دستگاه تناسلی زنان، بیشتر بدانید

ساختار دستگاه تناسلی در زنان به دو قسمت تقسیم میشود: ساختار داخلی و ساختار خارجی.

ساختار داخلی : ساختارهای دستگاه تناسلی زن (تخمدان ها،لوله های حمل تخمک، رحم و مهبل)در یک سوم پایینی شکم قرار دارند. تخمدان ها،حاوی فولیکول هایی هستند که تخمک ها(سلول هایی که با اسپرم مرد ترکیب شده،نوزاد ایجاد میکنند )را در خود نگه میدارند. هرماه یک تخمک بالغ شده،از تخمدان رها می شود)). فیمبریا تخمک را به داخل لوله حمل تخمک هدایت می کند و از آنجا تخمک به طرف رحم رانده می شود. مهبل که مسیری با جدار عضلانی است،ارتباط رحم را با خارج بدن برقرار می سازد.

ساختار خارجی : که مجموعا فرج نام دارند، شامل کلیتوریس حساس و چین های پوستی به نام لب هستند که ورودی مهبل و پیشابراه را محافظت می کنند. در ادامه بصورت کامل دو ساختار توضیح داده شده است:

ساختار خارجی دستگاه تناسلی زنان

ناحیه تناسلی خارجی زنان اغلب منطقه پریمیوم (محل عجان) را اشغال می کنند و به طور کلی به عنوان ولو (پودندوم) نامگذاری می شوند. ساختار خارجی تناسلی زنان شامل قسمت های زیر می باشد:

استخوان شرمگاهی

لبه بزرگ واژن

لبه کوچک واژن

چوچوله (کلیتوریس)

دهلیز

پرده بکارت

پیازهای دهلیزی

غدد دهلیزی

استخوان شرمگاهی

استخوان شرمگاهی شامل یک توده بافت چربی زیر جلدی قدامی سمفیز ناحیه شکمی است و بیشتر موهای دنباله را در بر می گیرد.

لبه بزرگ واژن

لبه بزرگ واژن یک جفت چروک های ضخیم پوست و بافت چربی است که در پایین تر از شرمگاهی وجود دارد. شکاف بین چین ها شکاف پودندال نامیده می شود. موهای تناسلی بر روی سطوح جانبی لبه بزرگ واژن در هنگام بلوغ رشد می کنند، در حالی که سطوح داخلی بی مو هستند. رباط حلقوی رحم از طریق کانال کشاله ران وارد می شود و تا لبه بزرگ واژن ادامه می یاد، جایی که الیاف عصبی گسترش یافته و با بافت استخوان شرمگاهی مخلوط می شوند. لبه بزرگ در جبهه جلو ضخیم تر است.

لبه کوچک واژن

- لبه کوچک واژن بسیار نازک تر و کاملا بدون مو است. انتهای جلو آنها لایه های بالا و پایین را تشکیل می دهند. لایه های بالایی نسبت به کلیتوریس بالاتر است و پوست ختنه گاه را ایجاد می کند. لایه پایین تر از کلیتوریس عبور می کند و فریتین کلیتوریس را تشکیل می دهد.

- لب های کوچک دستگاه تناسلی زنان در هدایت صحیح ادرار نقش دارند. این دو لبه از بالا و پایین به هم متصل هستند.در میان لب ‌های فرج فضایی بوجود می‌آید که خروجی پیشابراه (مسیری که ادرار را از مثانه به خارج بدن می‌رساند- محل ادرار کردن) در قسمت بالایی آن است و در پایین آن خروجی واژن (مهبل) قرار دارد. در دخترانی که هنوز رابطة جنسی نداشته‌اند اکثر قسمت‌های خروجی واژن با لایه ای نازک به نام پردة بکارت پوشیده شده است.

کلیتوریس

کلیتوریس مشابه ساختار آلت تناسلی است اما دارای یورتا نیست و نقش ادراری ندارد. این قسمت به عصب فعال از طریق عصب cavernosal ختم می شود و به تحریک جنسی بسیار حساس است. همچنین بر خلاف آلت تناسلی، کلیتوریس تقریبا کاملا داخلی است و اسپونژیوم کروی ندارد و یا مجرای ادرار را تشکیل نمی دهد.

کلیتوریس دارای بافت لطیفی در بافت فیبرهای متراکم است. هر corpus (بدن) به صورت داخلی عبور می کند و به وسیله یک کاسه به ریموس ایچیووبوبی متصل می شود. رباط معلق و دو عضله کوچک (ایسکووکارنوسی) به همان اندازه که آلت تناسلی است، به کورا متصل می شود. سر کلیتوریس یک تورم کوچکی است که از پوست ختنه گاه ظاهر می شود. در اینجا شریانها شامل رگ های خلفی و خلطی هستند که از پودندال ایلو هیپوگاستریک می آیند.

دهلیز

لبه کوچک واژن یک ناحیه به نام سالن دهلیز شامل می شود که حاوی سوراخ های ادراری و واژن همراه با دهانه های غدد دهلیزی است. پوست ختنه گاه در حاشیه قدامی دهلیز قرار دارد.

پرده بکارت ( هایمن)

- پرده بکارت ساختاری است که در طول باز شدن واژن گسترش می یابد. این پرده دارای یک یا چند دهانه برای تخلیه مایعات قاعدگی است و معمولا برای رابطه جنسی پاره می شود.

- پرده بکارت به صورت یک ورقه نازک (به ضخامت ۱ یا ۲ میلی متر) درست در پشت لب های کوچک فرج قرار دارد و دهانه مهبل را می پوشاند. در پرده بکارت منافذی برای خروج خون قاعدگی وجود دارد. منفذ پرده بکارت در افراد مختلف، اندازه و شکل متفاوتی دارد و از خصوصیات و ویژگی های آن برای تشخیص باکره بودن یا نبودن شخص استفاده می گردد. در اکثر موارد با اولین ورود آلت مردانه به داخل واژن این پرده پاره می‌شود و برای همیشه از خروجی واژن کنار می‌رود.

پیازهای دهلیزی

پیازهای دهلیزی در هر طرف دهلیز قرار دارند. آنها شامل یک جفت بافت نعوظ زیر جلدی هستند که با پیازهای آلت تناسلی و اسپونژیوم corpus مرتبط است. هر دو پیاز در مقابل خروجی های مجرای زیر مجرای مهبل (واژن) قرار دارند. هر یک با عضلات bulbospongious پوشیده شده است.

غدد دهلیزی

غده های بارتولین (وستبولار) دارای اندازه ی نخودی با یک مجرای کوتاه است که به داخل دهلیز یا واژن پایین می آید. هر یک در اطراف مهبل (واژن) یافت می شوند. غده های بارتولین به غدد بلبوترول در مردان تقسیم می شوند و برای حفظ رطوبت و روانکاری در طی رابطه جنسی استفاده می شوند. علاوه بر این، غدد دهلیزی، دهلیز را چرب می کند.

تامین خون

رگ های ناحیه تناسلی خارجی زنان عمدتا توسط شریان های داخلی پودندال تامین می شود که شاخه های بخش قدامی شریان داخلی است.

تخلیه لنفاوی

تخلیه لنفاوی ناحیه تناسلی خارجی زن ها از طریق گره های لنفاوی داخلی و عمیق انجام می شود. لنفاوی از کلیتوریس، پیازهای دهلیزی و لبه های قدامی داخلی می تواند به طور غیر مستقیم به گره های لنفاوی داخل عضلانی تخلیه شود.

منبع: سلامت بانوان اوما