استرسی شدن کودک، دلیل چیست؟

بیشتر بچه هایی با اضطراب اجتماعی می توانند که مدیریت اضطراب ها و هراس های اجتماعی را یاد بگیرند و در نتیجه می توانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند.

بیشتر بچه هایی با اضطراب اجتماعی می توانند که مدیریت اضطراب ها و هراس های اجتماعی را یاد بگیرند و در نتیجه می توانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند، در یک گروه وارد شوند و با دیگران صحبت کنند. فقط در ابتدا به حمایت بیشتری احتیاج دارند.

۱)فرزندتان را طوری تربیت کنید که به نیازهایش و پاسخ به آنها توجه کند:

در یک آزمایش بچه میمونهای به شدت حساس و نفوذپذیر به مادرهایی سپرده شدند که در گروه خودشان رهبر بودند. در حالیکه خواهر و برادر های همان اندازه حساسشان به مادران معمولی سپرده شدند.گروه دوم در سرتاسر زندگیشان دلواپسی و ترس را به وضوح احساس می کردند.

به نظر می رسد مادری کردن به شکل پاسخگو به کوچولوهای حساس کمک می کند تا خودشان را آرام کنند و عکس العمل هایشان را مدیریت کنند

۲)با فرزندتان در مورد نگرانیش همدردی کنید و از مسخره کردنش خودداری کنید:

تصدیق کردن آنچه او احساس می کند بدون قضاوت منفی به او کمک می کند احساس خوبی راجع به خودش داشته باشد. به او این اطمینان خاطر را بدهید که او راجع به بعضی مسائل اشتباه فکر میکند که این فقط احساسش را در مورد خودش بدتر می کند و در نتیجه بیشتر احساس نا امنی خواهد کرد.

۳)رفتار همراه با اعتماد به نفس در برخورد با دیگران را برایش الگوسازی کنید:

بچه ها از تماشای ما یاد می گیرند. به این معنا که با غریبه ها رفتار دوستانه داشته باشید، به دیگران کمک کنید. برخورد همراه با آرامش در مقابل عکس العمل های اجتماعی بچه های دیگر را برایش الگوسازی کنید.

۴)مهارت های اجتماعی پایه ای را برای برخورد با کودکان و بزرگسالان به فرزندتان آموزش دهید:

بچه ها لازم دارند تا در مورد برقراری تماس چشمی، لبخند زدن، دست دادن و پاسخ به گپ و گفت های مودبانه به درستی آموزش ببینند.بازیهایی مربوط به مهارت های اجتماعی انجام دهید و در منزل تمرین کنید.

۵)به فرزندتان کمک کنید تا یاد بگیرد چگونه دوست پیدا کند:

با او نقش بازی کنید که چطور در حیاط بازی به بازی بچه ها بپیوندد، در یک مهمانی چطور خودش را به بچه های دیگر معرفی کند و با آنها بازی را شروع کند.بچه هایی که در پیوستن به گروه های بچه های دیگر موفق هستند، معمولا ابتدا تماشا می کنند تا یک راه برای پیوستن به گروه پیدا کنند به جای این که الکی در گیر شوند.

خواندن کتاب های مربوط به مهارت های اجتماعی همراه با کودک و ایفای نقش در این زمینه در کم کردن اضطراب اجتماعی بسیار می تواند کمک کند.

۶)فرزندتان را هدایت کنید تا نیازهایش را بگوید و برای خودش در موقعیت های اجتماعی اقدام کند:

همه بچه ها نیاز دارند این اعتماد را داشته باشند که می توانند در شرایطی که والدینشان حضور ندارند به آنچه که پیش می آید رسیدگی کنند.این موضوع خصوصا بیشتر زمانی اهمیت دارد که دوستان او را دست می اندازند یا قلدری می کنند. نقش بازی کردن در آموزش مهارت های اجتماعی بسیار مهم است.بازی برای مدیریت اضطراب اجتماعی بسیار کمک کننده است. کتاب خواندن و بحث و گفت و گو در مورد این که (در فلان شرایط چه کار می کنی؟)، برای کمک به کودکانی که به پاسخ ها و رفتارهای مناسب فکر می کنند بسیار ارزشمند است.

۷)برچسب خجالتی به کودکتان نزنید:

در عوض نگرانیش را تصدیق کنید و اشاره کنید به این که او می تواند بر ترسهایش غلبه کند.به عنوان نمونه -گاهی اوقات پیش می آید که در موقعیت جدید باید کمی خونگرم باشی. تولد امیر را به یاد داری ؟!چطور در تمام مدت بازی، دست من را نگه داشته بودی؟! اما در انتها ، تو از بازی با بچه های دیگر کلی لذت برده بودی.

۸)راهبردهای موثر برای برخورد با احساسات ناشی از خطاهای اجتماعی را آموزش دهید:

یک رویکرد بسیار مناسب برای کمک به اضطراب اجتماعی این است که این مهم را به عنوان موضوعی که بخشی از زندگی عادی اکثر مردم را تحت تاثیر قرار می دهد بپذیریم ، بایدهمیشه به خودت اطمینان دهی که تو در هر صورت خوب هستی ، و بر دیگران بیشتر از خودت تمرکز کنی.

برای مثال به فرزندتان یاداوری کنید که او مجبور نیست سرگرم کننده باشد، فقط کافیست بتواند سرگرم شود.به او آموزش دهید تا از بچه های دیگر سوال بپرسد و پاسخ آنها را بشنود. فکر کردن به این که در این شرایط ها باید چگونه رفتار کند او را عصبی می کند.

۹)فرصتهای کوچک روزانه ای را تدارک ببینید تا فرزندتان در آنها بتواند با دیگران تعامل کند:

بچه هایی که اضطراب اجتماعی دارند به زمانهای بیکاری نیاز دارند.خصوصا اگر آنها شخصیت درونگرا داشته باشند. البته آنها همچنین به زمانهای زیادی برای تمرین مهارتهای اجتماعیشان نیاز دارند. همچنین به یاد داشته باشبد که همدردی به معنای محافظت بیش از حد نیست اما هر قدم کوچکی را که خودش بر می دارد تحسین کنید.

۱۰)کودک را مجبور به انجام دادن نکنید:

بعضی از بچه ها دوست دارند که برای مادر بزرگ و پدر بزرگشان جک تعریف کنند یا تواناییهای جدیدشان را به آنها نشان دهند.اما خیلی از بچه ها از این کار بدشان می آید.از منحصر به فرد بودن فرزندتان لذت ببرید بدون این که او احساسی شبیه به این را داشته باشد که: (( او تنها در صورتی ارزشمند است که درخواست شما را اجرا کند))

۱۱)به او آموزش دهید که یک دوست خوب با ارزش تر از آشنایان بسیار است:

برخی از والدین اگر فرزندشان خیلی خونگرم نباشد نگران می شوند.اما چه چیزی مهم تر از این که فرزند شما احساس متصل بودن و در ارتباط بودن می کند؟ یک نفر مثل خودش را دوست دارد و می تواند با او صحبت کند و می خواهد با یک نفر در یک گوشه بازی کند.لازم نیست که او حتما دوستان زیادی داشته باشد، فقط چندتا خوبش کافیه.

۱۲)با آموزش این که ( باید از غریبه ها بترسی) به بچه های بزرگتر ، برایشان اضطراب اجتماعی درست نکنید:

در عوض به او آموزش دهید که همیشه باید با شما یا با معلمش یا با پرستار قابل اعتمادش باشد.اگر یکی از بزرگترهای نزدیکش همراه او باشند لزومی ندارد که از غریبه ها بترسد.وقتی او به قدری بزرگ شد که از مدرسه تا خانه پیاده بیاید شما می توانید بحث در مورد چگونگی مراقبت و امنیت از خودش را با او شروع کنید.

۱۳)اگر فرزند شما عموما هراسان به نظر می آید،به این فکر کنید که شاید او دل مشغولی های بسیاری دارد و آن سوی هراسها این

نیاز وجود دارد که این دل مشغولیها را بیان کند:

وقتی بچه ها چیزهای ترسناکی که احساس ایمنیشان را از بین می برد بیان می کنند ، اضطرابشان سرکوب می شود. و شما می توانید از آنها به عنوان چاشنی یک کوله بار هیجانی یاد کنید که بعدها حل می شوند.مسئله افرادی هستند که در زمانی که احساس ترس و هراس دارند موضوع خوشایندی برای خودشان ندارند. در نتیجه این دل مشغولیها و ترس ها در همانجا قفل می شوند و می مانند.

از زمانی که تن آگاهی وجود دارد، هیجانات احساس می شوند. احساسات برای التیام یافتن باید بیان شوند

به یاد داشته باشید، بسیاری از مسائل و اختلالات کودکان در سن کم قابل درمان هستند و بخشی از آن ها در بزرگسالی غیر قابل درمان. همین الان اقدام کنید.

منبع: روانشناسی کودک