نقش والدین در آینده فرزندان، چیست؟
والدین با نگاه به آنچه که در گذشته خودشان روی داده، تلاش میکنند تا شرایط مناسبی برای فرزندانشان فراهم کرده تا آنها دیگر چنین سختی هایی را پشت سر نگذارند.
کم نیستند پدر و مادرهایی که شبها از فکر و خیال اینکه شاید در آینده فرزندشان نتوان فرصتهای تحصیلی مناسبی داشته باشد یا از فرصتهای شغلی به خوبی استفاده نکند، از خواب میپرند یا خواب خوبی ندارند. در واقع این ترس را باید در صدر تمامی نگرانیهایی دانست که والدین درباره آینده کودکانشان دارند.
اما واقعیت این است که چنین نگرانی، واکنش طبیعی به تحولات اقتصادی روز دنیاست. آنها از این بیم دارند که در آینده فرزندانشان نتوانند شرایط کاری مناسبی داشته باشند و به همین دلیل ترجیح میدهند آنها همواره به تحصیلات خود ادامه داده تا از این طریق به دست آوردن فرصتهای شغلی مناسب را به نوعی برای خود تضمین کنند.
والدین با نگاه به آنچه که در گذشته خودشان روی داده، تلاش میکنند تا شرایط مناسبی برای فرزندانشان فراهم کرده تا آنها دیگر چنین سختیهایی را پشت سر نگذارند. واقعیت امر نیز چنین است؛ در عصر حاضر بحرانهایی نظیر بیکاری و تنشهای اقتصادی، بسیاری از کشورهای جهان را درگیر کرده اند.
از طرف دیگر هزینه داشتن یک زندگی معمولی و نسبتا مرفه به مراتب بالاتر از قبل شده است و دقیقا به همین دلیل است که والدین از آینده نامعلوم کودکانشان از هم اکنون نگرانی دارند. این نگرانی در بسیاری از موارد به مرحل وحشت هم میرسد.
در این شرایط والدین تلاش میکنند که از همان دوران طفولیت، ذهن کودکشان را تقویت کرده و از هر ابزاری برای آموزش بهتر به فرزندشان استفاده کنند. در نتیجه خرید انواع اسباب بازیهای فکری و سرگرم کننده که جنبه آموزشی نیز داشته باشند در صدر فهرست خرید والدین قرار میگیرد. اما این تصمیمی منطقی به نظر نمیرسد. تحقیقات نشان میدهد بهترین کمک برای رشد ذهنی کودک، خرید حداقلها و بازی با داشتههاست.
تنها در آمریکا، والدین سالانه ۷۰ اسباب بازی جدید برای فرزندشان خریدار میکنند. اما این یک نگرش اشتباه است. والدین باید ذهن کودک را درگیر بازیهای فکری و خلاقانه کنند. آنها باید از همان تعداد محدود اسباب بازیهایی که در خانه وجود دارد برای تقویت ساختارهای ذهنی کودک استفاده کنند تا خلاقیت نهفتهاش شکوفا شود.
اما واقعیت این است که چنین نگرانی، واکنش طبیعی به تحولات اقتصادی روز دنیاست. آنها از این بیم دارند که در آینده فرزندانشان نتوانند شرایط کاری مناسبی داشته باشند و به همین دلیل ترجیح میدهند آنها همواره به تحصیلات خود ادامه داده تا از این طریق به دست آوردن فرصتهای شغلی مناسب را به نوعی برای خود تضمین کنند.
والدین با نگاه به آنچه که در گذشته خودشان روی داده، تلاش میکنند تا شرایط مناسبی برای فرزندانشان فراهم کرده تا آنها دیگر چنین سختیهایی را پشت سر نگذارند. واقعیت امر نیز چنین است؛ در عصر حاضر بحرانهایی نظیر بیکاری و تنشهای اقتصادی، بسیاری از کشورهای جهان را درگیر کرده اند.
از طرف دیگر هزینه داشتن یک زندگی معمولی و نسبتا مرفه به مراتب بالاتر از قبل شده است و دقیقا به همین دلیل است که والدین از آینده نامعلوم کودکانشان از هم اکنون نگرانی دارند. این نگرانی در بسیاری از موارد به مرحل وحشت هم میرسد.
در این شرایط والدین تلاش میکنند که از همان دوران طفولیت، ذهن کودکشان را تقویت کرده و از هر ابزاری برای آموزش بهتر به فرزندشان استفاده کنند. در نتیجه خرید انواع اسباب بازیهای فکری و سرگرم کننده که جنبه آموزشی نیز داشته باشند در صدر فهرست خرید والدین قرار میگیرد. اما این تصمیمی منطقی به نظر نمیرسد. تحقیقات نشان میدهد بهترین کمک برای رشد ذهنی کودک، خرید حداقلها و بازی با داشتههاست.
تنها در آمریکا، والدین سالانه ۷۰ اسباب بازی جدید برای فرزندشان خریدار میکنند. اما این یک نگرش اشتباه است. والدین باید ذهن کودک را درگیر بازیهای فکری و خلاقانه کنند. آنها باید از همان تعداد محدود اسباب بازیهایی که در خانه وجود دارد برای تقویت ساختارهای ذهنی کودک استفاده کنند تا خلاقیت نهفتهاش شکوفا شود.
منبع:
نی نی سایت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼