خانم دولتشاهی، آدرس های غلطی که دادی فاش شد

طی یک هفته اخیر این سکانس از قسمت چهارم سریال افعی تهران(امروز قسمت پنجمش هم عرضه شد) خیلی محل بحث بوده، برخی این سکانس را مشابه سکانسی از سریال سوپرانوز دانستند و درباره کیفیت بازیگری پیمان معادی نقدهای زیادی شد.

به هر جیمز گاندولفینی در سطح بسیار بالایی سوپرانو را اجرا کرده و معادی به هر حال در سطح دیگری! اینجا اما درباره تراپیست و نقشی که دولتشاهی آن را بازی کرده بحث می‌کنیم، یک روان‌درمانگر و مسائلی که پیرامون پرداخت چنین نقشی وجود دارد. قبل از ورود به مطلب ذکر این نکته الزامی‌ست که دولتشاهی در سریال افعی تهران نقش دکتر مژگان مشتاق را بر عهده دارد که تراپیست است، مراجعه‌کننده‌اش پیمان معادی‌ست، او یک منتقد است که بعد ۳۰سال قرار است فیلمش را بسازد، عصبی‌ست و احساس شکست می‌کند، از همسرش طلاق گرفته، از نگهداری پسرش عاجز است، برای فیلمش سرمایه‌گذار پیدا نمی‌کند و باقی قضایا، با این پیش‌زمینه، حالا نظراتی حول دولتشاهی و نقشش شکل گرفته را می‌شود بهتر درک کرد.

دکتر یاسر درخشان. روانپزشک در صفحه شخصی خود در این خصوص نوشت:

* سریال های زیادی در دنیا تولید میشه که آنها جلسه تراپی رو هم مثل بقیه بخش های زندگی نمایش می‌دهند و از این زاویه خیلی خوشحالم که جلسات روان درمانی در سریال‌های ایرانی داره جای خودشو باز میکنه. و من تلاش می‌کنم با نشان دادن نقاط ضعف به بهود این فرهنگ کمک کنم.  رفتار تراپیست قابل باور نیست در این صحنه! مراجعه کننده از علت اصلی مراجعه خود که مربوط به سوگ پدرش است صحبت می کند و بلافاصله تراپیست از موضوع خارج می شود و از مشکل خواب که اصلا موضوع بحث نبود و صرفا از نشانه بیماری، مثل سرفه در سرماخوردگی است می پرسد!  

بیشتر بخوانید: استوری جذاب سحر دولتشاهی از فیلم جدیدش+ عکس  

* تراپیست همه چیزدان نیست! و قرار هم نیست باشد. اگر تراپیستی تلاش می کند تا همه چیزدان  و یا عقل کل دیده شود ردفلگه. ضمن اینکه در روانکاوی استاندارد سوال های این چنینی از روانکاو معمولا بدون پاسخ می ماند تا مسیر تداعی آزاد مراجعه کننده دستکاری نشود. تراپیست در رویکرد روانکاوانه هیچ گاه در جلسه اول تشخیص نمی دهد. تراپیستی که داستان مراجعه کننده را هنوز نشنیده از کجا می داند که مهمترین ترومای او کدام مساله است؟ و در ضمن بیان آن هم بی مورد است.  در وانکاوی سرعت، سرعت مراجعه کننده است و اوست که ترجیح می دهد از چه چیزی صحبت کند و از چه چیزی صحبت نکند. تراپیست نباید موضوعی را وسط بکشد. در ادامه می بینیم که مساله مادر مراجعه کننده اتفاقا بسیار پیچیده و سخت بوده و هستند مراجعینی که ممکن است بعد از ۶ ماه بتوانند  خودشان  مسائل سخت را هم بیان کنند. این بخشی از روند عاملیت در روانکاوی است و نباید دستکاری شود.  مراجعین در هر نوع رویکردی از روان درمانی، از ر دفلگ های تراپی اطلاع ندارند. برخی خط قرمزها آشکارتر هستند و برخی پنهان. بعضی مربوط به تنظیمات اتاق درمان است و بعضی مربوط به کیفیت تراپیست. اما همه آسیب زننده هستند. همه باید به هم یادآوری کنیم: ردفلگ را نباید تحمل کرد!

کابری به نام پردیس که خود را روان درمانگر معرفی کرده است هم درباره این بخش از سریال افعی تهران در قالب یک رشته توئیت نوشته است:

* فکر میکنم قبل از تراپیست و نقدش خوبه ‌درباره خود این خشم حرف بزنیم.  تراپی آینه اغراق شده روابط ماست. روابط انسانی که پر از ناکامین. میبینید اول میگه که پدر و مادرم منو ناکام کردن، بعد میگه توام با مرزهات داری ناکامم میکنی. این ناکامی دردناکه،خشمگین کننده‌است.

* ما سال‌هاست فراموش کردیم چقدر درد کشیدیم وقتی توی دنیای کابوس‌وار و ترسناک کودکی ناکام شدیم. ما در کودکی هم خشمگین میشدیم اما جواب خشم زندانی شدن داخل زیرزمین بود اما فرق تراپی اینجاست این‌بار ناکام میشی اما میتونی فریاد بزنی و میتونی از این ناکامی خشمگین باشی و با خشم بزرگتر ‌و نابودگر طرف مقابل روبرو نشی بخاطر همین این صحنه و حرف‌های پیمان معادی زیبا بود.همه جلسات تراپی حال خوب کن نیستن.گاهی در تراپی خشم میاد و این خشم هم جزئی از ماست.این جور وقتا فقط میشه امیدوار بود اتحاد درمانی که درگذشته ساختیم بعد از این اتفاق، درمانمون رو حفظ کنه.

* ‌پ.ن: درمورد تراپیستم هنوز سریال کامل رو ندیدم ولی راست میگه دیگه دو دقیقه ننویس خستمون کردی حافظه‌ات مگه چقدر ضعیفه؟ فکرمیکنم بهتر بود روی تراپیست بیشتر کار میشد،اما مهمه بدونید این خشم درجلسات ممکنه پیش بیاد و نه تنها بده بلکه نقطه مهمی از درمانه.

واکنش کاربران در این خصوص را بخوانید:

* اکانت توئیتری هالدینی نوشت:  زیاد از من می‌پرسند که این خانم تراپیسته توی فیلم رو نقد کن. عزیزان، برای اینکه چیزی رو نقد کرد، باید حدی از ارزش حرفه‌ای رو داشته باشه. جملات، لحن بیان و اکت‌ها بلااستثنا غلطه. نقد روان‌درمانگری ایشون مثل اینه که به یه پزشک بگین جراحی مهران مدیری توی اون سریال طنزه رو نقد کن.

* لیلی دیگر کاربر مجازی گفت: میدونید چی باعث میشه این فیلما خوب نباشن، به دل آدم نشینن؟ «ادا». فیلمای ایرانی ادا دارن. واقعی نیستن. مدل حرف زدن، دیالوگا، میمیک صورت، صحنه‌پردازی، فرسنگ‌ها با زندگی معمولیمون فاصله داره چه برسه جلسه تراپی.

* کامران هم توئیت زد: من معذرت می‌خوام این رو می‌گم اما پر بیراه هم از فروید ایراد نمی‌گرفتن که ترسنفرنس کلید درمان تحلیلی نیست، ساید ایفکت درمان تحلیلیه. مراجع میاد و به جای بهتر شدن حالش، یه مشکل بزرگ‌تر-انتقال به درمانگر- به باقی مشکل‌هاش اضافه می‌شه. در پزشکی به این می‌گند سایدایفکت، نه درمان.

* محمد هم در نقد این سکانس از سریال نوشت: شما بازی دی‌کاپریو و فارمیگا به عنوان مراجعه‌کننده و مشاور روانشناس رو در فیلم رفتگان اسکورسیزی ببینید تا به این نگید بازی خوب:)

* مژگان هم نظر داد: این سکانس چون حرف حق راجع به مشاوره و تراپی زد ، جالب بود ، وگرنه بازی معادی عادی بود.