انواع حاملگی های پرخطر، هشدارهای جدی!

«بارداری پرخطر» یعنی بارداری که از مسیر عادی، منحرف شود. بعضی از خانم‎ها بارداری خود را به این صورت آغاز می کنند و بعضی دیگر، تحت شرایط خاصی، تحت در معرض خطر هستند. در این صورت، با انجام آزمایشات و مشاوره‎های ویژه در مورد تغذیه دارو یا شیوه زندگی، تحت مراقبت‎های خاصی قرار خواهند گرفت. در گذشته به مادرانی که برای اولین بار، باردار می‎شدند و سن آنها بیشتر از ۳۰ بود یا همه خانم‌های با Rh منفی، در معرض خطر گفته می‎شد اما امروزه هیچ‎یک از این موارد، جزو این گروه نیستند و ابتلا به بیماری‎های مزمن یا داشتن سابقه بیماری‎های زنان، معمولاً جزو موارد پرخطر است.

فشار خون بالا

داشتن فشار خون بالا، به کلیه‎های مادر آسیب می‎رساند و باعث تولد نوزاد نارس و کم‎وزن می‎شود. همه راه‏‎هایی که برای مادران با فشار خون بالا به‎کار می‎رود، مانند تجویز داروهای ادرار آور، در دوران بارداری، بی‎خطر نیستند. اگر فشار خونتان کمی بالاتر از حد معمول باشد، می‎توانید با مشورت با پژشک، کلاً داروها را قطع کنید. در طول مدت بارداری، باید فشار خون توسط پزشک و خودتان کنترل شود چون فشار خون معمولی، خطر کمتری برای کودک دارد. فشار خون بالا، نیاز به مراقبت بیشتری دارد که احتمالاً شامل استراحت و رژیم غذایی می‎شود. حالتی که در اثر فشار خون بالا در سه‎ماهه دوم و سوم ایجاد می‎شود، «مسمومیت حاملگی» نام دارد.

دیابت‎ها

به دلیل پیشرفت علم پزشکی و کنترل دیابت، مبتلایان به دیابت نوع اول (وابسته به انسولین)، دیگر از باردار شدن منع نمی‎شوند. برای درمان، ۶ ماه قبل از باردار شدن، باید شروع به پایین آوردن میزان قند خون آنها کرد که تقریباً همه خطرات (از عفونت مجاری ادرار تا سقط، جنین مرده و نقص‎های مادرزادی متغیر است) را کاهش می‎دهد. در دوران بارداری نیز یک رژیم غذایی صحیح و انجام تمرینات ورزشی، همراه با کنترل دائمی میزان گلوگز خون، برای کنترل این بیماری ضروری است. نوع دیگر دیابت، دیابت حاملگی است که در سه‎ماهه دوم و سوم ایجاد می‎شود.

درد رماتیسمی مفاصل

«رماتیسم» آسیبی به کودک نمی‎رساند اما معمولاً درد مفاصل، طی حاملگی از بین می‎رود و غالباً یک یا چند ماه بعد از زایمان، مجدداً ظاهر می‎شود. داروهایی که معمولاً برای این بیماری تجویز می‎شوند، آسپرین و استروئیدها هستند که برای بیشتر خانم‎های باردار توصیه نمی‎شود اما در شرایط خاص پزشکی و با مراقبت‎های دقیق، معمولاً مورد استفاده قرار می‎گیرند.

با متخصص زنان یا یک متخصص دیگر مشورت کنید تا مقدار داروی مصرفی را به حداقل ممکن برساند و راه‎های دیگری مانند استراحت را برای رهایی از آن، انتخاب کنید. در طول بارداری، به همه توصیه‎ها و نکات مراقبتی برای مبارزه با بازگشت بیماری بعد از زایمان، عمل کنید. احتمالاً در خانه‎داری و مراقبت از کودک، نیاز به کمک خواهید داشت.

صرع

در دوران بارداری، خبرهای خوبی در مورد این بیماری وجود دارد. بعضی از تحقیقات نشان می‎دهد که در دوران بارداری، تنها نیمی از افراد مبتلا به صرع، دچار حمله مغزی می‎شوند. یک‎چهارم آنها کمتر از معمول و یک‎چهارم نیز بیشتر از حد معمول، مخصوصاً در اواخر سه‌ماهه سوم، هنگامی که میزان هورمون پروژسترون به حداکثر می‎رسد، دچار آن می‎شوند. خوشبختانه امروزه پزشکان شناخت بهتری نسبت به چگونگی کنترل حملات مغزی در دوران بارداری دارند. علارغم اینکه نقص‎های مادرزادی به بعضی از داروهای ضد صرع، نسبت داده شده است، احتمال خطر نسبتاً پایین است و تنها ۲ تا ۶ درصد بیشتر از حد طبیعی است. ممکن است پزشک توصیه کند مقدار داروی مصرفی را کم یا کاملاً قطع کنید. اگر طی دو یا سه سال قبل از بارداری، دچار صرع شده‎اید، بدون مشورت با پزشک، داروهایتان را قطع نکنید. اسیدفولیک که معمولاً قبل از بارداری تجویز می‎شود، خطر نقص‎های مادرزادی که در اثر مصرف دارو ایجاد می‎شود را کاهش می‎دهد و در طول مدت بارداری، خواب و استراحت کافی و اجتناب از نگرانی، به بعضی از خانم‎ها برای جلوگیری از صرع کمک می‎کند.

سن بالای ۴۰ سال

بعضی از پزشکان سن ۳۵ سال را نشانه خطر می‎دانند. اگرچه سن، به تنهایی شما را از گروه «در معرض خطر» مجزا نمی‎کند، مطالعات انجام شده نشان داده است که بعضی از خطرات، با افزایش سن، افزایش می‎یابند. این خطرات عبارتند از: افزایش ابتلا به فشار خون بالا، فیبروم، دیابت‎ها و افزایش احتمال نقص‎های مادرزادی. در این مورد، معمولاًٌ نوع مراقبت، با سایر خانم‎های باردار، تفاوتی نخواهد داشت به جز شرایطی که نیاز به مراقبت خاص و ویژه داشته باشد.

سابقه سقط‎های مکرر

در این صورت ممکن است در اوایل بارداری، نیاز به مراقبت‎های دقیق‎تری وجود داشته باشد.