وقت و زمان کافی ندارید، سعی کنید در تصمیم گیریها، به نظر همسرتان بیشتر بها دهید.
• اگر کود کتان آنقدر بزرگ شده که بتواند بفهمد، گاهی با اختلاف نظر بین والدینش مواجه میشود در حالی که هر دو آنها درست میگویند ؛ پس به او بگویید که ما با هم اختلاف نظر داریم اما تصمیم را بر مبنای دیگری گرفته ام.این یعنی هم اقتدار و هم حفظ روابط سالم بین اعضای خانواده.