اضطراب جدایی در کودکان، طبیعی است

بسیاری از کودکان و نوجوانان با اضطراب جدایی، می ترسند که دور از خانه بخوابند. آنها ممکن است از رفتن به اردوی تفریحی بترسند، در خانه دوستشان بخوابند یا حتی خانه پدربزرگ و مادربزرگشان بمانند. خوشبختانه شما می توانید به فرزندتان به همان شیوه ای که به تنهایی در خانه می خوابید، برای خوابیدن دور از خانه هم کمک کنید: به وسیله به تدریج مواجه شدن با ترس و اضطراب.

گام ۱: برنامه را توضیح دهید.

بعضی از کودکان و نوجوانان ممکن است بخواهند خارج از خانه بخوابنداما بیش از حد نگران یا مضطرب هستند که آن را امتحان کنند. اگر فرزند شما این مورد را داشته باشد، توضیح دهید که بهترین راه برای مقابله با این ترس این است که گام های کوچکی بردارد. برای کودکانی که نمی خواهند بیرون از خانه بخوابند، توضیح دهید که اضطراب او را مورد آزار و اذیت قرار می دهد و باید با آن مبارزه کرد.

نکته مفید: اضطراب طبیعی است!

به کودک خود بگویید طبیعی است که وقتی برای اولین بار در خانه شخص دیگری می خوابید، اضطراب یا نگرانی داشته باشید. هر کس برای اولین بار ترس کمی دارد، اما این بدان معنی نیست که اتفاق بدی می افتد. از کودک خود بپرسید اولین بار چه احساسی داشت وقتی که فعالیت جدیدی را انجام می داد، مثل دوچرخه سواری و یادگیری نحوه شنا کردن. همیشه اولین بار ترسناک است، اما بعد از مدتی آسان تر می شود. همچنین، در خانه شخص دیگری ماندن می تواند سرگرم کننده هم باشد! با فرزند خود در مورد فعالیت های سرگرم کننده یا بازی هایی که می تواند در جایی جدید انجام دهد، صحبت کنید.

مرحله ۲: یک نردبان ترس بسازید

هنگامی که شما در حال برنامه ریزی برای کنترل اضطراب در مورد دور بودن از خانه هستید، مهم است که برای فرزندتان یک هدف تعیین کنید، مثلا ماندن در خانه مادربزرگ، خوابیدن در یک خانه یک دوست یا دعوت یک دوست برای این که یک شب خانه شما بخوابد. هر هدفی که باشد، شما می توانید با فرزند خود کار کنید تا یک نردبان ترس ایجاد کنید، با مراحلی که او را به سمت این هدف ببرد.

برای مثال اگر هدف فرزند شما خوابیدن در خانه یک دوست باشد، بعضی از گام ها در نردبان ترس می تواند موارد زیر باشد:

یکی از دوستان او به خانه شما بیاید و کل روز را در خانه شما باشد.

یکی از دوستان او به خانه شما بیاید و شب را در خانه شما بخوابد.

دو نفر از دوستان او در خانه شما بخوابند.

به خانه دوستش بروید و با شما در یک اتاق دیگر بازی کند.

به خانه دوستش بروید و حدود یک ساعت بدون شما در یک اتاق بازی کند.

به خانه دوستش برود و شما با او نروید(فقط یکبار به او زنگ بزنید).

شب را در خانه دوستش بخوابد و اگر احساس اضطراب کرده بود، یکبار به او زنگ بزنید.

شب را در خانه دوستش بخوابد بدون این که به او زنگ بزنید.

حتما سرعت پیشرفت فرزند خود را بالا ببرید و همیشه فرزندتان را برای هر تلاشی که درحرکت از یک مرحله به مرحله دیگر در نردبان ترس خود انجام می دهد، تحسین کرده و پاداش دهید.

نکته مفید: گوش دادن و حل مشکل

فرزند شما ممکن است نگرانی های زیادی داشته باشد، مثلا "اگر بروم و اتفاق بدی بیفتد، چه می شود؟" یا " اگر اتفاق وحشتناکی برای من بیفتد، چه؟" ابتدا به نگرانی فرزند خود بدون قضاوت و گفتن این که آن ها واقعی نیستند یا درست نیستند گوش کنید. به یاد داشته باشید، این ترس ها برای فرزند شما بسیار واقعی هستند. سپس، مشکل فرزندتان را حل کنید و برنامه ریزی کنید. به عنوان مثال، اگر فرزند شما در مورد یک اتفاق ترسناک نگران است، بپرسید: "خوب، اگر این اتفاق افتاد، چه کاری می توانی انجام دهی؟ می توانی به حمام بروی و تنفس آرام را تمرین کنی؟ آیا می توانی با من تماس بگیری؟ می توانی به مادر دوست خود بگویی و کمی با او صحبت کنی؟ بیا با هم یک برنامه بریزیم.

"فرزندتان برنامه را در یک پاکت مخفی بگذارد و هنگام خواب کنار خود بگذارد". این می تواند آرامش بخش باشد، و از خوابیدن خارج از خانه احساس ترس کمتری خواهد کرد.