درمان نازایی با تخمک اهدایی، نظر فقها

بعضی از فقها بین موردی که مادر جاهل به عمل لقاح و موردی که مادر عالم به آن باشد تفکیک کرده گفته اند: در مورد اول طفل در حکم ولد شبهه و ملحق به مادر است اما در مورد دوم چون زن به نبودن رابطه زوجیت بین او و صاحب نطفه آگاه بوده طفل در حکم ولد زنا است که به زانی ملحق نمی شود. بنابراین اگر زنی با مراجعه به پزشک علت را باردارنشدن خود اعلام کند و پزشک بدون اطلاع و رضایت زن، نطفه مرد اجنبی را وارد رحم او کرده موجب بارداری زن شود طفلی که بدین طریق به دنیا می آید در حکم ولد شبهه و ملحق به مادر طبیعی خود است اما اگر لقاح با آگاهی و رضایت زن انجام شده باشد طفل منتسب به او نخواهد بود.

لکن می توان گفت طفل فقط در صورتی به مادر خود ملحق نمی شود که مادر زناکار محسوب گردد (ماده ۱۱۶۷) و در مورد لقاح مصنوعی اعم از این که زن جاهل یا عالم به آن باشد زنا صادق نیست و طفل ملحق به مادر است. برخی فقهای معاصر همین نظر را پذیرفته و در تأیید آن گفته اند: در غیر مورد زنا اگرچه انعقاد نطفه و تکون طفل به نحو نامشروع باشد (چنانکه کسی با زن خود در حال قاعدگی یا روزه ماه رمضان نزدیکی کند یا کسی با حلیله خود مجامعت کند و زوجه از طریق مساحقه زن دیگری را باردار کند) طفل ملحق به زن است؛ زیرا، در رحم او پرورش یافته و عرفاً و لغتاً فرزند او نامیده می شود و هیچ دلیل شرعی برخلاف آن موجود نیست؛ زیرا، آن چه دلالت بر نفی ولد می کند به زنا اختصاص دارد و مقتضای عموم آیه "وإن امهاتهم إلا اللائی ولدنهم" الحاق چنین طفلی به مادر است.