هورمون درمانی یائسگی، مختص چه کسانی است؟

هورمون درمانی (HT) به یکی از دو استروژن یا ترکیبی از درمان با استروژن / پروژسترون اشاره دارد. درمان با استروژن که داروی بسیار موثر برای درمان علائم یائسگی است و در پرتو تحقیقات اخیر است هنوز هم ایمن و برای بسیاری از زنان موثر است اگر برای کمتر از پنج سال استفاده شود.

درمان با استروژن چند علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، اختلال خواب ناشی از گر گرفتگی و خشکی واژن را کاهش و یا از بین می برد. داروهای غیر هورمونی موثر و بی خطر برای پرداختن به نگرانی یک زن در مورد پوکی استخوان وجود دارد. استفاده از درمان با استروژن بدون پروژسترون (پروژستین) با افزایش خطر ابتلا به سرطان رحم ( سرطان آندومتر، سرطان پوشش داخلی رحم) در ارتباط است.

درمان با پروژسترون همراه با استروژن بطور قابل ملاحظه ای خطر ابتلا به سرطان رحم (سرطان آندومتر) را کاهش می دهد به طوری که خطر ابتلا به این سرطان معادل زنان بدون مصرف استروژن است. استفاده از درمان خوراکی هورمون (در دوز برنامه سلامت زنان) برای بیش از پنج سال کمی خطر افزایش ابتلا به سرطان پستان، بیماری های قلبی و سکته مغزی از عدم استفاده است.

یائسگی چیست؟
یائسگی مرحله ای در زندگی یک زن است زمانی که قاعدگی متوقف می شود و او نمی تواند بچه بیاورد. در طی یائسگی، بدن هورمون های زنانه، استروژن و پروژسترون کمتری تولید می کند. پس از یائسگی، سطح هورمون کمتر و باعث متوقف کردن دوره های قاعدگی ماهانه و به تدریج امکان باردار شدن از بین می رود. این نوسانات در سطح هورمون همچنین می تواند سبب علائم سختی مانند گرگرفتگی ( احساس ناگهانی گرما، گاهی اوقات با گرگرفتگی و اغلب همراه عرق کردن) و سبب اختلال در خواب می شود.

گاهی اوقات زنان علائم دیگری مانند خشکی واژن و تغییرات خلق و خوی را تجربه کنند. در حالی که بسیاری از زنان دچار مشکل کم و یا بدون مشکل در طی یائسگی روبرو می شوند برخی دیگر ناراحتی متوسط تا شدید را تحمل می کنند.

آیا یائسگی باعث از دست رفتن استخوان می شود؟
سطوح پایین استروژن در دوران یائسگی می تواند باعث از دست دادن استخوان شود به ویژه در پنج سال اول پس از یائسگی سریع تر است. کمبود استروژن پس از یائسگی کشش دیگری را به استخوان اضافه می کند و از دست دادن معمول استخوان وابسته به سن را افزایش می دهد. وقتی از دست دادن استخوان شدید باشد یک بیماری به نام پوکی استخوان باعث ضعف استخوانها شده و مستعد به شکستن می کند.

درمان با استروژن و هورمون درمانی (HT) چه هستند؟
استروژن به صورت قرص، پچ و یا ژل، تنها درمان موثر برای سرکوب گرگرفتگی است. اصطلاح درمان استروژن یا ET، اشاره به درمان با استروژن به تنهایی دارد. از آنجا ET به تنهایی می تواند سبب سرطان رحم (سرطان آندومتر) شود پروژسترون همراه با استروژن در زنان دارای رحم (بدون هیسترکتومی) این خطر افزایش را از بین می برد بنابراین، اصطلاح استروژن / پروژسترون درمانی یا EPT اشاره به یک ترکیب درمانی استروژن و پروژسترون است که به یک زن دارای رحم داده می شود. این روش از تجویز هورمون نیز به عنوان هورمون درمان ترکیبی شناخته شده است.

اصطلاح هورمون درمانی (HT) یک اصطلاح کلی تر است که اشاره به هر دو تجویز استروژن به تنهایی در ( زنانی که هیسترکتومی داشته اند) و ترکیب درمانی استروژن / پروژسترون در (زنان دارای رحم) می باشد. تمام اشکال هورمون درمانی (HT) که مورد تایید FDA است برای درمان گرگرفتگی مشابه و در سرکوب گرگرفتگی موثر است.

عوارض جانبی و خطرات ناشی از هورمون درمانی (HT) چه هستند؟
زنان می توانند در طول درمان با هورمون عوارض جانبی را تجربه کنند این به عوارض جانبی جزئی تر و عوارض جانبی جدی تر تقسیم شده است. عوارض جانبی جزئی تر شایع تر از عوارض جانبی جدی هستند و به طور کلی توسط زنان به عنوان علائم "آزار دهنده" هستند. این علائم عبارتند از: سردرد،حالت تهوع، درد پستان.

این است که هنوز بحث برانگیز است که آیا این عوارض جانبی مربوط به جزء پروژسترون و یا جزء استروژن است. بنابراین، اگر عوارض جانبی برای چند ماه باقی بماند دکتر اغلب جزء پروژسترون و یا استروژن را در هورمون درمانی تغییر می دهد.

نگرانی های سلامت جدی تر برای زنان تحت درمان با هورمون (HT) عبارتند از:
هورمون درمانی خطر لخته شدن رگ در پاها (ترومبوز ورید عمقی) و لخته شدن خون در ریه ها را (آمبولی ریوی) در حدود 2 یا 3 برابر افزایش می دهد. با این حال، مهم است به یاد داشته باشید که این شرایط در زنان سالم بسیار نادر است. بنابراین، افزایش واقعی در معرض خطر ابتلا به زنان سالم حداقل است. زنان با سابقه شخصی یا خانوادگی از لخته شدن خون باید این مسئله را که با توجه به هورمون درمانی (HT) بررسی کنند.

سرطان رحم (سرطان آندومتر): تحقیقات نشان می دهد که زنانی که رحم دارند و از استروژن به تنهایی استفاده می کنند در معرض خطر سرطان آندومتر هستند. با این حال، امروزه بسیاری از پزشکان ترکیبی از استروژن و پروژسترون را تجویز می کنند. پروژسترون در برابر سرطان آندومتر محافظت می کند. زنان بدون رحم (زنانی که هیسترکتومی داشته اند) هیچ خطر سرطان آندومتر ندارند.

سرطان پستان: تحقیقات اخیر نشان می دهد که هورمون درمانی (HT) و به خصوص EPT، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد اگر چه افزایش خطر ابتلا بسیار پایین است. به عنوان مثال، در طرح بهداشت زنان، در یک مطالعه بزرگ قابل اعتماد از هورمون درمانی (HT) در زنان یائسه، پیش بینی شده بود که حدود هشت مورد اضافی در هر 10000 زنی که هورمون درمانی (HT) به مدت 1 سال داشتند در مقایسه با زنانی که قرص دارونما مصرف کردند وجود دارد. افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط با هورمون درمانی (HT) به احتمال زیاد با مدت زمان استفاده افزایش می یابد و به ویژه با پنج سال استفاده یا بیشتر افزایش یافته است.

بیماری های قلبی: اگر چه هورمون درمانی (HT) کلسترول بد را کاهش می دهد و کلسترول خوب HDL را بالا می برد هورمون درمانی (HT) خطر ابتلا به حملات قلبی را در زنان که در حال حاضر بیماری های قلبی دارند افزایش می دهد.

خونریزی واژینال غیر طبیعی: زنان در هورمون درمانی (HT) به احتمال زیاد بیشتر از سایر زنان یائسه تجربه خونریزی غیر طبیعی واژن دارند. آنچه که به نام "خونریزی غیر طبیعی" است بستگی به نوع هورمون درمانی (HT) دارد. با درمان دوره ای، انتظار خونریزی ماهانه می رود خونریزی غیر طبیعی است اگر زمانی که انتظار نمی رود یا بیش از حد سنگین و یا در طولانی مدت رخ دهد. با درمان مداوم روزانه، خونریزی نامنظم می تواند برای شش ماه تا یک سال رخ دهد اگر خونریزی نامنظم برای بیش از یک سال به طول انجامد غیر طبیعی در نظر گرفته می شود بنابراین، هنگامی که خونریزی غیر طبیعی رخ دهد یک دکتر معمولاً یک نمونه برداری از پوشش داخلی رحم (بیوپسی آندومتر) برای رد کردن یک ناهنجاری یا سرطان در رحم انجام می دهد. اگر هیچ علتی پیدا نشد اغلب دوز هورمون درمانی (HT) برای به حداقل رساندن خونریزی غیر طبیعی بیشتر تنظیم می شود.

سکته مغزی: هورمون درمانی (HT) کمی خطر سکته مغزی در زنان در برنامه سلامت زنان مورد مطالعه را افزایش داده است. WHI پیش بینی کرده بود که ۸ سکته مغزی اضافی در هر ۱۰۰۰۰ زنی که هورمون درمانی (HT) به مدت یک سال داشتند در مقایسه با زنانی با مصرف دارونما وجود دارد.

چگونه هورمون درمانی (HT) تجویز می شود؟
پزشکان معمولاً هورمون درمانی (HT) به عنوان ترکیبی از استروژن و دیگر هورمون زنانه مصنوعی، پروژسترون تجویز می کند. ترکیبات پروژسترون مصنوعی به عنوان پروژستین اشاره شده است. استفاده بلند مدت از استروژن بدون پروژسترون خطر ابتلا به سرطان رحم (سرطان آندومتر) را افزایش می دهد در حالی که اضافه کردن پروژسترون این خطر را خنثی می کند. بنابراین استروژن بدون پروژسترون معمولاً تنها برای زنانی که رحم ندارند (هیسترکتومی) توصیه می شود. استروژن به صورت قرص، کرم، غبار اسپری یا (حلقه واژن، قرص واژینال یا کرم واژینال) در دسترس است. انتخاب نوع استروژن بستگی به علائم زنان و توصیه پزشک دارد به عنوان مثال، کرمهای واژینال، قرص واژینال و حلقه واژن برای خشکی واژن استفاده می شود در حالی که قرص در گرگرفتگی استفاده می شود. قرص های استروژن نیز برای خشکی واژن مفید هستند و گاهی اوقات همراه با کرمهای واژینال، قرص و یا حلقه استفاده می شود.

اگر چه پروژسترون معمولاً به شکل قرص موجود است، همراه با استروژن، در پچ یا کرم وجود دارد. پزشکان ممکن است برنامه های مختلف برای گرفتن هورمون درمانی (HT) تجویز کند.

قرص (درمان خوراکی)
به منظور جلوگیری از خونریزی ماهانه واژن، برخی از زنان هر روز دوز کمی از استروژن و پروژسترون با هم انتخاب کنید. این درمان مداوم روزانه است. گاهی اوقات، درمان مستمر روزانه می تواند سبب برخی از خونریزی غیر منتظره نامنظم از واژن برای چند ماه اول درمان به خصوص در زنان جوان تر که تازه به یائسگی ورود می شود. برای این زنان و برای برخی از زنان دیگر، خونریزی دوره ای برنامه ریزی شده قابل قبول تر است. در این زنان، پروژسترون است که معمولاً به استروژن برای 12 روز تقویمی اول ماه اضافه شده است.

پچ و اسپری (درمان ترانس درمال)
درهورمون درمانی (HT) از پوستی به طور مستمر استفاده می شود. برای پچ های جدیدتر نیاز است تا یک یا دو بار در هفته تغییر کند. پچ های ترکیبی استروژن / پروژسترون برای زنانی که هیسترکتومی شده اند برای جلوگیری از سرطان رحم استفاده می شود. پچ هایی به عنوان هورمون درمانی خوراکی (HT) برای کنترل گرگرفتگی موثر است. اسپری میست برای ET در دسترس به عنوان یک اسپری ترانس درمال یک بار در روز استفاده می شود.

قرص واژینال حلقه ها و کرم ها
قرص استروژن واژینال و کرم ها به طور کلی به مدت 2 هفته شبانه تجویز می شوند و پس از آن به دو بار در هفته به عنوان یک "درمان نگهدارنده" بلند مدت کاهش می یابد سطح خونی گردشی استروژن کمی بعد از استفاده از استروژن واژینال افزایش یافته است و ایمنی طولانی مدت از استروژن واژینال حلقه ها، کرم ها و قرص به وضوح ثابت نشده است (برای مثال خطر ابتلا به سرطان رحم، بیماری های قلبی، یا سرطان پستان). به همین دلیل، وقوع خونریزی واژن در طول هر نوع استفاده از استروژن واژینال باید بی درنگ مورد بررسی قرار گیرد.

حلقه های استروژن واژینال برای درمان خشکی دستگاه تناسلی و ادراری و التهاب تایید شده است که می تواند با توجه به کمبود استروژن در زنان پس از یائسگی رخ می دهد. دوز بالاتر حلقه واژینال برای درمان گرگرفتگی در دسترس است به طوری که هورمون آزاد شده با دوز بالاتر از این حلقه به وضوح می رسد سطح کافی برای تحت تاثیر قرار دادن دیگر قسمت های بدن علاوه بر ناحیه تناسلی ایجاد می کند. حلقه واژن در محل به مدت ۱۲ هفته باقی مانده و پس از آن توسط خود زن و یا پزشک خود تغییر می کند. ایمنی طولانی مدت از حلقه استروژن هنوز روشن نشده است اما یک سطح پایین جذب هورمون به جریان خون با استفاده از حلقه استروژن واژینال وجود دارد.

چه کسی باید هورمون درمانی (HT) کند؟
برای زنان مبتلا به گرگرفتگی، به ویژه هنگامی که باعث اختلال در خواب شود می توانید هورمون درمانی (HT) را در نظر بگیرید. استروژن در کوتاه مدت موثرترین درمان برای گرگرفتگی است و در کوتاه مدت ( کمتر از ۵ سال ) استفاده کنید تا خطرات بالقوه برای بسیاری از زنان کاهش یابد.

به دلیل خطرات زیاد هورمون درمانی طولانی مدت (HT) برای بسیاری از زنان، زنانی که در معرض خطر هستند و یا دارای پوکی استخوان می باشند باید با پزشک خود در مورد داروهای غیر استروژن مانند آلندرونات (فوزاماکس) ، ریزدرونات (actonel)، رالوکسیفن (Evista)، تری پاراتاید (Forteo) و کلسی تونین (Miacalain) برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان صحبت کنند.

برای زنان مبتلا به خشکی واژن یا خارش به علت یائسگی می توانید HT در نظر بگیرند. قرص خوراکی، پچ های پوست، ژل یا اشکال استروژن واژینال می توان استفاده کرد. زنانی که علائم یائسگی واژن دارند و در حال تجربه گرگرفتگی نیستند باید یک فرم واژینال استروژن را انتخاب کنند در حالی که زنان با هر دو گرگرفتگی و علایم واژینال می توانید هر نوع ET استفاده کنید. گاهی اوقات، اگر زن هر دو گرگرفتگی و علایم واژینال را دارد هر دو شکل خوراکی و واژینال از ET با هم تجویز می شوند به خصوص اگر نشانه های واژنی با هورمون درمانی خوراکی بهبود نمی یابد. توصیه می شود که زنان هورمون درمانی را با کمترین دوز موثر برای کوتاهترین زمان ممکن را انتخاب کنند.

چه کسی نباید هورمون درمانی (HT) شود؟
بر خلاف باور عموم، زنان مبتلا به فشار خون بالا که با دارو کنترل می شوند می توانند هورمون درمانی شوند به دلیل اینکه هورمون درمانی افزایش قابل توجهی در فشار خون ایجاد نمی کنند. یک دلیل عمده پزشکی برای نگرفتن هورمون درمانی (HT) یک سابقه پزشکی شخصی سرطان پستان یا سرطان رحم است. زنان مبتلا به خونریزی غیر طبیعی واژینال باید یک ارزیابی قبل از شروع هورمون درمانی (HT) برای نداشتن سرطان رحم انجام شود به طور مشابه، ماموگرافی روتین و امتحانات پستان برای حذف حضور سرطان پستان مهم هستند.

در حالی که هورمون درمانی (HT) ممکن است در زنان مبتلا به میگرن یا بیماری کبدی، انواع خاصی از هورمون درمانی (HT) (اغلب یک پچ یا داخل مهبل) استفاده شود که ممکن است برای جلوگیری از تشدید این شرایط انتخاب شود.

زنان با بیماری های قلبی نباید هورمون درمانی (HT) شوند و هورمون درمانی (HT) در بیماری عروق کرونر باید با احتیاط آغاز شود. زنان با آنتی بادی phosopholipid، از جمله آنتی بادی های کاردیولیپین یا ضد انعقاد لوپوسی، نباید HT کنند زیرا دلیل خطر اضافه شدن لخته شدن خون و ترومبوز وجود دارد.

چه معاینات پزشکی برای زنان با هورمون درمانی (HT) توصیه می شود؟
همه زنانی که هورمون درمانی (HT) می شوند باید یک آزمایش پزشکی در هر سال انجام شود. در آن زمان، دکتر یا پرستار یک معاینه پستان انجام می دهد و سفارش یک ماموگرام (تصویر اشعه X ویژه از سینه ها) برای بررسی توده در سینه که احتمالا ممکن است سرطانی باشند داده می شود و یا حتی قبل از این چک آپ، باید الگوی خونریزی یک زن با پزشک بحث شود تا مطمئن شوید که آن در درون الگوی مورد انتظار برای نوع خاص هورمون درمانی (HT) است. دیگر ارزیابی غربالگری نیز ممکن است در این چک آپ سالانه انجام شود.