کپسول اووبوست و بارداری، چقدر صبر کنم؟

نحوه ی مصرف متفورمین
-متفورمین را دقیقا طبق دستور پزشک مصرف کنید; ممکن است پزشک شما در ابتدا دارو را با مقدار کم شروع کند و سپس به تدریج مقدار و تعداد نوبت دارو را افزایش دهد تا بدن شما به تغییرات ایجاد شده توسط دارو عادت کند و احتمال بروز عوارض کمتر شود.
- سعی کنید دارو را بطور منظم و در ساعات مشخصی از شبانه روز مصرف نمائید. مصرف متفورمین همراه وعده ی غذایی اصلی یا پس از یک میان وعده توصیه می شود.
- در صورتی که قرص متفورمین برای شما تجویز شده است، ( روی بسته بندی این داروها در کنار نام دارو علامت SR دیده می شود ) از نصف کردن یا خرد کردن دارو خودداری کنید و قرص را بطور کامل ببلعید.
-در صورت فراموش کردن مصرف یک نوبت دارو بلافاصله پس از یادآوری آن را مصرف کنید مگر آنکه زمان یاد آوری به نوبت مصرف بعدی دارو نزدیک باشد.
در این شرایط نوبت فراموش شده را مصرف نکنید و نوبت بعدی را در زمان خودش مصرف کنید اما به هیچ وجه مقدار مصرف دارو را دوبرابر نکنید.

توصیه های متفورمین
-در مدت درمان با این دارو تحت نظر. پزشک خود بمانید و آزمایشات و معاینات دوره ای لازم را بطور منظم انجام دهید.
- به علت اینکه قند خون بالا می تواند عوارض جدی چشمی در بر داشته باشد، حتما بصورت منظم معاینات چشمی لازم را انجام دهید تا از بروز چنین عوارضی پیشگیری نمائید.
- قند خون بالا منجر به آسیب به اعصاب ( خصوصا اعصاب انتهایی اندام ها ) می شود.
این مسئله باعث می شود احساس بیمار به درد، ضربه یا بریدگی و ... و هرگونه آسیبی کمتر شود و در نتیجه زخم یا آسیب ایجاد شده گسترش یابد و عفونت کند. همچنین ابتلا به دیابت منجر به کندتر شدن ترمیم های بافتی می شود; لذا تا جای ممکن از کفش های جلو پهن و مناسب سایز پایتان استفاده کنید.
هر شب پاهای خود را بشویید و وضعیت بدن خود را از نظر بروز کبودی، زخم، ورم یا قرمزی خصوصاً در ناحیه ی پاها، به پزشک خود اطلاع دهید و هرروز مراقبت های لازم را تا بهبود کامل زخم انجام دهید.
- این دارو با تغییر در سیکل قاعدگی ممکن است احتمال بارداری را افزایش دهد و خانم ها در سنین باروری در مدت دارو درمانی با ترکیبات حاوی متفورمین باید این مساله را در نظر بگیرند.
-به توصیه های پزشکتان در مورد رژیم غذایی، ترک سیگار و فعالیت بدنی مناسب خود عمل نمایید.
-بطور کلی دارو درمانی با داروهای ضد دیابت ممکن است منجر به بروز علایم افت قند خون در بیمار شود.
به همین جهت بهتر است بیماران دیابتی همیشه علایم مربوط به افت قند خون (تعریق سرد، تپش قلب، لرزش، بی قراری و ضعف شدید، تاری دید و سرگیجه) را در نظر بگیرد و توصیه های لازم جهت مقابله با افت قندخون (هایپوگلیسمیا) را از پزشک یا داروساز خود در یافت کند.
-در صورت شروع هرگونه درمان یا قصد عمل جراحی، درمانگر خود را از مصرف این دارو مطلع نمایید.
-پیش از شروع هرگونه فعالیت ورزشی جدید که برروی سطح قندخون اثرگذار است، با پزشک خود مشورت نمایید و توصیه های لازم را دریافت کنید.
-در صورت احساس تشنگی بیش از حد، تکرر ادرار و خستگی زیاد به پزشک خود اطلاع دهید زیرا این علائم می تواند از افزایش قندخون باشد.
-معمولاً درمان دیابت در تمام طول زندگی فرد ادامه دارد لذا مصرف دارو را تا زمانی که پزشک به شما توصیه می کند ادامه دهید.

عوارض شایع متفورمین
-تهوع ، استفراغ و اسهال خصوصاً در ابتدای شروع درمان با این دارو ممکن است رخ دهد.
جهت جلوگیری از آن، دارو را همراه یا بلافاصله پس از غذا مصرف کنید. معمولاً پس از چند روز مصرف، بدن شما به دارو عادت می کند و این عارضه برطرف می شود. با این حال در صورت شدید یا ادامه دار شدن این علائم به پزشک خود مراجعه نمایید.
در صورت ابتلا به اسهال نیز از آب و مایعات به مقدار کافی استفاده نمایید.
-در صورت احساس طعم غیر طبیعی در دهان، کاهش اشتها و درد شکمی ادامه دار، به پژشک خود مراجعه نمایید.

عوارض نادر اما مهم
-پزشک ممکن است در مورد عوارض مهمی که در صورت بروز مشکلی به نام اسیدوز لاکتیک ایجاد می شود، به شما اطلاعاتی دهد.
احتمال بروز این عارضه بسیار کم می باشد اما بدلیل اینکه رسیدگی و درمان هرچه سریع تر این وضعیت واجب است، در صورت بروز علائمی همچون تهوع ، بی حالی یا خستگی شدید، تنگی نفس یا نفسه زدن(کوتاه و بریده نفس کشیدن)، احساس یا بوی میوه ی فاسد شده در دهان، در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه نمایید.

موارد مصرف متفورمین
مت فورمین در درمان دیابت غیر وابسته به انسولین بکار می رود. این دارو بویژه برای درمان بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین که به رژیم غذایی پاسخ نداده اند و همچنین در بیمارانی که اضافه وزن دارند، به کار می رود.

مکانیسم اثر متفورمین
مت فورین از طریق کاهش گلوکونئوژنز و افزایش مصرف محیطی گلوکز اثر می کند. از آنجا که تنها در حضور انسولین آندوژن مؤثر می باشد تنها در افرادی مؤثر است که بخشی از سلول های پانکراس آنها سالم باشد.
تصور می شود که مت فورین تعداد و یا قدرت اتصال انسولین به گیرنده های غشاء سلول، بویژه گیرنده های محیطی را افزایش می دهد.

فارماکوکینتیک متفورمین
فراهمی زیستی دارو ۶۰-۵۰ درصد است ولی غذا ، سرعت و میزان جذب دارو را کاهش می دهد. نیمه عمر دارو۲/۶ ساعت است و بطور عمده به صورت تغییر نیافته از کلیه ها دفع می شود.

منع مصرف متفورمین
دارو در مواردی مانند بیماری های کبدی و کلیوی، بیماری های قلبی، استعداد ابتلا به اسیدوز لاکتیک، عفونت شدید، سوختگی شدید، جراحی، تروما، دهیدراتاسیون، اغمای دیابتی و کتواسیدوز نباید مصرف شود.

عوارض جانبی متفورمین
مهمترین عوارض جانبی ناشی از مت فورین بی اشتهایی ، تهوع، استفراغ، اسهال( معمولاً زودگذر)، اسید لاکتیک( قطع درمان لازم می باشد) و کاهش جذب ویتامین B۱۲ می باشند.

تداخلات دارویی متفورمین
سایمتیدین، آمیلوراید، بلوک کننده های کانال کلسیم، دیگوکسین، مرفین، پروکائین آمید، کینین، رانیتیدین، تریامترن، تری متوپریم و وانکومایسین که توسط انتقال توبولار کلیوی دفع می شوند، غلظت پلاسمایی مت فورمین را افزایش داده و با کلیرانس کلیوی آن تداخل می کنند.

هشدار ها متفورمین
۱. در افراد مسن به دلیل احتمال وجود بیماری های عروق محیطی و یا اختلال عملکردکلیوی، دارو باید با احتیاط مصرف شود.
2. در شرایطی مانند اسهال، استفراغ، فلج معده، انسداد روده و دیگر شرایطی که جذب غذا را به تأخیر می اندازد، ممکن است تغییر مقدار مصرف دارو لازم بوده و یا انسولین جایگزین آن شود.
۳. در پرکاری یا کم کاری تیروئید تنظیم مقدار مصرف دارو لازم است.

توصیه های دارویی متفورمین
۱. مصرف مت فورین باید به مدت ۲ روز قبل از جراحی یا استفاده از مواد حاجب برای آزمایشات پزشکی قطع شود.
2. در صورت بروز علائم اسیدوز لاکتیک( اسهال، درد و کرامپ های عضلانی، تنفس کوتاه و سریع، خستگی ، ضعف و خواب آلودگی) و یا استفراغ سریعاً به پزشک مراجعه شود.