با کودکان لوس چه کنیم؟

یک روانشناس می‌گوید: والدین اولین و اصلی‌ترین عامل ایجاد لجبازی در کودکان بوده و نوع برخورد با فرزندان از اهمیت بسیاری برخوردار است.

فرشته کریمی روانشناس کودک گفت: مهم‌ترین عاملی که ویژگی لجبازی را در کودکان ایجاد و تقویت می‌کند، نوع برخورد پدر و مادر با فرزندشان است.

کریمی در ادامه افزود: زمانی که پدر و مادر نتوانند قوانین خانه را به طور کامل مدیریت کنند، این تصور در کودکان ایجاد می‌شود که می توانند هر کاری انجام دهند و از آزادی بی حد و حصر برخوردارند.

وی تصریح کرد: زمانی که پدر و مادر خواسته و رفاه فرزندانشان را در اولویت قرار داده و آنها را نسبت به خواسته های خودشان ترجیح می‌دهند، به مرور زمان کودک یاد می گیرد همه چیز باید حول محور او بچرخد و موضوعات دیگر صرفاً حاشیه است.

کریمی اضافه کرد: وقتی کودک شروع می‌کند به جیغ و فریاد زدن، معمولاً پدر و مادر برای ساکت کردن فرزندشان، خواسته او را برآورده می‌کنند. این مسئله باعث می شود فرزند آنها لوس بار بیاید و در آینده نتواند از پس مشکلات خود برآید. چنین کودکانی در آینده در برقراری روابط با دیگران دچار مشکلات فراوانی می‌شوند.

وی اظهار کرد: با ورود به مدرسه مشکلات این کودکان آغاز می شود. کودکان لوس و لجباز در مهد کودک، مدرسه و اجتماع های کوچک فامیلی معمولا طرد می شوند و همین مسئله می تواند ضربه احساسی بدی را به آنها وارد کند.

این روانشناس بیان کرد: به طور کلی پدر و مادر برای اینکه فرزندانشان از این حالت خارج شوند باید نسبت به قوانینی که در حد توان فرزندشان وضع می کنند، جدیت بیشتری داشته باشند. این بدان معنا است که کودک نباید احساس کند می تواند از انجام قوانین شانه خالی کند.

وی در خصوص رفتار مناسب پدر و مادرها با فرزندانشان توصیه کرد: والدین باید در تمام حالات با فرزندشان به یک شیوه رفتار کنند. به عبارتی اگر کودکی فریاد می زند و پا بر زمین می کوبد، پدر و مادر باید این حرکت او را ندید بگیرند و فکر نکنند که با انجام چنین رفتاری بلافاصله باید خواسته او را محقق کنند. از طرفی کودک باید بفهمد که پدر و مادر می توانند شرایط را کنترل کنند تا فکر نکند با جیغ و فریاد می تواند آنها را متقاعد به انجام خواسته‌هایش کند.

کریمی در ادامه صحبت‌هایش تصریح کرد: والدین باید بدانند که هیچ بچه ای لوس به دنیا نمی آید و این پدر و مادرها هستند که بچه ها را لوس و لجباز بار می آورند. همچنین رفتار صحیح پدر و مادر است که می تواند بچه ها را از این حالت نجات دهد.

وی با تاکید بر اینکه بی‌تفاوتی پدر و مادرها نسبت به این ویژگی در فرزندانشان شیوه مناسبی نیست، افزود: در واقع پدر و مادرها با بی توجهی به رفتارهای نامناسب اجتماعی فرزندشان به مشکلات بزرگتری دامن می‌زنند به طوری که فرزند در آینده بسیار منزوی شده و در روابط دوستانه، زناشویی و کاری خود شکست می خورند.

این روانشناس کودک تنبیه بدنی و تحقیر کودکان لجباز را به دلیل جریحه‌دار شدن احساسات و توقعاتشان نامناسب خواند و اضافه کرد: بهترین نوع تنبیه، قهر کردن با فرزند بوده و در صورت مشاهده رفتار نامناسب باید او را برای مدتی از شرایط دلخواهش محروم کرد. از طرفی نباید نسبت به رفتارهای نامناسب فرزند بی‌تفاوت بود. بر این اساس تشویق رفتار صحیح در شرایطی که فرزند به درستی رفتار می‌کند و تذکر شفاهی در مورد رفتارهای نامناسب نقش بسزایی در پرورش ویژگی های صحیح اخلاقی آنها دارد.

کریمی با بیان اینکه خانواده ها در برخورد با کودکان باید حد اعتدال را برقرار کنند، یادآور شد: محبت و توجه بیش از حد و همچنین بی توجهی پدر و مادر به کودک هر دو می تواند به آینده فرزندشان لطمه وارد کند.